Trekkingdag 7 Op de top van Tsergo Ri !!

zaterdag 11 december 2010


Vandaag was een pareltje!! Wat was het zwaar... en wat hebben we gezongen! Op de top van Tsergo Ri!!

Om half 8 gaan we op pad. Vandaag staat Tsergo Ri (4984m) op het programma. Mijn eerste "topbeklimming"... wel van een droge berg, but hey, you can't have it all... ;D Eerst maar es zorgen dat ik er bovenop kom.

Vandaag hoeven we niet met rugzak op te lopen. De dagrugzak met eten, drinken en warme kleren wordt gedragen door Sancha en Saila. Ik hoef slechts mezelf omhoog te sjouwen. En voor het eerst gebruik ik mijn stokken. Waar ik op de andere dagen nog de extra fysieke uitdaging zocht en mijn benen krachtig wilde maken, weet ik dat ik vandaag mijn energie goed zal moeten verdelen wil ik op deze hoogte in 4 uurtjes 1100 hoogtemetertjes afleggen. Met stokken gaat het nu eenmaal een stuk makkelijker. En bij het afdalen is het beter voor de knieen. Toch vind ik het moeilijk om er aan toe te geven... ;D

Het is zoals alle dagen weer zonnig en fris. We lopen het dorpje uit en geleidelijk omhoog in het droge grasland. We komen bij een moreen waarin een overvroren riviertje stroomt. De stroom is te breed om over te springen en het ijs dat er half over ligt is niet betrouwbaar om er over te lopen. Vanwege een recente landslide moeten Sancha en Saila ook zoeken naar een mogelijke oversteek. Stenen genoeg om ons te helpen. Bij een stuk dat haalbaar lijkt wordt met stenen de stukken ijs kapotgegooid. Dan gooien we grote stenen in het wildstromende water om een dammetje te maken en punten waar we sprongetjes kunnen maken. En jep, we zijn er over om de moreen aan deze kant weer op te klauteren. Dan begint het echte werk! Vanaf hier is het alleen nog maar stijgen...

De masten met gebedsvlaggen wapperen op de top en dagen ons uit omhoog te komen. Nu is Tsergo Ri toch wel indrukwekkend...

We lopen over gravelpaadjes flink steil omhoog, dan weer zigzaggend dan weer recht omhoog. Lirung en Kimshung openen zich langzaam voor ons. Aan de overzijde nog in de schaduw ligt Kangjala Himal en haar pas naar Helambu. Het donkere topje met vlaggen daar zal mijn doel voor morgen zijn. Ook weer tegen de 5000 meter...
We stijgen en stijgen over gravel en zand, over gesteente om op een mooi bergruggetje uit te komen en van hieruit weer steil verder te stijgen. De eerste 500 hoogtemeters zitten er op terwijl de wind weer erg op steekt.

Hoger en hoger en hoger. In een rustig en gestaag tempo om het ademhalingsritme onder controle te houden en niet buiten adem te raken. En we genieten van de grilligheid van het berglandschap. De witte toppen voor ons, de gletsjer van Lirung, de ijs- en sneeuwkappen. Maar ook de landslides op de hellingen... Zanderige gele landslides. Maar ook de landslides waarbij gigantisch veel losse stenen en grote rotsblokken naar beneden zijn gekomen. De hele bergwand ligt er bezaaid mee. Spectaculair!!

Het pad dat nu geen pad meer is gaat over de rotsblokken. Gaaf!! Lekker springen en klauteren, maar onmogelijk om in het ademhalingsritme te blijven. Het is dan ook steeds weer even stilstaan om op adem te komen en mijn hartje dat bijna uit mijn lijf bonkt weer tot rust te brengen. Om de volgende stapel rotsen weer over te gaan en op adem te komen. Vermoeiend, maar zooo fascinerend wat inspanning op deze hoogte met je lichaam doet!!!

Jurg gaat nu vooruit in zijn eigen iets snellere tempo. Saila gaat met hem mee, Sancha blijft bij mij. De rotsblokken liggen bezaaid om ons heen, maar het pad gaat tegen een stukje grashelling weer steil omhoog. Dan opnieuw een passage met rotsblokken. Terwijl ik geniet van het speelse springen, ondertussen steeds meer vermoeid raak door de inspanning in deze ijle lucht, bedenk ik dat ik vooral nog maar niet moet denken aan het feit dat ik dezelfde weg weer omlaag zal moeten... wat geen makkie zal zijn en nog een hele uitdaging zal worden. Hmmmmm...

Jurg en Saila zie ik inmiddels op de top als mijn tempo aardig teruggevallen is. Een aantal keren heb ik al gedacht of ik er wel zal komen. En als de constante wind ineens keihard, fel en ijskoud grip op ons krijgt, leg ik me erbij neer dat ik het laatste stuk niet meer kan. De bergen om me heen zijn prachtig en och, laat maar mij hier maar lekker even zitten, ik wacht wel tot jullie terugkomen.
Maar Sancha zegt dat ik moet gaan zitten, mijn laatste stuk energiereep moet eten, drinken en even rusten. Extra kledinglaag aan en even achter een blok uit de wind...
En inderdaad na een minuut of 5 voel ik mijn energie weer terug komen en mijn drang om verder te gaan. Nee, ik zal niet opgeven!! Let's go!! Ik ben er weer klaar voor. We gaan verder, en op pijnlijk koude vingers na ben ik weer lekker warm. De wind en de top onbevreesd uitdagend hahaha. Na een laatste flinke klimpartij zijn we ineens op het laatste stuk grashelling omhoog. Ik zie Saila en Jurg al bij de vlaggen staan, al heel dichtbij. Tsssss bijna opgegeven terwijl het einde dichterbij is dan gedacht!!

