'Mijnenveld' in Matemwe...
Door: Natasja
Blijf op de hoogte en volg Natasja
02 November 2011 | Tanzania, Dodoma
dinsdag 18 oktober
Na 2 daagjes Stonetown heb ik zin in zon, zee en strand! Volgens de Lonely Planet worden een aantal stranden in het noorden aangeraden als "the most beautiful beaches"! Matemwe staat op nummer 1.
Nou, laat ik dat maar eens gaan checken!!
Het zal een aparte maar hele leuke dag blijken te zijn...;D
Ik besef dat ik maar een korte tijd daar zal zijn. Met de dalla moet ik overstappen in Stonetown voor de dalla naar Matemwe. Zal zo'n beetje 2 tot 3 uur vergen. En weer terug.
Dus besef dat ik max 3 uurtjes in Matemwe zal zijn. Hey... ik ga weer lekker voor het kleine avontuur.
Om half 9 aan de hoofdweg de local bus na een praatje met de fruitstalman, uurtje later in Stonetown overstappen op de dalla naar het noorden. Maar eerst een lang stuk door Stonetown.
Onderweg naar het noorden valt op dat de natuur hier wel groener is, weeldiger, en soms is het zelfs wat heuvelachtig. De dalla zit weer eens propvol. Naast me zit een man met - tja, hoe moet ik dat zeggen - 5 en 1/2 vinger aan beide handen. Halverwege zijn pink groeit nog een klein pinkje... bizar!
Als ik er ben blijkt Matemwe erg langgerekt en een noord en zuid gedeelte te hebben. De zee zie je amper en ik heb geen idee waar ik er het beste uit kan stappen. Dat zegt de Lonely Planet dan weer niet... ;)
We hobbelen inmiddels over een zandpad, nog maar een paar locals in de dalla. Een van hen zegt dat ik het beste naar het eindpunt kan gaan. Jaja, maar ik moet ook nog ooit terug... ;)
Als we uitstappen stelt de man zich voor als Juma. Hij is kok in klein maar luxe guesthouse aan het strand en wijst me de weg. Shit, low tide. En... zeewier. Heel veel! Waar zijn die idyllische stranden??? Niet hier in ieder geval!!!
In de verte ligt het kleine eilandje Mnemba, een exlusief duikeiland. De vissersboten komen binnen en op het strand wordt de vis meteen verhandeld. We lopen al kletsend door. Omdat ik snak naar een colaatje in deze hitte en na 2,5 uur dalla besluit ik eerst maar mee te lopen naar de plek waar hij werkt. En wow... daar ziet het er echt luxe uit! Stil, want alle gasten (4 kamers only) zijn naar Mnemba, en ik ontmoet wat van het andere personeel. Super aardig!
Al drinkend praten we over het rif dat blootligt en de lagune daarvoor. Op het rif lopen mensen. Of ik er heen wil gaan, vraagt Juma, hij kan dan wel meegaan want hij hoeft nog niet te beginnen. Okay, gewoon maar doen. Tenslotte heb ik mijn snorkelspullen niet voor niets mee genomen en was ik dit al van plan. We trekken allebei waterschoentjes aan van het guesthouse. Voor de stenen/rotsen in het water denk ik dan nog... Mijn snorkel, masker en onderwatercameraatje aan mijn arm.
Bij de eerste stappen in het water zie ik al waarvoor de waterschoentjes zijn... Zee-eeeeegelllllllllsss!!!! In de zanderige bodem liggen her en der groepjes zee-egels. Dus opletten waar we lopen. En bij elke stap worden het er meer... en meer... en meer...
Het voelt als een mijnenveld!!! Soms is er geen doorkomen aan en is het echt zoeken naar de volgende stap. Waterschoentjes of niet, die dingen steken er dwars door heen!!
What the f*ck!! Hoe komen we ooit weer terug?!?! Nou ja, we zijn al zover dus maar door gaan. We zullen wel zien. En na ruim half uur door het water waden, opperste concentratie, om niet op een 'mijn' te trappen (of te dicht bij de prikkers te komen) komen we op het rif aan. Het zag op het laatst echt zwart van de egels!
No worries, nog niet denken aan de terugtocht...
