Dag 3 - Een beetje Peking Expres en zere voeten...

Tokushima, maandag 2 juli

Mijn tas voelt lichter en pakt een stuk makkelijker in! Joehoe!!

Bij het ontbijt zit 1 andere gast, een fransman die goed engels spreeks: Jean-Baptist. Ik vraag of ik erbij mag komen zitten.
Het ontbijt is een warme schotel met plakrijst, gebakken zalm en mininoodlesoep... echt op zijn Japans 's morgens om half 7 vis.
Jean is hier voor een dag of 10 en loopt O’Henro een week. Hij leert Japans en kan zich er al goed mee redden.

Ik ben wat stijf, maar ben weer vol goede moed voor vandaag. Ik zet weer gewoon door.
Om half 8 start ik, met mijn rugzak op. Ik moet eerst terug naar tempel 12. 5 kilometer schuin omhoog. Ai... ik weet wat me te wachten staat. Het is net iets minder steil als een oprit van een parkeergaragel. En stel je dan voor dat je na een dag als gisteren met tas op je rug zo met schuine voeten en opgerekte kuitspieren 5 kilometer omhoog moet... Gaaf!
Dit gaat een hele zware ochtend worden...

Ik besluit dat als ik een auto tegenkom ik een lift vraag; naar een tempel moet toch veilig zijn. ;)
En bij de eerste haarspeldbocht is het raak. Ik mag mee! Hup spullen er in en gaan. Al snel zijn we bij tempel 12 en ik ben zo blij! Dit heeft me denk ik 2 uur gescheeld!
En ik mag dit van mezelf omdat ik het gisteren al heb gelopen. Dus het zou toch dubbel gelopen zijn. :D
Opluchting dat de lift gelukt is. Ik krijg nog een blikje icecoffee mee en muggenspul voor op mijn been. Ik geef een klompje terug.

Snel naar boven. De entree van deze tempel blijft prachtig. Mijn dagelijkse wierookstokje en wenskaartje. En dan de stempel. Het is hier nog rustig. Als ik hier klaar ben loopt er een ouder echtpaar. Zal ik ook hun vragen…? Maar het moment is voorbij. Och, ik ga nu naar beneden lopen via de O’Henro route. So be it.
Vanaf de tempel meteen een afsnijding naar beneden. Asfaltweg over en nog een afsnijding. Terug op het asfalt komt er een auto aan. Ook deze wenk ik. En het lukt. Het is het oudere echtpaar en ik gebaar of ze me in het dorp willen afzetten. Dat mag! Ze maken even plaats in de auto en hop de rugzak in de kofferbak en ik op de achterbank. Ik voel me net als in de Peking Expres!! En realiseer me dat ik voor het eerst van mijn leven gelift heb! Het moet niet gekker worden hier in Japan! :D Ook zij vinden de klompjes heel erg leuk!

Wat was dit stuk weer lang en steil. Geen wonder dat ik het gisteren zo zwaar heb gehad!
In het dorp laat ik me afzetten en pak net voor het guesthouse de route op. Dit heeft me de hele ochtend gescheeld. Nu ben ik een uur onderweg geweest. Wat een bofkont. Het is nu 9 uur.

Eerst via een bospad omhoog, door de spinnenwebben. Eek! Mijn stok gebruik ik om voor me door te zwaaien om geen spinnen in mijn nek te krijgen!
Ik kom op een smal asfaltbosweg, en weer omhoog. Ik pak het boek erbij, en zie dat ik eerst weer 250 meter moet stijgen. Het is alweer heet! Het pad is weer kei steil, moeilijk en nat glibberig. Om de 20 meter uitpuffen. Jeetje, hoe anders dan in de Himalaya! Eindelijk bovenaan kom ik weer op asfalt, een splitsing. Geen teken links of rechts. Gaaf. Het boekje is ook niet echt duidelijk. Nog eens goed kijken en och daar ineens in de verte hangt een bijna vergane wegwijzer. Het blijft goed opletten!
Het is naar rechts. En nu gewoon de weg blijven volgen. Asfalt. En ineens ben ik uit de bossen en heb ik weids uitzicht, met een zonnetje. Wauw…… dit is prachtig. De Ardennen maar dan in het groot! Een helder blauwe rivier ver onder en een dorpje. Alles klein. Dit is de beloning!

