Plakplaatjes !!!

Spontaan idee... grote beloning!

Zoals vaak in landen en gebieden waar toeristen komen vragen kinderen gretig en soms zelfs brutaal om "pen" of "choclate", een snoepje. Organisaties en bewoners zelf raden reizigers vaak af hieraan mee te doen. Kinderen raken hieraan gewend en dorpsbewoners vinden het vaak vreselijk dat hun kinderen bedelaars of brutale schooiers worden.

Toch heb ik vorig jaar gezien hoe kinderen die hier niet aan gewend waren met grote ogen naar Sancha keken als ze van hem een snoepje kregen. Tja. Dilemma. Zo'n klein geschenkje wat zo'n kleintje zelden krijgt is natuurlijk groots! En waren wij als kind ook niet dolgelukkig als we van een tante of buurvrouw een snoepje kregen?? (nog van de generatie dat snoep en frisdrank geen dagelijkse kost was...) En ja, ook ik ging toch snoepjes uitdelen... behalve aan die ene uitzondering die er brutaal om schooide.

Na mijn ontmoeting met de vrolijke familie (zonder een woord Nepalees te spreken) van vorig jaar, heb ik ze bij thuiskomst 2 dikke enveloppen toegezonden met foto's van hen en stiften, kleurboeken en klein grut voor de kinderen. Of het ooit aangekomen is zal ik nooit weten...

Daar aan terugdenkend kom ik een week voor mijn vertrek op het idee dit jaar plakplaatjes voor de kinderen in de dorpjes mee te nemen. Je weet wel, die plakplaatjes die je op de kleuterschool op je hand kreeg of in je schriftje als je netjes gewerkt had! :D
3 blokjes met zo'n 500 "motivatiestickertjes" zoals dat dan mooi heet gaan in mijn rugzak mee! Op trekking in Nepal!

Het effect is geweldig!! Het eerste peutertje dat ik op dag 2 van de trekking tegenkom wenk ik dichterbij. Sancha, Saila en Jurg kijken vragend toe terwijl ik de stickertjes uit mijn rugzak haal...
Ik gebaar om het handje van het peutertje dat het aarzelend uitsteekt, maak er een vuistje van en plak er een vrolijk gekleurd plakplaatje op. Met grote ogen kijkt het kleintje toe terwijl ik er ook een op het andere vuistje plak. Het goed aandrukkend zodat het goed zal plakken op de smoezelige knuistjes.

Grote ogen, verwondering, kijkend, voelend, verbazing, een lach breekt door en snel wordt er naar mama mama mama gerend om te laten zien wat er nu toch is gebeurd!!! Ook mama straalt en kijkt dankbaar voor die kleine vrolijke verrassing!
Sancha, Saila en Jurg lachen met me mee en vinden het een geweldig idee!!

En zo vervolgen we onze weg...

Steeds weer zijn de vraagtekens, de verrassing en de wisselende uitdrukkingen op de gezichtjes van de kindjes zoooo'n grote beloning!! Dat zo'n klein gebaar zo'n groots effect kan hebben!! Wonderbaarlijk en dankbaar. Een heel warm gevoel...

Soms zijn ze met een paar en dan wordt er vrolijk en druk gekwebbeld terwijl ze allemaal bij elkaar kijken en voelen. Jaloezie en afgunst is er nooit. Een andere keer wordt er snel naar mama, opa of oma gerend om trots te laten zien wat ze ineens op hun handen hebben!! En ook de lach op hun gezichten zorgt voor een vrolijk gevoel!


Op een dag komen we bij een klein schooltje, waar zoals gewoonlijk de deuren open staan. Nieuwsgierige peutertjes kwetteren vrolijk naar ons. En ik scheur 3 velletjes uit het boekje en vraag Sancha dit aan de juffrouw uit te leggen. Prachtig is te zien hoe de juffrouw ze een voor een uitdeelt aan de 20 kindertjes die het voorzichtig en trots in hun schriftjes plakken...
Ohhhhhhhhhh...

Bij een eenzaam boerderijtje geef ik een half velletje aan het kleintje. Het is alsof ik hem goud geef! :D
En terwijl we verder lopen lach ik dat we op de terugweg waarschijnlijk de deur van het huisje vol plakplaatjes terug zien.

Jurg staat ervan te kijken en vindt het zo bijzonder dat ik op dit idee ben gekomen. En vindt dit zeker een aanrader voor volgende reizen. Zo hartverwarmend is het effect! En gereserveerd als hij kan zijn, kan ik hem met moeite overhalen om ook stickertjes op handjes te plakken. En ook voor mij is het bijzonder om van een afstandje te zien hoe het effect is. Ge-wel-dig!!!

Helaas komen we op de hele trekking niet zoveel dorpjes tegen als in Annapurna. En tegen het einde heb ik dan ook nog maar 1 blokje uit kunnen delen. Al met het voornemen de rest aan Sancha en Saila mee te geven voor hun kinderen en neefjes en nichtjes...

Zo'n spontaan ideetje, zo'n klein gebaar, zo'n groot effect en zo ontzettend dankbaar!!! De beloning is voor mij misschien nog wel groter dan het plakplaatje voor hen. Dus wie geeft wie nu een geschenk...

Schitterende-kinderlachjes-kusjes!