Spannende bergtocht!!

26 oktober
Na Chengyang reizen we naar het gebied van de Miao minderheden. Ze wonen hoog in de bergen en hebben hier vele en steile rijstterrassen. En machtig hoog.
In het dal moeten we overstappen in kleinere bussen die ons de ontzettende steile berg oprijden naar ons dorpje, waar we ook nog een klein half uurtje te voet omhoog moeten. Onze reistassen worden gedragen door (ouwe) vrouwtjes in hun rijstmanden op de rug. Nee...we maken bezwaar, dat willen we niet hebben. Maar hups, voordat we het weten zijn ze weg, en ze lopen flink hard de berg op. We hebben het al eerder gezegd...wat zijn ze sterk. Mieke vertelt ons dat het zo hier werkt en we ons daar niet bezwaard bij moeten voelen. Een van die ouwe vrouwkes (allemaal prachtige klederdracht) heeft ook nog haar kleinzoon van 2 jaar in haar armen. Op een gegeven moment zet ze em neer en het manneke huilt omdat ie gedragen wil worden. Hupsakee zeggen mieke en Natasja, geef em maar es hier. En ik draag het verderlichte ventje voor zijn oma mee het pad op. Och och och, wat huilt het manneke, maar oma lacht, zichtbaar tevreden dat ze even haar handjes vrij heeft. Zachte woordjes en wrijven over zijn rugje willen niet helpen...maar och, hij is toch bovengekomen!

We overnachten weer in een prachtig guesthouse, hoog in het steile dorp met doolhofpaadjes.
Het is inmiddels later in de middag, en ook hier weer is het lekker zonnig en zo'n 25 graden. Wel zien we de bergen in de verte alleen maar weer heel heiig. Het is dus niet alleen de smog, maar in dit jaargetijde is het wat minder helder in de lucht.

Achter ons guesthouse kunnen we meteen een flink steil trappenpad de berg op. Bovenin kunnen we genieten van de prachtige rijstterrassen. Zoiets hebben we nog nooit gezien. Rijstvelden en -terrassen hier al en in Indonesie en India, maar zoals hier....Whow, het is net een schilderij! De foto's zullen voor zich spreken!! We volgen een mooi paadje en dalen weer via een andere weg af naar ons dorpje waar we 4 keer de weg moeten vragen, want je loopt je er echt verloren.
's Avonds een heerlijke maaltijd hier. Al het eten is in China lekker, maar bij de minderheden smaakt het allemaal nog eens beter!!! Afvallen...nah, we betwijfelen het...!

We zijn saampjes toch wel twee van de meer fanatieke mensen uit de groep. We houden van flink bezig zijn en lange dagen. Uitrusten doen we wel een andere keer. Zo werkt het ook een beetje met Gieneke en Dirk. We hebben het er samen bij het avondeten over dat we van plan zijn om een gids te regelen, zodat we eens een flinke dagtocht kunnen maken, weg van de ge-effende paden. Dat wordt geregeld, en ook onze Belgen Maria en Leo sluiten graag aan. We willen de groep beslist niet groter want dan streven we het doel voorbij. Toch wil Greet ook nog graag aansluiten...vooruit dan maar.

27 oktober
Dus de volgende dag - na een heel stevig ontbijt - gaan we met een gids een hoge berg op. We beginnen weer het pad achter het guesthouse en nemen al snel een klein paadje door de rijstterrassen. Alles gaat met een flinke pas steil omhoog. Onze gids (die ook geen engels kan) wijst omhoog en zover we de berg kunnen zien staan er bomen. Daar wijst hij naar dus we krijgen het idee dat daar de top is. We hebben al gehoord dat het van 700 meter naar 1600 meter zal gaan. Waar we een dag over zullen doen.

Al snel komen we lekker in de bossen, nog steeds flink stijgend. Het gaat allemaal lekker en het is hier lekker warm met een verfrissend briesje. De gids hakt voor een aantal van ons een tak als wandelstok. Deze komen later erg van pas, maar dat wist ik nog niet op het moment dat ik stoer weiger...(wandelstokkken zijn voor oudjes...toch?!) Dan wijst hij dat we schuin links omhoog lopen. Waar?! Er is geen pad te zien!! Toch is het er... tot ons middel zo hoog lopen we door het bos door struiken, takken, varens en dergelijke. Fijn voor de blote benen!! Het is lachen!! En wat gaat het steil, van een pad is nauwelijks sprake. Hoe weet hij hier de weg?!

