donderdag 27 november en vrijdag 28 november 2014

Hier zit ik weer! In het vliegtuig!
Eindelijk op weg naar Nepal!
Eerst een vlucht van 13 uur naar Kuala Lumpur. Daar een paar uurtjes wachten. En dan nog een vlucht van 5 uur naar Kathmandu.

De laatste dagen waren nog druk.
In het weekend nog een keer goed feesten met mijn maatjes.
De laatste spullen inkopen.
Een onverwachte zenuwbehandeling bij de tandarts een dag voor vertrek.
En weer inpakken. Zo min mogelijk, zo licht mogelijk. Altijd weer een beetje irritant. Terwijl ik er toch best wel wat ervaring mee heb opgedaan. Altijd weer net een beetje teveel. (En het is al zo weinig!) Toch is bezuinigen op je bepakking voor een maand in de bergen niet handig. Een derde in de tas is voor nood en hoop je gewoon niet nodig te hebben in de bergen. Maar als je het nodig hebt, wil je het wel bij hebben!

Als ik met mijn tas aan het frotten ben, denk ik soms: “waarom vind ik dit ook alweer fijn?!” Maar eenmaal onderweg en in het vliegtuig snap ik het weer helemaal. Vrijheid! Avontuur! De wereld ontdekken!

Mijn vlucht is met Malaysian Airlines. Het vluchtnummer op mijn ticket is MH17. De dagelijkse lijnvlucht van Amsterdam naar Kuala Lumpur. Het nummer van de noodlottige vlucht die afgelopen zomer boven de Oekraïne uit de lucht werd geschoten. Alle inzittenden kwamen om het leven. Waaronder 2 plaatsgenoten. Dezelfde vlucht, maar het vluchtnummer bestaat niet meer. MH17 is gewijzigd in MH16.

In Kuala Lumpur stap ik over op mijn vlucht naar Kathmandu. De gate staat vol met Nepalees/Indiase jongemannen. Allemaal net zo groot als mij. Allemaal braaf in de rij met serieuze gezichten. Slik. Ben ik de enige westerling én vrouw in het vliegtuig?! Maar uiteindelijk blijken we met ongeveer 10 te zijn, westerlingen. Toch nog.
Tijdens de vlucht doezel ik een klein beetje. Al 30 uur wakker zijn eist zijn tol. Maar dan … De skyline van de Himalaya doemt op uit de wolken! Van oost tot west laat ie zich zien! En dat is niet te beschrijven! Zicht op Mount Everest die daar gewoon nog bovenuit steekt. Zo groot, zo magisch!
Hij blijft in zicht terwijl we dichterbij komen en totdat we zelf in de wolken duiken. De landing heeft zich ingezet. De aanvliegroute boven de Kathmanduvallei is voor mij altijd een van de prachtigste. Door de grote wolkenplukken, over de hoge groene uitlopers van de bergen, zal ie er een raken? En dan over de laatste bergflank, snel omlaag en uit de wolken, over de stad en dicht langs de huizen die we lijken aan te kunnen raken.

Touche down! We zijn er!

De Nepalese en Indiase reisgenoten springen uit hun stoel, rukken hun handbagage uit de bakken, wringen zich langs elkaar heen in het gangpad en willen op een of andere manier als eerste uit het vliegtuig zijn. Alsof het een wedstrijd is en iedereen als eerste over de eindstreep wil! Het is gewoon komisch en verbazingwekkend. We komen elkaar in de rij bij de douane weer tegen …

Buiten het vliegveld staan een hoop mensen en daar eentje met het bordje ‘Thamserku’. Ze zijn er! Mijn auto en chauffeur die me kriskras door Kathmandu naar mijn hotel brengen. Alsof ik nooit weg ben geweest. Nog altijd die heerlijke stoffige drukte. De smeltkroes van mensen en gezichten. De smog, het stof, de winkeltjes, het verkeer, de geluiden en geuren …
I’m back and I love it!

The-never-seen-anything-like-that-skyline-kusjes
Natasja