Hostels, Lodges en Backpackers, part 2
Door: Natasja
Blijf op de hoogte en volg Natasja
15 December 2007 | Nieuw Zeeland, Wellington
Och, ik kom er achter dat ik nog een deeltje van mijn verhaal vergeten was... namelijk het deel "Backpackers".
Tot nu toe valt het met de drukte in de hostels best mee. Meestal niet volgeboekt.
En je ziet van alles. Jongeren, onze leeftijd (dus ook jong), hippie-achtige ouderen. Maar ook echtparen met peuters. Het is voor iedereen toegankelijk. Alhoewel het hostel dat we nu hebben geen kinderen toelaat. De eigenaar is van mening dat mensen op hun vakantie geen last willen hebben van kleine kinderen, en daarbij is het in hostels gewoon wat gevaarlijk voor kinderen. (Ze kunnen tijdens het eten koken per ongeluk door hete pannen geraakt worden... als je goed mikt ;D. Of achter de deur staan die je per onguk opendoet... als je lang genoeg wacht ;D. En van dat soort dingen.)
En de nationaliteiten varieren. Pas een enkele keer andere Nederlanders. Verder een paar Duitsers (die zo goed Engels spreken dat niet te horen is dat ze Duits zijn), Israeliers, Engelsen, Americanen, Zwitsers... Dat is het wel tot nu toe.
Meestal ontmoet je elkaar in de keuken. De tijd dat iedereen zo'n beetje aankomt of terugkomt van tochtjes.
Maar de praatjes zijn niet bijster interessant... wel vriendelijk, maar de vragen zijn steeds hetzelfde...
1. Where you from?
2. How long are you travelling in New Zealand?
3. Where did you start and where were you coming from today?
4. Where are you going tomorrow?
En die vragen beantwoord je, en dan stel je uit beleefdheid die vragen terug.
Tja... en dat is het zo'n beetje...
Maar soms heb je ook leukere kletspraatjes, maar toch altijd vrij kort. Kan aan ons liggen...?
Misschien te oud... of te jong?!
Misschien te lelijk... of te knap?!
Misschien te saai... of te overweldigend?!
Misschien te blij... of te chagrijnig?!
Nou ja, vullen jullie maar in (kom maar op Ien...;D)
En soms zie je dezelfde mensen een paar dagen verderop terug. Da's dan weer toeval in een land waar zoveel te doen en te zien is...
Rare-vogels-die-Backpackers-kusjes
Taske en Chriske
Tot nu toe valt het met de drukte in de hostels best mee. Meestal niet volgeboekt.
En je ziet van alles. Jongeren, onze leeftijd (dus ook jong), hippie-achtige ouderen. Maar ook echtparen met peuters. Het is voor iedereen toegankelijk. Alhoewel het hostel dat we nu hebben geen kinderen toelaat. De eigenaar is van mening dat mensen op hun vakantie geen last willen hebben van kleine kinderen, en daarbij is het in hostels gewoon wat gevaarlijk voor kinderen. (Ze kunnen tijdens het eten koken per ongeluk door hete pannen geraakt worden... als je goed mikt ;D. Of achter de deur staan die je per onguk opendoet... als je lang genoeg wacht ;D. En van dat soort dingen.)
En de nationaliteiten varieren. Pas een enkele keer andere Nederlanders. Verder een paar Duitsers (die zo goed Engels spreken dat niet te horen is dat ze Duits zijn), Israeliers, Engelsen, Americanen, Zwitsers... Dat is het wel tot nu toe.
Meestal ontmoet je elkaar in de keuken. De tijd dat iedereen zo'n beetje aankomt of terugkomt van tochtjes.
Maar de praatjes zijn niet bijster interessant... wel vriendelijk, maar de vragen zijn steeds hetzelfde...
1. Where you from?
2. How long are you travelling in New Zealand?
3. Where did you start and where were you coming from today?
4. Where are you going tomorrow?
En die vragen beantwoord je, en dan stel je uit beleefdheid die vragen terug.
Tja... en dat is het zo'n beetje...
Maar soms heb je ook leukere kletspraatjes, maar toch altijd vrij kort. Kan aan ons liggen...?
Misschien te oud... of te jong?!
Misschien te lelijk... of te knap?!
Misschien te saai... of te overweldigend?!
Misschien te blij... of te chagrijnig?!
Nou ja, vullen jullie maar in (kom maar op Ien...;D)
En soms zie je dezelfde mensen een paar dagen verderop terug. Da's dan weer toeval in een land waar zoveel te doen en te zien is...
Rare-vogels-die-Backpackers-kusjes
Taske en Chriske
-
15 December 2007 - 07:12
Zien:
Okee..
Ten eerste, ik laat je niet meer alleen met Dane en Lola... Ocherrum. En ik maar denken dat Dane een allergische reactie had van de katten.. Niks is minder waar blijkt, het is of een pan of de deur geweest...
Ten tweede, onlangs was in het nieuws dat een aantal woorden en termen van van Kooten en de Bie opgenomen zijn in de Nederlandse taal. Ouderen jongeren (off. neds dus) lijkt me hier prima op z'n plaats...
verder:
Te knap
Te overwelgigend
Te blij
Lief hè.... -
15 December 2007 - 07:40
Natasja:
Hahaha, da makt ut wir un bietje goe van da volgende bericht van oe...!!
Maarre, bedankt matje (iedereen denkt nu " och, we weten wie ut zee, hè..." :))
xxx
Enne, vur jallie Dane en Lola ben ik wel lief hor...sta allein ooit 'per ongeluk' op hun tinkes... ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
