Voel je je wel veilig...?

And do you speak Swahili??? :D

De eerste is een vraag die terug thuis veel gesteld is. Hoe is Zanzibar nou om alleen te reizen? Alleen als vrouw? De tweede is een vraag die me regelmatig op Zanzibar gevraagd is.

Nou, ik kan alleen maar zeggen dat ik hele leuke ervaringen met Zanzibarianen heb! Vriendelijk, tikje nieuwsgierig, behulpzaam en gastvrij!

Tuurlijk is het als reiziger altijd zo dat je een beetje op moet letten. En vooral de eerste dagen in een nieuw land en nieuwe cultuur is het even aftasten. Maar zoals altijd denk ik dat we bij een dagje Amsterdam beter op moeten letten... En ja, de nachtelijke uurtjes in een grote stad zijn overal op de wereld opletten geblazen.

Vanaf het begin word je overal op straat toegeroepen met Jambo of Mambo. Wat zoiets betekent als hallo, hoe gaat het! En roep je vrolijk Jambo Mambo terug.
De eerste keer dat iemand met je meeloopt om bijv. de juiste dalla te laten zien, denk je argwanend "jaja, en dan wil ie natuurlijk geld zien". Niets is minder waar. "Hier moet je zijn, deze gaat naar Bwejuu, goeie reis en geniet van je vakantie. Daag". En dan sta je met een grote glimlach versteld. Zit je in de dalla en weet je dat de locals 1500 shilling betalen en betaal jij met 5000, dan reken je er bijna op dat je geen wisselgeld terugkrijgt. Hey, zo werkt het vaak, de buitenlander betaald meer. Niets is minder waar. Soms duurt het even, maar uiteindelijk krijg je het wisselgeld en betaal je net zo veel.

Tuurlijk is het de eerste week heel fijn dat ik veel met Regina, Niels en Alex optrek. Vaak als we over het strand langs het lange Bwejuu lopen zijn er veel kinderen op het strand aan het spelen. Soms worden we vrolijk toegeroepen. Een andere keer komt er een groepje van die snotkokers brutaal om je heen lopen en rennen, je een beetje uitdagend.
Soms vragen ze chocolat. Maar als je rustig "hapana" (=nee) zegt en niet te moeilijk doet, laten ze je weer met rust. Als je echter een praatje aanknoopt en ze naar hun engels en hun school vraagt krijg je de leukste gesprekjes!

Wachten op een dalla met locals betekent altijd een praatje.
En aan het einde van het pad van Bellevue, maak ik de laatste week regelmatig een praatje met de man die daar zijn fruitstalletje heeft. Hij heeft een jong katje (voor het vangen van muizen en ratten) en woont in een bijna ingevallen rieten hutje verderop. Hij is grappig en zegt ook dat ie een westerse vrouw wil, maar doet totaal geen toenaderingspogingen. (Ondertussen krijg ik wel gratis mandarijnen...;))

Op het strand komt regelmatig iemand naar je toe, loopt een stukje mee en maakt een praatje. De standaardvragen "What's your name? Where are you staying? Where are you from? Are you on holiday?" zijn gebruikelijk. En tuurlijk vraag ik altijd hun naam terug, en dan krijg je zo'n akelig slap handje. Jep, een stevige handruk is er hier niet bij haha.
En nooit, tenminste bij mij niet als ik alleen ben, wordt een seksuele opmerking gemaakt. Wat ik wel van een andere alleenreizende vrouw gehoord heb. Ik weet niet. Ik lach en ben aardig, het is niet zo dat ik bot doe. Als ze me op het strand naroepen wat mijn naam is, roep ik soms "Monique!" en als ze roepen dat ze dat een mooie naam vinden roep ik terug "ja hè" en lach. Misschien ligt het er aan dat ik meteen zeg dat ik op reis ben en dat ik op bezoek ben bij vrienden in Stonetown. Dat vinden ze dan weer interessant en brengt een gesprekje op gang.
Als ze vragen waar mijn husband is, dan zeg ik thuis, aan het werk. Dan moeten ze lachen. En ga ik door dat ik lekker mijn vrienden bezoek en mijn husband geen verlof heeft en moet werken. ;D

Erik en Annemarie leren me dat als men Jambo of Mambo roept je eigenlijk niet met Jambo teruggroet - wat wel iedereen doet - maar met Powa dat "goed" betekent.
En vanaf het moment dat iemand Jambo roept, roep ik Powa terug. Als ze roepen Karibu! (=welcome!) roep ik terug Asante Sanna! (=thank you very much!). En meteen komt de vraag "Do you speak Swalihi?!?!" En dan grap ik "only 5 words!". "No matatiso" (=no problem) vinden ze ook een grappige!

En zo komt een gesprekje op gang dat over van alles kan gaan. De ene keer zit ik een uur in de dalla met iemand die me Swahili wil leren. De andere keer hebben we het over de belabberde healthcare. Geen werk is geen geld. Een gemiddelde baan levert 7000 à 8000 shilling per dag op, nog geen €5. En dan zijn we tuurlijk in hun ogen ontzettend rijk. Toch... zijn ze goedlachs, vriendelijk en gastvrij. En knopen ze graag een praatje aan. Zelfs in een stad als Stonetown, terwijl je zou denken dat ze de gemiddelde toerist proberen leeg te plukken. En tja, ik hoor verhalen dat ze dat doen. Dingen zoals de weg wijzen en dan geld vragen. En ja, er zijn van die gastjes die tripjes willen verkopen op straat of je hun winkeltje willen laten zien. Het gaat er om hoe je ze behandeld. De ene keer een resolute hapana, een andere keer een stille glimlach terwijl je doorloopt. En nooit "maybe tomorrow" zeggen, want echt waar, op het moment dat je het niet verwacht of niet meer weet word je een dag later aangesproken dat je beloofd hebt vandaag naar hun winkeltje te komen kijken... Zij vergeten je gezicht niet! ;D

Ja, alleen maar leuke ontmoetingen. Zij het met een gezonde oplettendheid in je achterhoofd...

Vrolijk-Swahili-kusjes