Het echte aziegevoel is er weer !
Door: Natasja
Blijf op de hoogte en volg Natasja
24 Januari 2008 | Thailand, Bangkok
Nakhon Ratchasima, 22 januari 2008
Jaja, het is weer, het gevoel van het geweldige Azie...
Eindelijk weer de geuren, kleuren, en vriendelijke en ontwapende mensen...!! :) :)
Vanaf Koh Chang (er is nog heel vele te zien en te doen, maar we moeten helaas keuzes maken, de rest van Thailand ligt nog op ons te wachten...) weer op pad, onze hoop gevestigd vandaag tot Nakhon Ratchasima te komen, ook wel Khorat genoemd (en gezien deze korte versie door mij verder te gebruiken :))
Maar het zit een beetje tegen wat wachttijden betreft...eerst 20 minuten wachten voor de bathbus er is, dan naar de boot, waar we bijna een uur moeten wachten voordat ie er is...
Er zijn natuurlijk ergere dingen dan bij 30 graden aan eeen colaatje op een ferry in de mooie lichte blauwe zee te moeten wachten, hahaha.
Dan een uurtje op de boot, en dan is het inmiddels half 12.
Een nieuw bathbusje brengt ons naar het busstation van Trat. Lieve Thaise dames bieden hun hulp aan straks bij het vinden van de bus naar Chantabouri, en we mogen niet kiezen voor de tijdwinst die een bathbusje ons kan bieden want die zijn relatief veel te duur. En er wordt weer heerlijk afgegiebeld. Vanaf het begin dat we in thailand zijn zeggen we netjes goedendag, tot ziens en dank u in het Thais, en dat wordt zeker gewaardeerd. Zijn van die heerlijke ijsbrekers.
We proberen toch te kiezen voor tijdwinst, maar de bathbusjes zijn zo ongunstig, dat we weer heerlijk de lokale public bus nemen. Geweldig is dat, want we treffen er steeds nauwelijks toeristen... In Chantabouri moeten we 2 uur wachten voordat de bus naar Khorat gaat, die om half vier vertrekt en dan pas half 11 savonds aankomt. Het is dus te halen, maar dan moeten we wel even een hostel boeken.
En het is ehct grappig hier op het station. Lieve maar drukke Thaise mensen, die je naar de juiste bus helpen, de busmensen die je om 2 uur al in de bus willen laten zitten. Maar ja, wat moet je dan...
Maar ze willen je dus echt alleen maar met alle goede bedoelingen helpen.
Even snel internet en bellen voor een hostel in Khorat, geen probleem, en dan maar in de bus...
Een voorbeeldje van het azeigevoel... Thailand is super koningshuisgezind. Overal uitbundige afbeeldingen van de Koning en Koningin. En bijna iedereen loopt hier met die rubberen armbandjes met Long Live The King en dat ook nog in het Thais. Kei leuk, en we proberen ze al een week te vinden. We vragen het buiten aan het personeel van ' onze' bus.. Nee, zij weten het ook niet waar te koop. Maar...binnen een uur heeft die ene lieve man maar liefst 2 bandjes voor ons op de kop getikt. 11 :D De eerste heeft ie binnen 5 minuten onder onze neus afgetroggeld van de chauffeur. Dit hem uiteindelijk graag aan ons geeft. En dan gaat ie net zo lang verder totdat ie op het laatste moment de bus in komt (waar we dan al inzitten) om mij ook zo'n bandje te overhandigen !! Super lief !!! We zagen hem al telkens over het station, iedereen aansprekend, overhaldnd, lachend, proberend. op het laatste moment gelukt !!
Zitten wij even glunderend in de bus !! Hem ontzettend bedankend !!
Iedereen in de bus vindt ons ook weer net zo interessant als wij hun !! We gaan de binnenlanden in, naar een niet toeristisch plaats... en dat is duidelijk merkbaar...
Wegrijdend van dit leuke stationnetje, weg van de kuststreek komen we door schitterend heuvel/bergland, schitterende jungle, zonsondergang, en het leven langs de weg zoals ik dat in andere aziatische landen heb ervaren...
En...met de brede glimlach van die lieve Thai... HEt is er weer...!!! Heerlijk Azie !!
savonds om 11 uur bij ons Tokyo Hotel in Khorat, een grote stad, maar lekker relaxt... En de busreis van 6 uur was superrelaxt. Voor een publix bus hadden we een goede stabiele lange afstandsbus. Met muziek dvd's in het thais op ! Ook weer een hele ervaring...! ;)
Toch is nu ook te merken dat Thailand (tot nu toe) er redelijk goed voorstaat wat de welvaart van de mensen betreft.
