Dag 4 - Sneeuwholletjes en training!

woensdag 20 februari

Na het ontbijt gaan we een meter of 200 de helling achter de refuge omhoog. Daar geven Arnaud en Geert ons in het stralende zonnetje aanvullende training en technieken.

We leren hoe we het beste kunnen stappen in steile stukken losse sneeuw omhoog als bij iedere stap de sneeuw onder je wegschuift. Hoe we gerust een verijsde sneeuwhelling omhoog kunnen en kunnen vertrouwen op onze raketten. Onder andere door de stijgijzers aan de punt van onze raketten in het ijs te trappen. En we leren hoe vervolgens een schuine ijshelling van links naar rechts (horizontaal) te traverseren.

En wat als je in nood komt, niet verder kunt, moet schuilen tot er hulp komt of zelfs overnachten? Dan maak je een sneeuwbivak!
En dat moet zo snel mogelijk. Stel je voor de meest gure omstandigheden, bittere kou... Een geschikt plekje zoeken, losse sneeuw, sneeuwschop in de hand, en scheppen scheppen scheppen!! Dieper dieper en dieper. Een hol waar je in kunt staan en niet over de rand heen kunt kijken. Een extra uitsparing in de wand, waar je uiteindelijk je rugzak in legt om op te zitten.


En we scheppen er als gekken op los! Veel gelach, maar ook gepuf! Hoe makkelijk de schop in de luchtige sneeuw schept, maar hoe iedere schep sneeuw die je over je schouder en over de rand moet scheppen steeds zwaarder wordt.... En met heel veel lol hebben we op het laatst allemaal ons sneeuwhutje wat wonderbaarlijk genoeg lekker knus is en echt de kou wegneemt!! :D

Dan is het verder spelen! Een stuk omhoog. En recht omlaag door de losse sneeuw. En vooral veel vallen en lachen! Het wordt een ware glijbaan!!

Dan is het weer even serieus zijn. We klappen onze sneeuwsondes uit, korte stokken die net als een iglotentstok uit elkaar kan klappen tot een rechte stok van 2.40 meter. Als iemand onder een lawine terecht komt hangt de overlevingskans mede af van de snelheid dat dez uitgegraven wordt. Met de bieber spoor je het slachtoffer op. Heb je de plek waar deze onder de sneeuw moet liggen, dan kun je de plek met deze sondes markeren en voelen hoe de sneeuwmassa onder je is. En dan... scheppen scheppen scheppen!

Maar goed, de sondes gebruiken we nu om de diepte van de sneeuw te meten... Wowwww machtig! Mijn stok van 2.40 meter gaat helemaal in de sneeuw, het handvat heb ik vast tot ik niet meer dieper kan! En nog raakt ie de grond niet!! Cool!!

Terwijl wij sneeuwhutjes graafden heeft Arnaud een sneeuwprofiel gemaakt. Van de bovenste laag tot aan de grond heeft hij voorzichtig een wand gemaakt. Aan de hand van het profiel kun je lezen en voelen hoe de sneeuwlaag zich tijdens het seizoen opgebouwd heeft. Losse sneeuw met daarboven een ijslaagje. Daarop weer losse sneeuw etc.
Hartstikke interessant!

En na deze lollige ochtend is het terug naar de refuge voor de lunch en een heeeeeeerlijke spaghetti!!

Gisteravond hebben we al besloten dat ik vanmiddag niet mee op wandeltocht ga. Voor de 2 zwaardere dagen die nog in het verschiet liggen, is het beter dat ik nu mijn krachten opbouw en spaar. Alhoewel ik geen spierpijn heb en me goed herstelt voel en ook zin heb, ben ik verstandig en blijf bij de refuge terwijl de anderen op pad gaan.
Och... zo'n straf is het nu ook weer niet als ik voel hoe de wind opsteekt en ik lekker buiten in het zonnetje uit de wind tegen de gevel van de refuge sta. Met ogendicht voelt het als voorjaar! :)

De anderen maken een korte tocht op een helling verderop waar ik goed zicht op ze heb. Kleine poppetjes met rugzakken en stokken die ik langzaam een steile helling omhoog gaan. En ik vind het wel goed zo....

Sneeuwspelletjes-kusjes