De laatste stappen, de vlaggen onder handbereik, en stormachtige wind...
I've made it!!! De top bereikt!!!
En het uitzicht..... Dit is altijd weer de beloning van het harde werk. Dit maakt het allemaal waard. De vermoeidheid is vergeten!!

Ik word overweldigd door alle witte toppen die we ineens vanaf deze top zien!!!! Zooooo veel, zooooo geweldig!!!
Dit lag vanuit de vallei verborgen. Een cirkel van bergen, van witte toppen van 6000 en 7000 meter... Zucht... Wat een pracht...
De adrealine stroomt door mijn lijf!! Ik sta te stuiteren van geluk!! Met dit gevoel kan ik nog wel een top aan!! ;D

Ik loop een rondje om de gebedsvlaggen en geniet van alle bergen in de 360 graden om mij. De lange vallei waar we vandaan komen, het dorpje waar we slapen. Zo hoog gekomen!!
De bergtop is aan de andere zijde niet zo steil en een paar meter onder de vlaggen kunnen we uit de wind zitten. We aanschouwen met verwondering de prachtige bergwereld die voor ons ligt!!
De details op de bergtoppen en bergflanken vallen me nu goed op. De hangende gletsjers, de verse sneeuw, de grillige steile wanden, de sneeuwmuren en sneeuwluifels meters hoog!! De scherpe strakke schouder van de bergflank, zo scherp als een mes. Een prachtig dikke icefall zonder sneeuw. Wat is het allemaal fascinerend...

Tibet ligt hemelsbreed slechts op 5 kilometer afstand. Achter Lirung en Kimshung ligt het voor ons oog verborgen...

Met de kaart benoem ik samen met Sancha de bergen die we zien. Vanuit de Langtang vallei zien we in een ronde van links naar rechts: Langtang II (6561), Lirung (7225) met haar gletsjer, Kimshung (6745) en Yala Peak (5500) met hun stompe pieken, Bhemdang Karpo (6151) in de verte, Langshisa Ri (6427), Urkinmang (6151) met haar messcherpe bergschouder weer een berg waar ik ook op slag verliefd op ben, steile prachtige Gachenpo (6387), Kangjala Himal (6000) en Naya Kang (5844), om weer bij de vallei uit te komen.
Wat zijn we als mens toch klein en nietig...

Hier kan ik de hele dag zitten, ontdekken en bewonderen... en al veel te snel is het weer tijd om af te dalen. We zijn toch al weer een uur hier en we zijn flink afgekoeld. Ik maak me op voor de steile afdaling. Maar tot mijn verrassing lopen Sancha en Saila de minder steile grashelling af. We gaan niet dezelfde weg terug! Aha er is dus ook nog een makkelijke manier!!
Het blijkt dat deze terugweg inderdaad minder steil en makkelijker zou zijn, maar wel ontzettend lang is, helemaal rondom de berg. Het zou via deze route te veel tijd in beslag nemen om hier omhoog te gaan.

Ook aan deze zijde is het volop genieten! Over grasland, maar soms toch steil. Dan weer over los zand en over gravel. Over harde paadjes en door los steengruis en losse stenen over de vele landslides die er aan deze zijde zijn. Heel bijzonder om op zo'n landslide omhoog en omlaag te kijken... Wetende dat we ook slechts een 'steentje' op deze helling zijn. Halverwege moeten we kleine stroompjes over die zelfs na een halve dag zon nog niet ontdooid zijn. Veel tricky ijsgladde stukjes... op ijs hebben onze bergschoenen totaal geen grip, dus is het zoeken naar de kleinste steenpuntjes die door het ijs steken voor grip.

Dan... na een lange vrolijke afdeling met prachtige vergezichten komen we weer aan onze ijsrivier die we over moeten. We zoeken weer naar een oversteek. De nodige stenen er weer in, een grote sprong en gelukkig zonder natte voeten er over heen.
De laatste paar steile meters tegen de moreenwand op zijn dan killing voor adem en benen na zo'n lange afdaling. :D

Dan het laatste vlakke stuk naar het zonnige dorpje en neerploffend om van een welverdiende cola (suiker!!) te genieten van de laatste zonnestralen van de dag. Nog niet willen denken aan de volgende dag waarin ik weer een 1000 meter zal gaan stijgen. Uit vrije wil nog wel...

Zucht... wat een fantastische dag en wat een hoogtepunt!!!
Adembenemend!!! :D

What-a-wonderfull-world-kusjes!!

Statistics
3870m Kyangjin Gompa
4984m Tsergo Ri
4,5 uur omhoog, 3 uur omlaag
1100m stijgen en dalen
Afstand 12 kilometer
Yala Peak Guesthouse