En dan staan we op het vrijliggende rif. En... zijn dan ook eindelijk eens bij de golven. We lopen een lang stuk over het rif, geen zee-egels hier gelukkig! Het is eigenlijk een soort rotspad. En overal liggen zeesterretjes en kleine mosselschelpjes. Juma legt uit dat ie hier vroeger vaak kwam om octopussen te vangen. En hij roept naar de vissers die verderop lopen. Of ze een octopus hebben? En jawel, de ene schut een zak om - vol met mooie vissen - en een lange octopus. Of ik em ook eens vast wil houden? Dat glibberige grote geval?!? Tuurlijk!!! Ik steek mijn vinger ergens in een holte bij zijn kop en waaronder zijn lange tentakels vallen. Niet bij nadenken, zo doen zij het ook. Nat, veeemd, glibberig en van schouder naar knie zo lang. Hahaha, voelt... apart. En als ik hem terug geef, is mijn vinger blauw... Inkt! Cool!!!!! Da's dus écht zo!
Juma vertelt over zijn familie en over zijn broer die een vissersbootje heeft. Dat het jammer is dat ik niet meer tijd heb, want zijn broer zou me dan best naar Mnemba willen brengen voor het snorkelen. For free. En ik praat maar over mijn vrienden die plannen hebben in Stonetown ;)
(En weet je, op die momenten denk je "was ik maar een man". Want dan kon je zo'n vriendelijkheid gewoon accepteren. Als vrouw denk je toch 'wat ze er misschien voor in ruil willen'. Is het toch lastig omdat je niet helemaal onbevangen kunt zijn. Ondanks dat ik het gevoel heb dat ie het gewoon meent met niets anders in zin dan een vriendelijk gebaar.)
We moeten terug (de tijd voor de dalla tikt) en pfff wat een gedoe weer met die egels. In het begin is er weer geen doorkomen aan. Brrrrr... Het zonlicht valt anders, dus ze zijn zelfs wat lastiger te zien. Maar gelukkig, halverwege weet ik dat ik het ergste gehad heb. Nog even opletten en jaaaaaaahhhhh ben uit het mijnenveld!!!! En tssss snorkelen. Hahahaha het idee!
We lopen terug en ik bedank Juma voor deze toch wel aparte en bijzondere ervaring. Zonder hem had ik dit niet gedaan! En hij zegt dat ie zelf ook een fijne middag heeft gehad. Het was lang geleden dat ie zelf naar het rif was gelopen.
En ja, zo voelt het. Gewoon, als een leuke middag met twee leuke mensen.
Na het omkleden krijg ik nog een fles water van het hotel mee en ik mag beslist niet afrekenen voor mijn drinken. (Dus toch echt gewoon heeel aardig!) Ik lach nog om de zeeschildpad die hier rondloopt en hier huisdier is. Wie zegt dat schildpadden langzaam lopen?!? Deze sprint bijna op me af. Hihihi. Uitkijken dat ie niet van het muurtje valt dus even optillen en verzetten. Oef... dat beest is zwaar!
De anderen zwaaien me uit en Juma loopt mee naar de dalla. Hij staat er al en even later vertrek ik weer naar Stonetown. Keurig op tijd.
Okay... geen stunning beaches, geen idyllische stranden, maar wel een leuk avontuur!!!
In de dalla zit ik weer langs een Juma. Deze probeert me steeds Swahili te leren en vertelt van alles over waar we langs komen. We krijgen een gesprek over de moeilijke omstandigheden en gezondheidszorg op het eiland. Het is een boeiend gesprek over toch wel het moeilijke leven van de locals... Indrukwekkend. En zoals altijd het besef hoe cru het is waar je wiegje op de wereld stond toen je geboren werd... en hoeveel geluk ik heb dat het mijne in Helmond stond...
Op tijd in Stonetown om in de dalla naar Bwejuu te stappen. En deze dalla moet heeeeel veel laden! Dus we doen er een aardige tijd over :D
En als ik om 18.00 uur terug ben, heb ik voor 3 dollar heen en terug de meest gave dag gehad. Totaal onverwacht! Helemaal geen toerist gezien. Alleen mooie ervaringen met de locals. En tja, de zee-egels!
Lekker douchen en heerlijk eten. En aan het eind van de avond roepen Jumane en Emma dat de bushbaby weer achter zit. En jawel! Daar zie ik em weer! De andere gasten inmiddels naar bed en we praten hierachter bij het staffgedeelte nog een leuk uurtje na. Over hun leven en hun families op het vasteland van Tanzania. Over hun vakanties in november als ze een maand terug kunnen naar hun families. Over hun dromen...
