Spectaculaire zuidkust

Wat een mooie rit hebben we er vandaag opzitten!!
De Soutern Scenic Route is rustig rijden met ondertussen bij allerlei mooie plekjes aanleggen. Te veel om allemaal te kunnen doen!
En de weggetjes naar de plekjes? Gravel... hmm

We beginnen 's morgens eerst bij Nugget Point. Hier staat hoog op de rotsen een vuurtoren, een prachtig plaatje. Maar we komen vooral om naast zeehonden nu ook eens zeeleeuwen in het wild te zien. Dolfijnen, walvissen en/of Blue of Yellow Eyed Pinguins zouden mooi meegenomen zijn. :D
Maar het zijn alleen zeehonden, ver benden ons op de rotsen, lekker lui... Misschien zijn het zeeleeuwen, maar die zijn volgens ons veel groter. (Toch?) Daarnaast is het hier prachtig in het vroege ochtendzonnetje.

Vandaaruit gaan we naar Cannibal Bay... Klinkt spannender dan dat het is! De naam komt zo omdat een geoloog hier eens oude menselijke botten heeft gevonden (of zoiets :))
Nou, wij vinden schapenbotten: een schedel en 4 pootjes, op de rotsen die nu bij eb te bewandelen zijn...
De rotsen zijn werkelijk prachtig om te zien. En we klimmen naar het einde om te kijken of we daar meer wildlife zien. Maar nee... het is weer een apart en mooi stukske natuur, maar geen spannende diersoorten, alhoewel wel een paar hele mooie zwarte vogels met lange rode snavels en rode voeten. En met hun snavels halen ze de schelpjes en mosselen op de mosselbanken leeg. Mooi!

We rijden verder naar de Purakaunui Falls. Even een snelle blik op de lieflijke waterval, waar het water in mooie terrassen naar beneden komt.
Het is heerlijk telkens een stukje te rijden, dan weer lekker te lopen, en steeds weer mooi uitzicht over de zee en de kustlijn te hebben. En over vooral veel groen grasland, waar duizenden schapen op staan, dik in de wol! Er schijnen 60 miljoen schapen in NZ te zijn!

Onze volgende stop zijn de Cathedral Caves (niet te verwarren met die van het Noordereiland). Een mooie bush walk brengt ons naar een ongerept strand waarop we omdat het eb is, enorme grotten in kunnen die werkelijk lijken op de ingang van een kathedraal. Hoog!! Diep en donker ook. Je moet er helemaal inlopen naar achteren met je rug naar de zee toe en achterin in het donker kun je de hoek om en kom je in de volgende grot, net zo hoog, groot en indrukwekkend als deze. Gelukkig zien we al licht aan het einde van de tunnel. De grotten blijken met elkaar verbonden. Supergaaf!

We picknicken op het strand van Porpoise Bay. Lekker bruin boterhammetje met verse aardbeien. Mmmm!
Doorrijden naar Curio Bay, het versteende bos oftewel Petrified Forest. Bij eb is hier een versteend bos zichtbaar uit de prehistorische jurassic periode. Uit de tijd dat NZ nog aan het grote vaste land zat.
Bij mijn eerste blik op het stuk gesteente, wist ik niet wat ik moest zien... Ik zag eigenlijk niets als een stenen vlakte. Tot Christel mij op een soort omgevallen boomstam in het gesteente wijst. Oh ja!
We lopen naar beneden en over het gesteente. Ik buk om de ribbels van die boomstam te voelen. En jawel, in plaats van hout is het steen! Da's dan toch wel weer heel apart! En als je goed kijkt, zie je ineens allemaal restanten van wat ooit bomen geweest moeten zijn! Heel vreemd en gaaf dat het nu nog steds aanwezig is, ondanks die woeste zee die er bij vloed op huishoudt...

Dan op naar het meest zuiderlijke puntje van NZ, slope point, slechts 4800 km van de Zuidpool! De wegwijzer wijst hier naar de Zuidpool en de Evenaar. Heel bijzonder toch wel!
We genieten van dit punt en turen richting de Zuidpool. Bijzonder om te weten dat er tussen hier en daar niets meer ligt!!

Heel goed te zien is dat het hier in het zuiden flink vanuit zee kan spoken. De bomen hier zijn zo vergroeid dat het lijkt of het stormt... constant. Bizar.
Bijzonder is ook dat de NZ-ers waarschuwen voor een koude Zuidwestenwind... Terwijl bij ons in Nederland juist gewaarschuwd wordt voor Noordoostenwind. Maar hier komt die koude wind dus recht vanuit de Zuidpool... En dus ijzig!!

Laat in de middag komen we aan in Invercargill. We overnachten hier in een oud victoriaans huis dat nu een hostel is. Weer heel mooi!
Morgen eens kijken of we een oversteek kunnen maken naar Stewart Island, een bijna van god verlaten natuureiland, dat heel bijzonder (maar ook duur) moet zijn...

We genieten bij het heerlijke eten van Christel na van deze dag. Een dag waarop we lekker getoerd hebben, veel mooie dingen gezien hebben. Alhoewel we graag meer wildlife gehoopt hadden te zien, weten we ook hoeveel we boffen met alle dingen en dieren die we al gezien hebben!! We klagen dan ook beslist niet!

Zuidpool-en-evenaar-kusjes