De trekking gaat beginnen...
Door: Natasja
Blijf op de hoogte en volg Natasja
27 November 2007 | Nepal, Kathmandu
Vandaag is het zover!
Vliegen naar Lukla, het begin van onze trekking in het Hymalaya gebergte! Het hoogste gebergte van de wereld. Wow....
Om 6 uur aan het ontbijt, want we moeten vroeg naar het lokale vliegveld. Heel bijzonder zijn deze kleine vliegveldjes weer altijd! (met van die heerlijk 'schone' toiletten, haha)
We hebben een klein propellervliegtuigje waar we met een keine 20 man inzitten. De vlucht duurt een half uurtje. Onderweg zien we in de verte schitterend de toppen van de bergen in de vroege ochtendzon oplichten. Het voelt nu al zo machtig...en dan zijn we er nog niet eens dicht bij in de buurt.
De vlucht eindigt spannend. Ineens vlieg je niet boven de bergen, maar er tussen, en zie je een bergwand naast je uit het raam kijkend. En na een hele korte landingsbaan, en geklap voor de piloten, sta ik ineens in het gebergte, in het plaatsje Lukla.
En - zelfs bij het vliegtuigje staand - kan ik oprecht zeggen dat ik voor mijn gevoel nog nooit zo'n zuivere lucht heb ingeademd.
En als ik verder tegen die eerste witte berg aankijk, kan ik ook zeggen dat ik nog nooit zo'n heldere lucht en zicht heb gehad.
Wat is het hier prachtig, en zuiver, en groots!!
Wat een boost geeft me dat.... Voor zo'n stads kantoormeiske dat wel al geweldige reizen heeft mogen maken maar nog nooit in de echte bergen is geweest, is dit super!!
We lopen door Lukla heen, het startpunt ook voor trekkings naar het Mount Everest Base Camp, een route die we voor een groot deel ook zullen volgen.
Lukla is eigenlijk een (wandel)weg met daarlangs huisjes, winkeltjes en overnachtings- en eetgelegenheden. Hier zijn de mensen helemaal anders dan in de Kathmanduvallei.
Van wat wij te zien krijgen van Nepal kun je al bijna spreken van 2 landen ineen. De mensen en cultuur in de vallei is helemaal anders dan in de bergen. De uiterlijke kenmerken van huizen, cultuur en religie zijn erg verschillend, maar ook de mensen zelf zijn helemaal anders. Deze mensen van de bergstammen ogen veel meer Tibetaans, waar de mensen uit de vallei juist weer Indiaas ogen. De mensen zijn hier klein, bescheiden en vooral prachtig!!
De eerste indrukken zijn primitief, maar ook weer prachtig ontwikkeld. Het is zo moeilijk te beschrijven, als je het niet met eigen ogen kunt zien. De mensen hebben ook echt van die verweerde gezichten, of juist van die gebruinde snoeten en die rood gekleurde wangen.
Ook zien we hier al de eerste jaks, die machtige bergkoeien die alle zware bepakkingen door de bergen en over de passen sjouwen. Maar ook de dragers. Deze kleine mensen, mannen en vrouwen, die zware manden op hun rug dragen via een band om hun voorhoofd. Man, wat zijn die sterk, en wat lopen ze ons nog hard voorbij, berg op, met bepakking en op hun simpele slippers of schoenen...!! Geweldig om te zien, maar tegelijk ook weer een dubbel gevoel.
Alles wat aan eten en drinken en andere goederen die hier niet van nature voorkomen, boven in de bergen aanwezig is, wordt dus met jaks en dragers naar boven gebracht. Het is een prachtig gezicht natuurlijk, maar het is ook tekenend voor de onherbergzaamheid van deze gebieden en de armoede van de mensen. Het is een hard leven!!
We zullen in de bergen overnachten in de lodges van de Yeti Mountain Homes. In de lodge van Lukla drinken we onze thee, maken onze bepakking in orde, en maken kennis met onze - zoals zal blijken - meer dan geweldige sherpa's, onze gidsen en tevens verzorgers tijdens onze trekking. De hoofdsherpa is Angelu, en de hulpsherpa's zijn de vrouw van Angelu, Pasang, en Lakpa.
Onze bagage wordt de eerste dagen door jaks van plek naar plek gedragen. We hoeven dus alleen onze dagrugzak te dragen, die ook al gauw een kleine 5 kilo weegt. Dat is goed te doen.
We beginnen op 2840 meter in Lukla, en lopen naar Phakding op 2610 meter. Het pad wordt druk bewandeld. Het is een eeuwenoude handelroute, maar is echt niet lekker vlak. Elke stap is goed kijken. Soms is het vlak, dan is het weer rotsig of met flinke ronde stenen. Het is steeds weer bijzonder.
We lopen eerst door deze vallei van de rivier Dudh Koshi. De natuur is hier nog lekker groen, met her en der bloemetjes en akkertjes. Met gekleurde huisjes en hutjes, met overal hoge bergen en prachtige luchten. Dan is het stijgen en dan is het dalen. Andere trekkers komen ons tegemoet, sommigen al flink bruin en verweerd...die zijn vast lang onderweg geweest. Hoe zullen wij er straks bij lopen...?
De lodge van Phakding - zo zal achteraf blijken - is de mooiste en de meest prettige. Ook is hier een heerlijke eetkamer en koffiekamer, waar we gezellig om de warme houtkachel zitten (net of we een andere keuze hebben...). Buiten is het guur en donker (lantaarnpalen zijn er natuurlijk niet...). En het is zelfs te koud om even rustig te gaan genieten van die schitterende donkere hemel van miljoenen sterren...
En het is heerlijk om 10 uur de oogjes dicht te doen en heel veel te dromen!!
Eerste-bergdag-kusjes
Statistieken:
7 km gewandeld
70 meter gestegen
310 meter gedaald
2,5 uur gewandeld
's ochtends stralend blauwe lucht
's middags bewolking boven de bergentoppen
's avonds koud
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley