Afscheid met Big Fireworks!

Osaka, zaterdag 4 augustus

Als ik om half 9 beneden kom is de vader van Hana er ook. Hij hoeft vandaag dus niet te werken. Hij en Takato beginnen net met het ontbijt klaar te maken. Ze bakken eieren met dikke boterhammen. De vader exuseert zich, hij was pas om half 1 thuis. Geen probleem hoor. (Ik blij dat ik niet gewacht heb!)
Hij gaat zometeen tennissen en is rond 12 uur terug is. Dan kunnen we daarna bekijken of er iets te doen is. Hana en Michiko zijn onderweg naar huis, maar moeten 10 uur rijden en zullen vanavond pas laat terug zijn. Ik ga ze dus wel nog zien, maar heel kort!

En ik tref het. Vanavond zijn in Osaka en in Kobe de jaarlijkse grootste Fireworks Festivals! Takato gaat met vrienden naar Osaka, daar worden 550.000 mensen verwacht! De vader van Hana nodigt me uit met hem mee naar Kobe te gaan. Daar is het minder druk en het vuurwerk vanaf het water in de haven. Gaaf!

Ik ga mijn tassen alvast helemaal op orde brengen. Want ik moet morgen om 6.30 uur hier op de bus vertrekken. Dan ga ik douchen en internetten. Takato is vertrokken op de mat op de grond. 2 uur aan het pitten. Ik ben wel blij met even een momentje voor mezelf. :)

Tegen de tijd dat hij wakker is en gedoucht heeft is zijn vader ook weer thuis. Er worden noodles voor de lunch gemaakt en verder doet iedereen een beetje zijn ding. Takato maakt zich klaar om op stap te gaan. Hedike en ik vertrekken rond 17 uur op de fietsjes naar het station. Daar wemelt het van de jonge koppeltjes die traditioneel gekleed gaan! Wat zijn ze mooi!! De meisjes met kleurige kimono’s, met mooie strikken op de rug, haartjes opgestoken en bloemetjes erin. Echt zo mooi! De jongens in donkere kimoo's. En allebei op houten slippers.

Na een half uur met de trein zijn we er. Kobe is ook een moderne, nieuwe stad. 15 jaar geleden is hier een grote aarbeving geweest die dit deel van de stad verwoest heeft. Het is overal druk en massa’s mensen. Toch loopt het allemaal heel gestructureerd weer. Niemand duwt, niemand heeft haast. Allemaal rustig dezelfde kant op. In de haven is het echt heel druk. Allemaal kraampjes met eten en drinken. Veel mensen die al op hun kleedje op de grond zitten. Te wachten. Het is nog 2 uur te gaan.

We lopen rond door het havengebied, waar de sfeer een beetje als in Rotterdam is. Dan gaan we ook op een plekje zitten. Nog een uurtje te gaan en dat is dan wel weer fijn van de hitte hier… de avond is heerlijk zwoel met de zeewind en de stoep is heet. Wat eten en drinken en rondkijken.

En dan rond kwart voor 8 begint het! Een uur lang kei en kei gaaf vuurwerk!! Zo heb ik het bij ons nog nooit gezien!! Echt fantastisch!!
En iedereen zit rustig, dus iedereen kan het goed zien, ook de kindjes. En de oh’s en ah’s gaan rond! En bij de prachtigste hoogtepunten wordt er hard geroepen en geklapt. Het is ook echt bijzonder mooi! Wat een kadootje hier op mijn laatste avond in Japan! Wat een mooie afsluiting!

Dan is het gedaan, iedereen staat op en loopt richting stad. Een grote massa, maar nog steeds rustig. De politie staat overal om het in goede banen te leiden. En zo lopen we door de warme, drukke en levendige stad. Wow, nu had ik wel met een groep leuke mensen hier rond willen hangen! Dit is leuk! We lopen 3 drukke stations voorbij tot het juiste. En dan zitten we zo in de trein. Terug naar onze fietsjes.

Het is 23 uur als we thuis komen en Hana en Michiko liggen in de huiskamer te duttten Ze worden wakker en we praten snel bij. Ach wat zijn dit toch lieverds, die 2. Veel bij te kletsen al, en hoe jammer het is dat we nu geen tijd meer hebben.

En rond middernacht het bed in. Hana zegt dat ik weer in haar bed kan slapen. Zij blijft met Michiko hier beneden slapen. Beter want dat is een stuk koeler. ;)

En morgen… de wekker op half 5… Japan zit erop…

Spetterend-Vuurwerk-AfscheidsKusjes