Dag 1 - De eerste stappen by night

zondag 17 februari

Na mijn aankomst in Leuven op zaterdag eerst met Geert een hapje eten. Even fijn bijpraten.
Vroeg naar bed want op zondag halen Geert en zijn goede vriend Arnaud me al om half 7 's morgens op om naar Zuid-Frankrijk te vertrekken. Arnaud en Geert zijn onze 2 ervaren berggidsen en sneeuw- en lawinegevaarspecialisten.

In een donker en stil Leuven en na kennismaking met Arnaud rijden we naar de Ardennen om Fré op te halen. Vriend en instructeur van Geert en survivalexpert. En met vieren rijden we door naar het zuiden. Onderweg de eerste sneeuw.
Rond 17 uur komen we aan op de plek van bestemming Bardonecchia, net over de grens in Italië, en ontmoeten we de andere groepsleden. An, Els, Yves en Albert. De laatste is ook een van Geert's instructeurs en berggids. We zijn dus in veilige handen! :)

We drinken eerst wat en krijgen een briefing waarbij onze lawinebiebers uitgereikt worden. Deze dragen we tijdens de tocht op ons lichaam. Er is altijd een gevaar voor een mogelijke lawine tijdens een sneeuwwandeltocht. Maar met onze gidsen die ervaren zijn in het "lezen" van het landschap en de gevaarlijke stukken herkennen, is het gevaar miniem. :)

Buiten bij de auto's kleden we ons om, krijgen ons materiaal uitgereikt bestaande uit lawinesondes (stokken om de sneeuwdiepte mee te meten en hulpmiddel bij het vinden van slachtoffers onder sneeuw), een sneeuwschop en de sneeuwraketten voor onze schoenen. Onze onafscheidelijke vriendjes voor de komende 6 dagen! :)

We starten precies op de grens van Italië en Frankrijk. Doen onze sneeuwschoenen aan en zetten onze eerste stappen bij het schemer in de sneeuw, Frankrijk in. We zijn begonnen! Het is 18 uur en twee uurtjes rustig stappen naar onze eerste berghut. Joehoe!!

We lopen op een goed begaanbaar sneeuwpad dat normaal een weg voor auto's is. Vallée de Névache in. Het gebied van Mont Thabor in. Het is lekker stappen en de raketten wennen snel omdat we nu nog niet wegzakken in losse sneeuw. Terwijl het langzaam donker wordt en de bergwanden langs ons omhoog rijzen, wordt de wereld een stukje mystiek. Donkere wanden, witte toppen, en door de witte sneeuwwereld is het nooit helemaal pikkedonker.

Met het geluid van krakend sneeuw en klappende raketten komen we na 300 meter lichtelijk stijgen en 2 uurtjes lopen aan bij onze eerste overnachtingsplek, refuge I Re Maggi (1760m).
Een drukke, warme, gezellige berghut, waar vanavond ook 2 groepen tourskiërs zijn. De schoenen en stokken gaan in de bergruimte; de croques (huisschoenen) gaan aan; de rugzakken op de slaapzaal met stapelbedden; en wij snel naar de eetkamer voor een heerlijke italiaanse maaltijd. Een lekker begin!

Met de buikjes vol, vroeg naar bed. Morgen om 7 uur ontbijt en om 8 uur startklaar buiten.
Met zo'n 20 man op de slaapzaal, een ontzettende zweetlucht (weetje: iedereen is zo licht mogelijk bepakt, wat betekent dat men alle dagen in dezelfde outfit loopt. En douchen is er vaak niet bij. :))
Om 22 uur gaat het licht uit..........

Eerste-sneeuw-stapjes-kusjes

Gelopen 2 uur
Afstand 4 kilometer
Stijging 300 meter