Wat een bijzondere dag...
Mooie-ontmoetingen-kusjes
Na 2 daagjes Stonetown heb ik zin in zon, zee en strand! Volgens de Lonely Planet worden een aantal stranden in het noorden aangeraden als "the most beautiful beaches"! Matemwe staat op nummer 1.
Nou, laat ik dat maar eens gaan checken!!
Het zal een aparte maar hele leuke dag blijken te zijn...;D
Ik besef dat ik maar een korte tijd daar zal zijn. Met de dalla moet ik overstappen in Stonetown voor de dalla naar Matemwe. Zal zo'n beetje 2 tot 3 uur vergen. En weer terug.
Dus besef dat ik max 3 uurtjes in Matemwe zal zijn. Hey... ik ga weer lekker voor het kleine avontuur.
Om half 9 aan de hoofdweg de local bus na een praatje met de fruitstalman, uurtje later in Stonetown overstappen op de dalla naar het noorden. Maar eerst een lang stuk door Stonetown.
Onderweg naar het noorden valt op dat de natuur hier wel groener is, weeldiger, en soms is het zelfs wat heuvelachtig. De dalla zit weer eens propvol. Naast me zit een man met - tja, hoe moet ik dat zeggen - 5 en 1/2 vinger aan beide handen. Halverwege zijn pink groeit nog een klein pinkje... bizar!
Als ik er ben blijkt Matemwe erg langgerekt en een noord en zuid gedeelte te hebben. De zee zie je amper en ik heb geen idee waar ik er het beste uit kan stappen. Dat zegt de Lonely Planet dan weer niet... ;)
We hobbelen inmiddels over een zandpad, nog maar een paar locals in de dalla. Een van hen zegt dat ik het beste naar het eindpunt kan gaan. Jaja, maar ik moet ook nog ooit terug... ;)
Als we uitstappen stelt de man zich voor als Juma. Hij is kok in klein maar luxe guesthouse aan het strand en wijst me de weg. Shit, low tide. En... zeewier. Heel veel! Waar zijn die idyllische stranden??? Niet hier in ieder geval!!!
In de verte ligt het kleine eilandje Mnemba, een exlusief duikeiland. De vissersboten komen binnen en op het strand wordt de vis meteen verhandeld. We lopen al kletsend door. Omdat ik snak naar een colaatje in deze hitte en na 2,5 uur dalla besluit ik eerst maar mee te lopen naar de plek waar hij werkt. En wow... daar ziet het er echt luxe uit! Stil, want alle gasten (4 kamers only) zijn naar Mnemba, en ik ontmoet wat van het andere personeel. Super aardig!
Al drinkend praten we over het rif dat blootligt en de lagune daarvoor. Op het rif lopen mensen. Of ik er heen wil gaan, vraagt Juma, hij kan dan wel meegaan want hij hoeft nog niet te beginnen. Okay, gewoon maar doen. Tenslotte heb ik mijn snorkelspullen niet voor niets mee genomen en was ik dit al van plan. We trekken allebei waterschoentjes aan van het guesthouse. Voor de stenen/rotsen in het water denk ik dan nog... Mijn snorkel, masker en onderwatercameraatje aan mijn arm.
Bij de eerste stappen in het water zie ik al waarvoor de waterschoentjes zijn... Zee-eeeeegelllllllllsss!!!! In de zanderige bodem liggen her en der groepjes zee-egels. Dus opletten waar we lopen. En bij elke stap worden het er meer... en meer... en meer...
Het voelt als een mijnenveld!!! Soms is er geen doorkomen aan en is het echt zoeken naar de volgende stap. Waterschoentjes of niet, die dingen steken er dwars door heen!!
What the f*ck!! Hoe komen we ooit weer terug?!?! Nou ja, we zijn al zover dus maar door gaan. We zullen wel zien. En na ruim half uur door het water waden, opperste concentratie, om niet op een 'mijn' te trappen (of te dicht bij de prikkers te komen) komen we op het rif aan. Het zag op het laatst echt zwart van de egels!
No worries, nog niet denken aan de terugtocht...
