Trekkingdag 2 Deurali – Sete

dinsdag 2 december 2014


"Op de pas voor Bhandar heeft u goede uitzichten over de Gauri Shankar (7135m) in Rolwaling Himal. U daalt vervolgens af naar een rivier en begint daarna aan de lange klim richting de 3530m hoge Lamjura Bhanjyang Pas die u morgen zult bereiken. Halverwege de klim wordt er overnacht in een lodge in Sete (2520m)."


Na opnieuw een onrustige nacht door slapen op hoogte, lacht een nieuwe dag ons toe!
De avond ervoor was onverwacht gezellig. In de late namiddag werd de rust verstoord door een luidruchtig groepje Amerikanen. Hun gids hoor ik steeds excuses maken aan een van de leden en dominantie hangt in de lucht. Bleh, blijven die hier?! Bij het avondeten ontmoet ik ze. Ze zijn druk aanwezig, maar blijken toch wel heel gezellig. De groep van 4 bestaat uit verschillende trekkers die elkaar niet kennen. Dit is hun eerste dag samen. Ze zijn quasi beledigd als ze horen dat ik hen voor Amerikanen aanzie; ze komen uit Canada, Engeland, Ierland en de vrouw uit Australië. De hoofdgids is de eigenaar van hun trekkingsbureau en spreekt ontzettend goed Engels, en de dragers zijn echte grappenmakers. Er wordt die avond veel gelachen.

De ochtendlucht is stralend blauw en mijn appelpannenkoek eet ik buiten in de prille zon in korte broek. Dat komt niet vaak voor op ochtenden in de Himalaya! De groep vertrekt net voor ons en dan gaan wij.

Het pad gaat meteen omlaag en omlaag en omlaag. Wat ik dan nog niet weet is dat we de hele ochtend alleen maar dalen. We komen langs een klein kloostertje, langs kleurige huisjes en een schooltje. We pauzeren op een muurtje bij een boerderijtje en nemen een paar mandarijnen. De goedlachse eigenaren babbelen er aardig op los met Sancha en Gonza. Ik geniet in de warme zon van het tafereel. Ze komen met een grote bamboestok aan voor Gonza. Ik meen als wandelstok, maar ze hakken em in stukken en geven mij een stuk. Het blijkt suikerriet, om op te bijten! Ze lachen en “schillen” em voor me. Al bijtend op het riet zuig je het sap dat vrijkomt naar binnen. De restjes gooi je weg. Het is lekker zoet en fris!

We lopen verder en op diverse plekken worden nieuwe huisjes of guesthouses gebouwd. Stenen worden gekapt om muren mee te metselen. Houtwerk voor kozijnen en balustrades wordt gehakt en bewerkt. Een vader en zoon zitten in houtstukjes te werken aan spijlen voor een balkon. Ze vertellen dat ze ongeveer anderhalf uur per spijl bezig zijn. Het wordt een guesthouse voor de zoon. Alles wat je hier ziet, wordt met de hand gemaakt!

Op de bodem van de vallei loopt een flinke rivier. Hier is op 1630m onze lunchplek Kinja. We zijn 1100 meter gedaald. En dalen … betekent altijd weer stijgen. Na de lunch ligt een lange klim ons, 900 meter omhoog naar ons guesthouse in Sete. De zon is warm en de middagtemperatuur voelt als een 20 graden. Het is zwetend omhoog, maar het gaat beter als de dag ervoor. In een langzame pas en in goede kadans gaan we steil omhoog. Steiler is vaak makkelijker dan gestaag. We passeren weer mooie plekjes en genieten om de 300 hoogtemeters van onze rust en uitzicht. Lopend is het vooral naar de grond kijken.

En tegen 16.30 uur zijn we bij ons slaapplekje in Sete. De lucht is inmiddels betrokken met wolken wat betekent dat de temperatuur meteen een graad of 15 dropt. We zijn de enigen in weer een prachtig guesthouse. Een rustige avond waarin we Gonza beter leren kennen. Een kachel is er niet, maar we krijgen een schaal met hete as en kooltjes uit de keukenoven die ze aan onze voeten zetten. Deze geeft veel warmte en met 3 zitten we er met ons neus bovenop. De avonden zijn koel zodra het donker is.

Op-weg-naar-everest-kusjes
Natasja

Statistics
2750 meter: Deurali
2520 meter: Sete
afstand: 14 km
7 uur lopen
stijgen: 1004 meter | dalen: 1256 meter