Als we eindelijk uit de bossen komen, komen we boven de boomgrens en zien we heel veel afgeronde bergtoppen met lage begroeiing....daar is dus onze top, wijst onze gids. Ohhhh, okee, het ziet er prachtig uit maar ook pittig. Maar gezellig vervolgen we onze weg, in een rijtje achter elkaar. Eerst door manshoog riet! Onze hoofden steken er amper bovenuit. We moeten flink onze handen gebruiken om ze stelen aan de kant te duwen! Lachen!!! En lopen op "paadjes" tussen de toppen, er deels overheen en dan weer omlaag. En steigen gestaag.

De gids wijst weer om een bult heen, daar gaan we heen. Okidoki. Stijgend de bocht om begint hij een pad af te gaan langs een hele steile helling, over een ieniemienie paadje in het riet. Dit is ineens heel misselijk!! Want we beseffen dat we met een misstap toch wel een flinke schuivert door het riet langs een steile berghelling naar beneden gaan... We houden ons dan ook allemaal goed vast aan het riet. Nee, prettig is dit niet helemaal, maar wel avontuurlijk!
Onderaan de bult komen we weer bij elkaar. We horen van degene die voorop net achter de gids heeft gelopen, dat er hier helemaal geen pad was!! Hij heeft het riet voor zich uit weggehakt met zijn bijltje!! Tjee... Da's toch wel even een schok, maar ook heel bijzonder, want nu kunnen we echt zeggen dat we padenhebben betreden waar nog geen mens geweest is!!! :D

Gelukkig hoeven we dit niet meer de doen. We zijn uit het riet en lopen nu door over droog enkelhoog gras. Dat loopt wat prettiger...en weer blijkt dat er nog steeds weer andere hogere toppen achter de bulten uitkomen... En dan eindelijk, wijst hij nu naar de hoogte top. Dat is em!!! JEEEEYYYY

Het ligt hier bezaaid met zwerfkeien en rotsen. Een prachtig gezicht. En voordat we verder gaan genieten we van onze lunchpakketjes. Inmiddels hebben we 4 uur geklommen! Genieten van het machtige uitzicht.
Nog een korte stevige klim naar de echte top, en...jammer dat we geen nederlands vlaggetje bij hebben. Maar...wat zijn we trots op ons zelf!! We hebben een stevige bergtocht gevraagd, en meer dan onze verwachtingen gekregen. Ohhh, wat prachtig!! En wat een uitzicht!!
Heel, heel, heel ver beneden ons zien we vaag wat rijstterassen. We zitten hoog!!! Dirk heeft een hoogtemeter op zijn horloge. We zijn ruim 800 meter gestegen. En zitten tegen de 1600 meter!! Wow, wow, wow. Wat een voorproefje voor Nepal!!

Na een tijdje genieten, moeten we weer naar beneden. Dit wordt niet zo gemakkelijk als het lijkt! We lopen over de grastoppen, weer door mooie bossen, en alsmaar lager en lager. Dan komt een heel lang stuk van naar beneden klauteren over rotspaden en met veel losse stenen. Kei gaaf, maar ook kei inspannend. En ondertussen voelen we de zon branden op onze schouders. Ineens zijn we allemaal aan het verbranden. Wat is de zon hier intens zonder dat je het merkt (wel lekker bruin de dag later!)

De knietjes en kuitjes moeten flink werken. En we genieten!!! Het is nog een lange tocht naar beneden. De rijstterrassen komen eindelijk goed in zicht. Ze zijn nog indrukwekkender dan gisteren. Geweldig!
En na een tijdje lopen we er weer tussenin. Het is al weer laat in de middag, en we stappen pittig door. En hups, na de bocht, hmm, weer paden flink omhoog...en weer omlaag...en weer omhoog, en nog eens omhoog... pfff
En dan...ja, daar beneden, ons liefelijke dorpje!! Ons huisje, ons terrasje, ons koude pilsje en colaatje....!
We hebben het gehaald, netjes op de klok van 5 uur thuis!!

Oh, wat een heerlijke dag!!!
En wat een heerlijk vermoeid en voldaan gevoel...!
En na een stevige maaltijd - berenhonger - sluiten we de dag af met weer een heerlijke massage die de vermoeidheid uit ons lichaam verdrijft...

Mount Everest, ik ben klaar voor je...!

Land-van-bergtoppen-en-rijstterrassen-kusjes