De infrastructuur is ontzettend goed, openbaar vervoer, maar ook de auto's van de mensen die meestal vrij nieuw en goed zijn (niet van de gebruikelijke meest rare baksels op de weg), het feit dat overal nog de wegen goed zijn, er straatverlichting is, en dat al het verkeer savonds gewoon met lichten aan rijdt - wat vaak ook niet het geval is in andere landen ! - en er niet constant getoeterd wordt ! De mensen zien er netjes uit, er zijn niet tot nauwelijks zwervers, de straten zijn stoffig (goed en droog weer) maar wel schoon, geen tot weinig afval, en schone steden en dorpen. Thailand lijkt het best goed te hebben en goed geregeld te zijn.... I keep you informed !!
Oja, maar wel zijn de muggen ontzettend agressief... Als ge maar 1 plekje van 1 vierkante centimeter niet met deet bespuit, worde snachts op dat ene plekje helemaal leeggezogen... van armoei om 2 uur snachts nog onze klamboe ophangen... :( :)
Lieve-lach-en-bijzondere-mensen-en-vervelende-muggen-kusjes
xx
Facts en Figures:
Weer: 30 graden met af en toe een wolkje
Eten: Chips en fruit, cola en water (geen normaal eten vandaag ivm rare reistijden)
Slapen: Tokyo hotel Khorat *** goed maar niets speciaals
Hoogtepunt: de eerste echte geweldig-azie-gevoel-ervaring ;)
Jaja, het is weer, het gevoel van het geweldige Azie...
Eindelijk weer de geuren, kleuren, en vriendelijke en ontwapende mensen...!! :) :)
Vanaf Koh Chang (er is nog heel vele te zien en te doen, maar we moeten helaas keuzes maken, de rest van Thailand ligt nog op ons te wachten...) weer op pad, onze hoop gevestigd vandaag tot Nakhon Ratchasima te komen, ook wel Khorat genoemd (en gezien deze korte versie door mij verder te gebruiken :))
Maar het zit een beetje tegen wat wachttijden betreft...eerst 20 minuten wachten voor de bathbus er is, dan naar de boot, waar we bijna een uur moeten wachten voordat ie er is...
Er zijn natuurlijk ergere dingen dan bij 30 graden aan eeen colaatje op een ferry in de mooie lichte blauwe zee te moeten wachten, hahaha.
Dan een uurtje op de boot, en dan is het inmiddels half 12.
Een nieuw bathbusje brengt ons naar het busstation van Trat. Lieve Thaise dames bieden hun hulp aan straks bij het vinden van de bus naar Chantabouri, en we mogen niet kiezen voor de tijdwinst die een bathbusje ons kan bieden want die zijn relatief veel te duur. En er wordt weer heerlijk afgegiebeld. Vanaf het begin dat we in thailand zijn zeggen we netjes goedendag, tot ziens en dank u in het Thais, en dat wordt zeker gewaardeerd. Zijn van die heerlijke ijsbrekers.
We proberen toch te kiezen voor tijdwinst, maar de bathbusjes zijn zo ongunstig, dat we weer heerlijk de lokale public bus nemen. Geweldig is dat, want we treffen er steeds nauwelijks toeristen... In Chantabouri moeten we 2 uur wachten voordat de bus naar Khorat gaat, die om half vier vertrekt en dan pas half 11 savonds aankomt. Het is dus te halen, maar dan moeten we wel even een hostel boeken.
En het is ehct grappig hier op het station. Lieve maar drukke Thaise mensen, die je naar de juiste bus helpen, de busmensen die je om 2 uur al in de bus willen laten zitten. Maar ja, wat moet je dan...
Maar ze willen je dus echt alleen maar met alle goede bedoelingen helpen.
Even snel internet en bellen voor een hostel in Khorat, geen probleem, en dan maar in de bus...
Een voorbeeldje van het azeigevoel... Thailand is super koningshuisgezind. Overal uitbundige afbeeldingen van de Koning en Koningin. En bijna iedereen loopt hier met die rubberen armbandjes met Long Live The King en dat ook nog in het Thais. Kei leuk, en we proberen ze al een week te vinden. We vragen het buiten aan het personeel van ' onze' bus.. Nee, zij weten het ook niet waar te koop. Maar...binnen een uur heeft die ene lieve man maar liefst 2 bandjes voor ons op de kop getikt. 11 :D De eerste heeft ie binnen 5 minuten onder onze neus afgetroggeld van de chauffeur. Dit hem uiteindelijk graag aan ons geeft. En dan gaat ie net zo lang verder totdat ie op het laatste moment de bus in komt (waar we dan al inzitten) om mij ook zo'n bandje te overhandigen !! Super lief !!! We zagen hem al telkens over het station, iedereen aansprekend, overhaldnd, lachend, proberend. op het laatste moment gelukt !!
Zitten wij even glunderend in de bus !! Hem ontzettend bedankend !!
Iedereen in de bus vindt ons ook weer net zo interessant als wij hun !! We gaan de binnenlanden in, naar een niet toeristisch plaats... en dat is duidelijk merkbaar...
Wegrijdend van dit leuke stationnetje, weg van de kuststreek komen we door schitterend heuvel/bergland, schitterende jungle, zonsondergang, en het leven langs de weg zoals ik dat in andere aziatische landen heb ervaren...
En...met de brede glimlach van die lieve Thai... HEt is er weer...!!! Heerlijk Azie !!
savonds om 11 uur bij ons Tokyo Hotel in Khorat, een grote stad, maar lekker relaxt... En de busreis van 6 uur was superrelaxt. Voor een publix bus hadden we een goede stabiele lange afstandsbus. Met muziek dvd's in het thais op ! Ook weer een hele ervaring...! ;)
Toch is nu ook te merken dat Thailand (tot nu toe) er redelijk goed voorstaat wat de welvaart van de mensen betreft.
De infrastructuur is ontzettend goed, openbaar vervoer, maar ook de auto's van de mensen die meestal vrij nieuw en goed zijn (niet van de gebruikelijke meest rare baksels op de weg), het feit dat overal nog de wegen goed zijn, er straatverlichting is, en dat al het verkeer savonds gewoon met lichten aan rijdt - wat vaak ook niet het geval is in andere landen ! - en er niet constant getoeterd wordt ! De mensen zien er netjes uit, er zijn niet tot nauwelijks zwervers, de straten zijn stoffig (goed en droog weer) maar wel schoon, geen tot weinig afval, en schone steden en dorpen. Thailand lijkt het best goed te hebben en goed geregeld te zijn.... I keep you informed !!
Oja, maar wel zijn de muggen ontzettend agressief... Als ge maar 1 plekje van 1 vierkante centimeter niet met deet bespuit, worde snachts op dat ene plekje helemaal leeggezogen... van armoei om 2 uur snachts nog onze klamboe ophangen... :( :)
Lieve-lach-en-bijzondere-mensen-en-vervelende-muggen-kusjes
xx
Facts en Figures:
Weer: 30 graden met af en toe een wolkje
Eten: Chips en fruit, cola en water (geen normaal eten vandaag ivm rare reistijden)
Slapen: Tokyo hotel Khorat *** goed maar niets speciaals
Hoogtepunt: de eerste echte geweldig-azie-gevoel-ervaring ;)
-
23 Januari 2008 - 18:10
Piet En Riet:
Dag Natasja,
Fijn dat je weer zo geniet. Wij reizen nog steeds met je.
Veel groeten -
24 Januari 2008 - 17:04
Mir:
ja niets zo vervelend als wachten. Heb het vandaag ook 20 minuten mogen doen. Mijn uitzicht; auto voor me, auto achter me, auto naast me. Maar mij hoor je niet klagen :-( -
24 Januari 2008 - 19:03
Maria:
Er zijn inderdaad ergere dingen, zoals 10 km lopen in de regen,ons hoor je ook niet klagen.
Maar fijn dat het Azie gevoel weer terug is ,tja ,zon, zee en zonsondergangen en stralende blauwe luchten, wat kan een mens nog meer wensen.
Geniet ervan.
xxxxxxxx -
24 Januari 2008 - 19:28
Judith Van Den Reek:
he natasja
das grappig zie ik jou hier ineens op deze site.
ik was wat aa het rondneuzen en dacht...he die ken ik. wij vertrekken volgende week vrijdag voor 2 maanden naar thailand. dus altijd leuk om wat indrukken te lezen. geniet ervan daar en wie weet komen we elkaar wel tegen.
ginajudith.waarbenjij.nu
groetjes Judith(hoop dat je weet wie ik ben) -
26 Januari 2008 - 14:55
Natasja:
Klaagde ik...?! Da's niet mijn bedoeling...zou niet durven !
xx -
26 Januari 2008 - 16:30
Natasja:
Ha Judith !!
tuurlijk weet ik nog wie je bent...net als de helft van onze familie waarschijnlijk, hahaha, grapje
Leuk dat je me zo gevonden hebt, en dat jullie ook naar Thailand gaan voor langere tijd ! Het is echt gaaf hier !! en het is zo makkelijk te bereizen !! De infrastructuur is echt heel erg goed hier.
Geniet ervan, en als ik thuis ben, zal ik jullie site volgen.
Groetjes,
Natasja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
