Duiken met Diveversity

3 augustus is het zover… Christel en ik gaan duiken met Diveversity in de Kempervennen…en op zoek naar Big Mama!!

In Nieuw Zeeland en Thailand willen we gaan duiken. Christel moet haar duikbrevet nog halen, en ik heb de mijne in Indonesië gehaald maar al anderhalf jaar niet meer gedoken. Diveversity blijkt een superkeuze! Chris gaat voor haar brevet in 3 dagen, en ik ga mee voor een ‘scuba review’ om op te frissen! Mijn ene dag worden er uiteindelijk 3 … Twas er te gezellig!!

Vrijdag’s maken we kennis met de mensen van Diveversity, waaronder Petra en Mike, Roy en Onno. Onno is ‘onze’ instructeur. We krijgen materiaal aangemeten en liggen even later in het zwembad!
Ik vind het weer een heerlijk gevoel! Christel is even onwennig met het ademen onder water, maar heeft het snel onder de knie. Jammer dat we onder water niet kunnen praten en lachen; aan de andere kant verzinnen we snel genoeg foefjes om duidelijk te maken wanneer we melig zijn! Christel doet zelfs een buikdanspoging ;-)

Als Chris later theorie krijgt zit ik effe lekker bij de crew in het zonnetje met 25 graden aan de waterplas! (life’s a bitch…)
Binnen 10 minuten wordt gevraagd of me wel eens verteld is dat ik druk ben… Oeps! Het blijkt een compliment te zijn (thanks!) en ik moet ook maar duikinstructeur worden…(thanks again!) Maar eerst maar eens dat troebel water in!


Ik hoop dan nog steeds Big Mama te zien! Wie Big Mama is…? Een meerval van 2 meter!!

Christel gaat eerst duiken, maar krijgt haar ene oor niet goed geklaard (ploppen). Dit moet om naar diepte te kunnen gaan. Ze blijft een tijdje proberen. De duik kan ze helaas niet maken. Natuurlijk wat teleurgesteld, maar morgen weer opnieuw proberen!

Dan is het mijn beurt. Door het troebel water is ons zicht een kleine 3 meter. Whow! Da’s heel wat anders dan het heerlijke heldere water van Indonesië… Hoe het voelt? Vergelijkbaar met dichte mist! Alles doemt zich ineens voor je op. En er ligt van alles in dat water! Dat heeft niemand me verteld!! Ik heb een onbestemd gevoel van binnen…en probeer rustig te blijven. Voel me helemaal niet op mijn gemak. Big Mama zien?! Echt niet…ik hoop haar zelfs helemaal niet te zien!! :(

Ik doe alles om maar bij Onno in de buurt te blijven. Die wil ik beslist niet kwijt raken!!
Vervolgens maak ik door een fout nog 2 hele mooie salto’s :D en schiet mijn zwemvlies los. We komen even aan het oppervlak. “Onno, ik schijt in mijn boks in dat water en ik wil Big Mama niet zien!!” Hahaha.
Dus mag ik onder water Onno’s arm vasthouden…en voel me veiliger…!!
Nou, de eerste duik overleefd…en Big Mama niet gezien! (wat een geluk...) Het duiken morgen hoeft voor mij eigenlijk niet meer, maar ik moet me er overheen zetten, want ik wil – en heb beloofd – morgen met Christel duiken. Brrr…

Zaterdag en zondag opnieuw in het zwembad, theorie voor Christel (en haar examen gehaald!) en dan ’s middags duiken. Christel kan nog steeds haar oren niet klaren. Kei balen :(
Van alles geprobeerd, maar het ene oor wil niet. Het lukt haar naar het platform op 3 meter te gaan en een klein rondje te doen; en de volgende dag na veel forceren ook nog op het platform op 5 meter. Vervolgens slaat ze Onno een bloedlip… maar dat mag ze zelf uitleggen.

Ik duik dan nog een keer met Onno (arm in arm) en met Roy (hand in hand) Bedankt jongens!! ;-) En verrek…het troebel water went! Ik zie nu pas eigenlijk wat er in dat water ligt (o.a. een bootje met erop ‘Roy is gek’…mooie naam voor een boot).

En jawel…Bij de derde duik heb ik Big Mama gezien!!! And Big She Is!! :D (gelukkig schuilt ze in een bootje, en blijf ik veilig half achter Roy…)

Al met al een enerverend weekend met wisselende gevoelens. Flink actief, veel lol samen en met de mensen van de duikschool…maar ook teleurstelling omdat Christel zonder haar duikbrevet weggaat. Iets waar we van te voren niet bij hebben stilgestaan. Maar haar techniek en theorie heeft ze. En als haar oortje meewerkt en ze er weer klaar voor is, dan kan ze zo voor haar 4 duiken voor het brevet gaan. En Roy, Onno en ik zijn er dan bij!!

Big-Mama-kusjes

P.S. Petra en Mike, heel erg bedankt voor het aanbod! Het zaadje zit er nog steeds. Eerst maar eens op reis, en wie weet daarna ;-)