Mount Everest en machtige toppen

Namche Bazar, 14 november 2007

Vandaag is die geweldig schitterende dag dat ik de Mount Everest eindelijk heb mogen aanschouwen!!

Als ik er weer aan denk...pfff, wat een gevoel...
Eindelijk de Mount Everest!!
Wat ben ik toch een mazzelaar!! En wij allemaal trouwens, want het is zo'n prachtig heldere dag!

En daar ligt ie dan, tussen al die andere toppen... Het is misschien nog niet eens de imposantheid van de Everest itself, maar het scala aan bergen wat ons op dat moment omringd.
De Taboche Peak (6367), de Lhotse (8414), de Ama Dablan (5856), de Kantega (6685), de Thamserku (6607), en de Kongde Peak (6200)...
Daar ligt de Everest tussen...en daar loop ik te stralen en nietig te zijn!!

We klimmen smorgens - vol verwachting op wat gaat komen - vanuit Namche Bazar (weer) omhoog. En prachtig tochtje... En dan ineens...maak je een flauwe bocht, en daar is ie!!

En door de pracht, de bewondering en het op je in laten werken, loop ik ineens achterin, samen met Angelu. Die lieve man die me alle bergen aanwijst en ze benoemd. En de rest is vooruit... en ik volg het pad, lekker met mijn eigen gedachten, mijn eigen hartje dat ik te keer hoor gaan, mijn eigen energie die een mega boost heeft gekregen, met een immens grote smile op mijn gezicht. I can't wipe the smile of my face... verontschuldig ik me aan Angelu. Overbodig natuurlijk... Hij moet er ook om lachen. Een wooeewwwww! echoot, als ik naar de overkant naar de rest van de groep roep.

Ik voel me rijk...rijk om dit te mogen zien en voelen. En ik voel me blij. Blij onder andere om wie ik ben. Dat - naast de factoren van tijd, geld en gezondheid die me deze kans bieden - ik zelf de wens en interesses heb om deze prachtige wereld in al haar facetten te willen aanschouwen. Ik wil het zien, voelen, proeven, meemaken, beleven en ondergaan. En ik besef hoe bijzonder dit is, en het feit dat ik deze kans krijg en neem. En ik voel me nietig en overweldigd.
Maar oh, wat straal ik!!

Na een flinke pot thee, en dosis adrealine, vervolgen we onze weg.
We dalen af via de dorpjes Kunde en Kunglung. Die toch wel in een desolaat landschap liggen.
Sir Edmund Hillary en zijn sherpa zijn de eersten die in 1953 de top van de Everest bereikt hebben.
Zijn sherpa (zijn naam even niet bij de hand) kwam uit het plaatsje Kungde. Als dank voor zijn sherpa, heeft Hillary veel voor het dorpje gedaan.

Aan het einde van de middag zijn we terug en lopen nog even door Namche zelf. Er komen hier tibetaanse handelaren, die op een markt hun waren verkopen. Ze bivakkeren hier ook in de kou in tenten en hun gekke handeltjes liggen voor hun tenten. Het ziet er armoedig voor ze uit. Wel triest aandoenend. Want oh, wat een hard bestaan voor deze mensen.
En 's avonds bij onze kachel klagen wij over de kou op onze kamer, en het niet hebben van warm water... Als je dan denkt aan deze mensen buiten... Dan schaam je je toch wel een beetje...

Can't-stop-smiling-kusjes

Statistieken:
6 km gewandeld
470 meter gestegen
470 meter gedaald
4 uur gewandeld
's ochtends stralend blauwe lucht
's middags wolken boven de toppen
's avonds koud
En de Mount Everest gezien!!