Kinderen en kloosterlingen

Nakhon Ratchasima, 23 januari 2008


Vandaag een geweldige dag gehad !!

Eerst naar het treinstation om weer te kijken hoe we straks hier weer weg kunnen.
Daarna even fruit kopen in een klein zijstraatje voordat we langs de grote weg gaan staan om een bathbusje naar het busstation te nemen (trein en bus station zijn altijd ver van elkaar af huier in Thailand !)
Zien we een schooltje en horen we harde muziek...dus...even kijken ! :)

We worden meteen van achter de hekken op het schoolplein geroepen, en het vuurtje gaat als een lopend treintje, en 3 seconden hebben alle kinderen zich een keer omgedraaid en ons gespot !
Er wordt die ochtend voor hun opgetreden door een blinde jongen en blind meisje en een geestelijk gehandciapte jongen. Door een flinke geluidsinstallatie zingen zij kei mooie populaire liedjes voor de kinderen ! Eerst zitten ze allemaal braaf op de grond, totdat er een echte hit gezongen wordt, meteen springen er her en der kinderen op om te dansen, en even later staat het halve schoolplein te dansen, lachen, want het schaamtegevoel dat bij ons nog wel eens overheerst is hun echt vreemd. De meest vreemde kronkels maken ze...och wa skon !! :) :)
En tuurlijk hebben wij ook hun volle aandacht. De leraressen vinden het geen probleem, en eentje probeert een beetje engels op ons uit.
Ondertussen zijn er twee kinderen die dichterbij sluipen om een foto te maken. De ene gaat er stiekem en heel voorzichtig langs me zitten...en als ze zien dat ik het leuk vind...binnen de korste keren zitten er 30 kinderen of zo om me heen, allemaal foto's maken 9wij ook natuurlijk !!)
Het is echt zo genieten... Zo'n dag kan al niet meer stuk....en hij zal alleen nog maar beter worden..zo zal blijken !!

We moeten toch echt verder, dus toch naar het busstation.

Anderhalf uur in de bus naar Phimai, een klein historische dorpke. Met What Prasat Phimai in het midden, een oude ruine van een tempelcomplex uit de 10e eeuw in Angkorstijl (zoals in Cambodja).

Het is heet, verlaten en heerlijk hier rond te lopen.
Daar rondlopend besef ik ook weer dat ik al veel van dit soort bijzondere dingen ide laatste reisjaren heb mogen aanschouwen, en nu dit weer !!

Daarna gaan we het dorpje wat in, het is lekker relaxed, we zien misschien 3 andere blanken op de hele dag, en het is vol lachende en vriendelijke mensen... dat echte aziegevoel dus...

Als we een klein straatje inlopen zien we 2 hedendaagse tempels. We kiezen er zo maar eentje om te gaan bezichtigen.
We weten niet precies hoe het werkt (er zijn zoveel Whats - tempels - in Thailand die je kunt bezoeken, maar deze heeft een hekje) en zien op het binnenplein 3 monniken die ons wenken. We vragen of de tempel te zien is, en ze roepen een ienemienie nonneke die met ons mee loopt.
Blijkt dat ze speciaal voor ons de tempel openmaakt. De sleutel erin, deur open, matje wordt uitgerold, ze maakt een paar raamluikjes open, doet wat fans aan en begint te vegen nadat ze ons op het matje heeft geinstalleerd (geen woord engels sprekend he). We zijn helemaal verwonderd en overdonderd, dit was niet onze bedoeling en niet wat we verwacht hadden... maar we beseffen hoe spciaal die voor is, voor ons dan, en hoe puur deze tempel is die niet door toeristen overspoeld wordt...!! Wow !!!
Nog niet wetend dat we binnen in de tempel foto's mogen maken (we dachten dat dat niet van budda mocht) hebben we er een beelden van...wel van het nonneke.
Ze gebaart buiten dat we bij een klein altaar kunnen offeren, en...gelukkig hebben we nog net 1 banaan over...!! (het maakt hier niet uit wat je er neer legt, alles is goed, tot plastic flessen water en zelfs een sigarettenpeuk :))

We lopen nog mee richtinge de monniken en vragen of we een donatie voor de tempel kunnen doen, en we mogen het aan de non geven. Ze wenkt ons zachtjes mee haar woongedeelte in, en wijst op een gesloten deur waar andere nonnekes liggen te slapen. Ondertussen komen de monniken ons 2 flessen - verzegeld - water geven !! Jeetje !! En de non wisselt het water snel om voor koude flessen water uit de koelkast...!! Wat een bijzondere ervaring. Wetend dat boeddischtisch nonnen en monniken niets bezitten en al hun eten en drinken van de bevolking krijgen...en ze geven dan ook nog eens 2 flessen water weg aan 2 volledig gezondogende hollandse meiskes die al niets te kort komen... Wow !!

We lopen de straat over naar de andere tempel, dat een crematorium blijkt te zijn (we zijn er achter gekomen dat bijna alle tempels ook een tempelcrematorium hebben met grafstenen voor urnen). Deze temepelcrematorium is half in aanbouw, en we zien de monniken en de bouwvakkers samen aan het complex werken, ons gebarend vooral te komen kijken, vriendelijk brabbelend en lachend.

Dit is echt weg van de toeristensnelweg...En dat mogen wij meemaken !! Super !!

Savonds terug nog even heerlijk genieten van de avondmarkt hier, een spektakel zoals alle aziatische markten en we genieten van alle tafereeltjes die we zijn en genieten (of soms niets ;)) van alle geuren !!

Een dag met een gouden randjes.... :) :)


Geluks-en-tempel-kusjes
xx


Facts and figures

Weer: tja...
Eten: sweet en sour en mixed vegetables
Slapen: Tokyo hotel ***

Hoogtepunt; De hele dag !!