En dan staan we op het vrijliggende rif. En... zijn dan ook eindelijk eens bij de golven. We lopen een lang stuk over het rif, geen zee-egels hier gelukkig! Het is eigenlijk een soort rotspad. En overal liggen zeesterretjes en kleine mosselschelpjes. Juma legt uit dat ie hier vroeger vaak kwam om octopussen te vangen. En hij roept naar de vissers die verderop lopen. Of ze een octopus hebben? En jawel, de ene schut een zak om - vol met mooie vissen - en een lange octopus. Of ik em ook eens vast wil houden? Dat glibberige grote geval?!? Tuurlijk!!! Ik steek mijn vinger ergens in een holte bij zijn kop en waaronder zijn lange tentakels vallen. Niet bij nadenken, zo doen zij het ook. Nat, veeemd, glibberig en van schouder naar knie zo lang. Hahaha, voelt... apart. En als ik hem terug geef, is mijn vinger blauw... Inkt! Cool!!!!! Da's dus écht zo!
Juma vertelt over zijn familie en over zijn broer die een vissersbootje heeft. Dat het jammer is dat ik niet meer tijd heb, want zijn broer zou me dan best naar Mnemba willen brengen voor het snorkelen. For free. En ik praat maar over mijn vrienden die plannen hebben in Stonetown ;)
(En weet je, op die momenten denk je "was ik maar een man". Want dan kon je zo'n vriendelijkheid gewoon accepteren. Als vrouw denk je toch 'wat ze er misschien voor in ruil willen'. Is het toch lastig omdat je niet helemaal onbevangen kunt zijn. Ondanks dat ik het gevoel heb dat ie het gewoon meent met niets anders in zin dan een vriendelijk gebaar.)
We moeten terug (de tijd voor de dalla tikt) en pfff wat een gedoe weer met die egels. In het begin is er weer geen doorkomen aan. Brrrrr... Het zonlicht valt anders, dus ze zijn zelfs wat lastiger te zien. Maar gelukkig, halverwege weet ik dat ik het ergste gehad heb. Nog even opletten en jaaaaaaahhhhh ben uit het mijnenveld!!!! En tssss snorkelen. Hahahaha het idee!
We lopen terug en ik bedank Juma voor deze toch wel aparte en bijzondere ervaring. Zonder hem had ik dit niet gedaan! En hij zegt dat ie zelf ook een fijne middag heeft gehad. Het was lang geleden dat ie zelf naar het rif was gelopen.
En ja, zo voelt het. Gewoon, als een leuke middag met twee leuke mensen.
Na het omkleden krijg ik nog een fles water van het hotel mee en ik mag beslist niet afrekenen voor mijn drinken. (Dus toch echt gewoon heeel aardig!) Ik lach nog om de zeeschildpad die hier rondloopt en hier huisdier is. Wie zegt dat schildpadden langzaam lopen?!? Deze sprint bijna op me af. Hihihi. Uitkijken dat ie niet van het muurtje valt dus even optillen en verzetten. Oef... dat beest is zwaar!
De anderen zwaaien me uit en Juma loopt mee naar de dalla. Hij staat er al en even later vertrek ik weer naar Stonetown. Keurig op tijd.
Okay... geen stunning beaches, geen idyllische stranden, maar wel een leuk avontuur!!!
In de dalla zit ik weer langs een Juma. Deze probeert me steeds Swahili te leren en vertelt van alles over waar we langs komen. We krijgen een gesprek over de moeilijke omstandigheden en gezondheidszorg op het eiland. Het is een boeiend gesprek over toch wel het moeilijke leven van de locals... Indrukwekkend. En zoals altijd het besef hoe cru het is waar je wiegje op de wereld stond toen je geboren werd... en hoeveel geluk ik heb dat het mijne in Helmond stond...
Op tijd in Stonetown om in de dalla naar Bwejuu te stappen. En deze dalla moet heeeeel veel laden! Dus we doen er een aardige tijd over :D
En als ik om 18.00 uur terug ben, heb ik voor 3 dollar heen en terug de meest gave dag gehad. Totaal onverwacht! Helemaal geen toerist gezien. Alleen mooie ervaringen met de locals. En tja, de zee-egels!
Lekker douchen en heerlijk eten. En aan het eind van de avond roepen Jumane en Emma dat de bushbaby weer achter zit. En jawel! Daar zie ik em weer! De andere gasten inmiddels naar bed en we praten hierachter bij het staffgedeelte nog een leuk uurtje na. Over hun leven en hun families op het vasteland van Tanzania. Over hun vakanties in november als ze een maand terug kunnen naar hun families. Over hun dromen...
Wat een bijzondere dag...
Mooie-ontmoetingen-kusjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
