Dag 4 - Walking with a Frenceman

Komatsushima, dinsdag 3 juli

Vandaag start mijn tocht om half 8. De Fransman is al iets eerder vertrokken. Vandaag en morgen 2 dagen van in totaal een kilometer of 35. Om te overnachten in een hotel net voor de volgende bergettappe.

De weg gaat even kort door het buitengebied met rijstvelden en steekt dan een grote brug over en even door een stad. Dan al na 2,5 kilometer bij tempel 13. Meteen na mijn start begon het te regenen en inmiddels regent het hard en constant. Mijn groene parapluutje hangt vrolijk boven me aan de rugzak. Wel lekker zo, en tenminste wat aangenamer dan de zon. En Hiro heeft gelijk, op dit moment volstaat een paraplu.
Een kilometer voor de tempel begint mijn onderrugblessure wat op te spelen. Shit… het zal toch niet… Ik homp een beetje.

Bij de tempel aangekomen gaat Jean net weg en we groeten elkaar. Het regent en het geheel heeft een mystieke sfeer. Zoals altijd heeft het complex prachtige oude grote bomen. Verder is het verlaten. Ik krijg van het oude vrouwtje dat mijn stempel zet 500 yen in mijn handen gedrukt. Osetta. Blijft me verbazen… zo lief.

Ik loop door, een kilometer verderop alweer, naar tempel 14. Ik tref Jean hier en we praten wat terwijl we de tempel bekijken. Het regent pijpenstelen inmiddels!
Het is wel prachtig dat wel. We besluiten samen verder te lopen. Het gesprek is prettig en de omgeving prachtig. We volgen de tekens en lachen erom hoe dit een puzzeltocht is.

We zien een leuk klein restaurantje. Zo schattig! Een udon (dikke noodle) specialist. Met open keuken en een vrolijke kok en 2 meiden. Ze leggen enthousiast alles uit. Het is half 12 en we zijn de eersten, maar al snel zit het vol. En de udon… heerlijk!! En goeie zoute bouillon! Dit is toch wel leuk met tweeen. We drinken nog thee en een cakeje.
Ondertussen bedenk ik dat het misschien toch niet verkeerd is met Jean mee te lopen naar tempel 18 en daar te slapen. Ik zou namelijk korter lopen vandaag en in de grote stad slapen. We hebben dezelfde plannen voor de komende dagen. En dan loop ik vandaag een kilometer of 22 en morgen maar 15. Jean vindt het ook leuk en hij belt naar de plek waar hij gaat slapen. So far gaat het lopen goed, maar wat als straks…

Vanaf dit punt stijgen en dalen we een 150 meter over een bospad. Het is zweten… en uitkijken voor de muggen. Er is een stroompje waar iemand met bamboostokken en waterwieltjes speeltjes heeft gemaakt. Dat leidt lekker af. Naar beneden goed uitkijken want glibberig.
Een tweede klimmetje van 150 meter en omlaag en ik bedenk dat ik gisteren nog dacht dat ik de komende 2 dagen écht niet meer zou klimmen. Nu merk ik dat het me best goed afgaat.
Dan komen we op de harde asfaltweg door een klein rustig dorp. Dit loopt lekker en we verwonderen ons over de netheid, de tuinen en de correctheid van de Japanners.
Af en toe twijfelen we over de weg, maar ik zie altijd toch weer ergens een teken. Toch zijn het er hier minder.
We lopen langs een rivier en een drukke weg. Inmiddels begin ik mijn benen wat te voelen en Jean heeft last van zijn schouders. Even op een stenen trap uitrusten. Schoenen uit. Door de regen is 1 sok nat geworden in mijn schoen.

Vanaf hier moeten we nog zeker 10 kilometer lopen. We snijden een stukje af om door een wijkje te lopen en niet langs de drukke weg waar we nu al lang naast lopen.
Mijn voetzolen doen weer aardig pijn en het is toch altijd nog 6 kilometer. Ach… daar gaan we weer. Dit is not fun!

We komen terug langs de grote weg. Het is een vierbaansweg door de drukke stad, zoals de traverse. Veel reclames. Niet zo funny om langs te lopen. 2 kilometer voor het eindpunt, nog even een pauze. En dan gaan we weer. Die 2 kilometer blijken er toch weer meer te zijn. En mijn horloge is echt geweldig… maar soms ook een vloek. Ik wist niet dat 300 meter zoooo lang kon zijn. Soms denk ik dat ik al een kilometer verder ben en blijkt het maar een 300 meter. Grrr…
En je wilt niet kijken, maar doet het eindelijk dan toch, om toch te schrikken van het kleine stukje dat je hebt afgelegd. ;)

En dan eindelijk, allebei met pijnlijke voeten komen we bij het guesthouse aan. Een Minskuku, een klein japans familiehotelletje. En het is echt prachtig! Luxe en schoon. De wasmachine aan! We zijn om half 6 aangekomen en het eten is om 6 uur. Dus snel even wat wassen, en na het eten uitgebreid douchen en dan mijn eerste Onsen nemen! Een traditioneel heet japans bad!

In mijn Kimono naar de eetkamer waar een dienblad vol met kleine hapjes staat te wachten. Wat is dat toch prachtig. Het zou echt een land voor ons mam zijn! Er zijn veel spannende dingen om uit te proberen.
Dan naar de overheerlijke douche. Die zijn hier echt wel heel fijn en vooral schoon! Dan tijd voor de Onsen. Stomend heet water met een groene kleur komt me tegemoet. Als ik er in stap is het echt gloeiend heet! Ik hou van een heet bad, maar oef, dit is wel erg heet! En beetje voor beetje ga ik verder tot ik er in lig. Na 10 minuten eruit om me af te spoelen met koud water en dan nog es een paar minuten. Ai. Maar wel heerlijk ontspannend! Een genot!

Je-ne-parlez-pas-Francaise-kusjes (en me also no speak Japanese...)

Statistics:
gelopen van 7.30 tot 17.30 uur
netto 7.11 uur gelopen
afstand 22,5 km
> 328 meter
< 339 meter

Het weer:
in de ochtend veel regen, in de middag bewolkt met af en toe hete zon!

Eten:
Japans ontbijt
Udon noodles en een kopje groene thee met stukje chococake
Veel water en een colaatje aan het eind van de dag
Japans avondeten


11 juli 2012 17:38 | Door: Maria
Eens even kijken of het lukt om een sponseractie op touw te zetten dat ik samen met jouw ook kan genieten aan de Japanse tafel als je 40 word bij tempel zoveel.
zweet en wandel ze. xx mama