Trekkingdag 8 – Everestview!

maandag 8 december 2014

Eindelijk the High Ones!

Na de lunch beginnen Sancha en ik aan onze klim naar boven. Een hoogtetocht om te acclimatiseren. Bewolking is opgekomen en wisselt af met de zon. Het is een stuk frisser geworden. De klim door Namche naar boven is al meteen een hele pittige. De zuurstofafname op 3500 meter hoogte is al goed voelbaar. En het principe van “walk high, sleep low” om hoogteziekte te voorkomen is vanaf nu van toepassing.

Aan de bovenrand van Namche beginnen we aan het lange steile zigzagpad omhoog. 300 meter stijgen. Puffen. Jeetje, wat voel ik die hoogte ineens! De noordelijke steile wand met de gekartelde rand van Khongde Ri is goed zichtbaar en Thamserku straalt in de zon. Boven gekomen lopen we over gras en door struiken verder omhoog. Een bochtje om langs een muurtje en daar is het zoals ik nog weet van 7 jaar terug: het noordelijke uitzicht naar het Everest gebied!
Hier gaat het om … De grote, hoge reuzen van de wereld! The High Ones! Eindelijk!

Van links naar rechts zien we:
Khongde (6168m)
Sundur Peak (5361m)
Khumbi Yul Lha (5761m)
Nuptse (7861m)
Everest (8848m)
Lothse (8393m)
Ama Dablam (6856m)
Thamserku (6608m)
en Kusum Khangkaru (6367m)

We lopen verder door tot aan het Everest View Hotel. Volgens het Guinness book of Records het hoogste hotel van de wereld! Het hotel vloog haar gasten met vliegtuigjes rechtstreeks van Kathmandu naar de landingsstrip hier boven Namche om ze meteen naar drukkamers te brengen om problemen met hoogteziekte te voorkomen. Zuurstof werd door pijpleidingen door het hotel gepompt. Ze zijn gaan inzien dat dat niet echt verstandig was.

Op ons uitzichtpunt waait het hard en is het guur koud! Boven Khongde en Sundur is het helemaal bewolkt en sneeuwt het zichtbaar. De vallei naar Lukla achter ons hangt vol met bewolking. We kijken er op neer. En dat is een geweldig gezicht!
De bewolking speelt met de toppen in de verte. Everest ligt daar, we zien haar flanken, maar haar top ligt in de wolken. En ook op de andere bergen wisselen wolken en zon elkaar af. Het is een prachtig schouwspel. Bergen zijn voor mij vaak meer indrukwekkend in hun spel met wolken en zon, dan dat ze stralen in de zon.

Het dorpje Portse zien we in de verte voor ons. De splitsing van de valleien naar Gokyo links en Everest rechts ligt voor ons en het pad er naar toe onder ons. Wolkenflarden vliegen vanuit de vallei onder ons omhoog en verdwijnen dan weer ineens. Het is een geweldig spel! Op de bergtoppen en -flanken om ons heen hangen de gletsjers en de hoge sneeuwmuren. Hun vormen zijn magistraal en ze lijken nu zo dichtbij. We staan op 3900 meter en voelen ons nietig. 2 kleine poppetjes tegenover deze reuzen … eindelijk hier.

Na lange tijd genieten gaan we weer omlaag. Via de andere kant dalen we af naar Namche. Van bovenaf is het zicht op Namche geweldig. In een halve cirkel geplakt tegen de wand lijkt ze zo de bergrand daaronder af te kunnen glijden. Khongde Ri kijkt op haar neer.
Een lang pad omlaag terwijl een grote witte wolk Namche binnen vliegt. We lopen letterlijk in de wolken! En hebben we geen zicht meer. Als we weer in Namche zijn verdwijnt de wolk weer zo snel als hij is gekomen. Het is laat in de middag en de zon laat zich niet meer zien.

Na een warme kop thee eindelijk de kans weer een hete douche te nemen. Door een geiser is het mogelijk om het water zo ontzettend heet te laten zijn dat je het eigenlijk net niet meer kunt hebben. Zalig! Niet meer constant die kou lijden in de avonden. Terug in de eetkamer is de kachel aan en na een heerlijke groentepizza lonkt mijn slaapzak. Mijn kamertje blijkt zelfs nu nog heerlijk warm alsof er een kacheltje brand. Wat een heerlijke luxe.
Net voor het in slaap vallen met mijn lichaam in volledig rust hoor ik voor het eerst mijn eigen ademhaling … de zuurstof lichtelijk naar binnen zuigend, de eerste fascinerende effecten van de hoogte.

The big-ones-kusjes
Natasja

Statistics
3440 meter: Namche
3950 meter: Everest View Hotel
afstand: 5 km
2,45 uur lopen
stijgen: 500 meter | dalen: 500 meter