Tsunami gebied

Khao Lak, 29 februari 2008


Een verlaat berichtje...over de Tsunami kerstmis 2005.
Khao Lak en de hele kuststrook hier is van Thailand het hardst getroffen door de tsunami.
Ik had er over gelezen dat Khao Lak nog steeds herstellende is omdat toerisme hier maar mondjesmaat terug is gekomen. Als we met de bus van Surathani voorbij Takua Pa langs de kust komen, zo'n 40 minuten boven Khao Lak, komt het besef van de tsunami en wat hier gebeurt is heel hard binnen. Krijg er kippevel van... Hier is het gebeurt...brrr.
Zoveel leed zoveel mensen gestorven.
Het ziet er allemaal heel normaal uit onderweg, maar de eerste tekenen zijn er... witte nieuwe huizen... oude huizen wit geschilderd maar met vochtigogende bovenverdiepingen...een rotary opvangdorp... Borden met Tsunami Evacuation Route... Een tsunam museum... Het doet ons wat... indrukwekkend.

Als we uit de bus komen en inboeken bij onze geweldige Thaise familie van Jai Bungalows kan ik niets anders denken dan "dit zijn de overlevenden, zij hebben het gered, in welke nachtmerrie zij terecht zijn gekomen, wie of wat hebben zij verloren, zij zijn de overlevenden..."

Hierna zijn we dus op zoek gegaan naar de duikschool, en bij Siam Adventures terechtgekomen waar we de film van Nigel zien, die die dag van de tsunami gefilmd heeft. Bee, zijn Thaise vriendin verteld over wat ze hebben meegemaakt, en krijgt steeds weer kippevel. Het is een zeer indrukwekkend verhaal. Pff...

Later die dag gaan we naar de zee, hier 3 minuten van de hoofdweg liggend.
Als ik vanaf mijn ligbedje naar dat rustige water kijk...nee, ik geloof niet dat ik hier kan gaan zwemmen. In dit water, vredige, mooie, lichtblauwe water en dit heerlijke paradijs... Op die dag, zoveel verdronken, zoveel vermist, zoveel dood drijvend in het weer rustige water. Nee...dit voelt to wicked...

We hebben vervolgens een heerlijke tijd in Khao Lak, het is hier echt fantastisch, maar het besef dat het hier allemaal heeft plaatsgevonden is er steeds. Overal de borden, tsunami monumenten. Scuba Groupies, onze favoriete bar, is hergebouwd van materiaal en drijfhout van de tsunami...

Als ik van Khao Sok Nationaal Park terugkomt heeft christel een tsunamialarm meegemaakt. Zo krijg ik te horen. Om 4 uur zijn de mensen op het strand door de Thai gewaarschuwd dat het tsunamialarm is gegaan, een zeebeving op nagenoeg dezelfde plek, vermoedelijk worden o.a. Sumatra en Thailand weer getroffen. Om 5 uur zal het plaatsvinden. Iedereen moet naar hogergeleden grond. Als Christel belt naar Tobi krijgt ze te horen dat er waarschijnlijk niets te vrezen is, omdat ze dit soort tsunamialarmen heel vaak krijgen, maar dat ze de instructies gewoon op moet volgen.
Voor Christel een heel vreemde ervaring. Ik weet dan van niets.

Om 5 uur gebeurt er niets, maar chris leest op internet dat Sumatra weer getroffen is.
Hier is alles zoals het moet zijn...
Het is wel heftig dat te horen, maar iedereen gaat gewoon door met wat ze aan het doen waren, niets van te merken verder.
Wij ook...

Dan komt de mooie dag dat Martin mij meeneemt naar het vissersdorp vlak bij zijn logeeradres meeneemt. Het is een heel puur nog niet door toeristen ontdekt vissersdorpje. Het is echter bijzonder hard getroffen bij de tsunami. Hij laat me het indrukwekkende tsunami monument zien, en we zijn beide, ook hij nog steeds, erg onder de indruk... pfff, heftig, met foto's... Wat een ellende, wat een kracht...
De foto''s in het museumpje spreken voor zich...

En weer al die borden...
En soms...soms lijkt de zee te vol...


Indrukkewekkende-kippevel-kusjes
xx