Langzaam daal ik af. Ik voel mijn voetzolen, mijn kuiten en scheenbenen, en constateer dat ik niet echt snel loop. Nou ja, ik kom er wel. Ik herinner me de woorden van Hiro dat bij tempel 13 verschillende overnachtingsplekken zijn. Ik vraag me af of ik dat met deze trage en zere benen ga halen. Toch een 20 kilometer.
De zon is fel en heet...

De brug over, aan de andere kant door de rijstvelden en paar huisjes en omringt door de hoge groene bergen.
Dan gaat het weer omhoog. Ik besef dat ik niet meer wil stijgen of dalen vandaag. Mijn benen en voeten willen het niet. Mijn geest ook niet. Het is even een bultje en ik kom uit bij een klein voetgangersbrugje en kom zo weer op de grote weg nummer 20. Deze blijven volgen volgens Hiro. Er zijn veel alternatieve routes maar dit is de beste. En dat blijkt. Deze is vlak terwijl ik aan de overkant op en af zie. Oef.
Het is wel uitkijken op de weg. Voor mijn doen slenter ik, en volgens mijn horloge ook. Dit schiet niet op. Zo kom ik er nooit.

Om 13 uur pauze. Natasja, zeg ik, dit moet je kunnen, het is nog maar 10 km.
Een bankje, eten, schoenen en sokken uit, en benen omhoog. Colaatje erbij. Dat doet een mens goed.

Een half uurtje later met nog 2 bananen in mijn tas verder. En ik merk dat dit me goed heeft gedaan. Voetjes minder pijnlijk en het tempo er ineens goed in. Muziekje in de oren. Is toch lekkerder!

En voordat ik het weet en onverwacht snel ben ik aan de laatste 4 kilometer. Het is pas half 3. De brug over en daar langs een nog drukkere weg. Gelukkig plek om te lopen.
Het moet niet ver meer zijn. Ik schat nog een half uurtje en mijn voeten doen weer zeer. Zo’n ongelukkig moment om te beslissen te rusten of toch dat laatste kleine stukje door te trekken. Ik besluit het laatste. Het worden al 20 minuten en ik verwacht er elk moment te zijn, maar mijn benen are killing me. Ineens een bankje bij een supermarkt in de schaduw. Ik speer er op af. Wie weet ligt de tempel hier 100 meter verderop, maar ik moet stoppen! Schoenen uit, benen omhoog, drinken, veel drinken (wat ik toch al doe).
Na een kwartier weer door. Gelukkig ben ik gestopt want het blijkt nog eens 10 minuten. Dat had ik niet getrokken.
En ineens midden in de stad, aan beide zijden van de weg… de tempel. Opluchting. En het is kwart over 3. Dat heb ik goed en snel gedaan!!

Het was weer zwaar en ik heb zere benen. Jee… voel me of ik de vierdaagse van Nijmegen loop.
Vraag me echt af of ik a. dit 60 dagen volhoud, maar b. of ik daar wel 60 dagen zin in heb! Het is niet dat ik niet geniet. Want ik vind het mooi, erg mooi. Maar het is nu even 2 dagen afzien…
Heb onderweg al gedachtes gehad aan dat als ik het niet red, ik er geen wedstrijd van ga maken. En wel zie hoe ver ik kom.

De stempels zijn toch de beloning voor mij, de felicitatie van de prestatie. En ik bedenk lachend dat ze óns zouden moeten betalen voor de prestatie in plaats van wij voor de stempels. :D

Ik strompel nog naar de Ryokan (hotel) om de hoek en zie in het register dat de Fransman er ook is.
Eerst even douchen want wat is het heet geweest!
Om 18.30 uur zal het avondeten zijn en ik besluit nog even naar de tempel te gaan. Het is hier erg rustig en vredig. Lekker. Ik ga op de houten bank liggen en denk aan mijn zere voeten. Doe wat oefeningen voor de voeten en mijn beenspieren. En dan al weer tijd voor het eten.

Jean en ik besluiten samen te eten en er zijn nog 2 japanse mannen. Het eten wordt voor ons neergezet en echt, geen woorden voor. Zoveel verschillende kleine dingetjes. Van sushi, salade, gebakken vis, 2 sausjes, witte rijst, noodlebouillonnetje, en een bakpannetje met groenten en vis!! Zo leuk! Groene thee en een stukje meloen maken het feest compleet!
Ik lust niet alles, maar probeer het wel. Voor het eerst van mijn leven sushi, rauwe vis gedipt in sojasaus… Eng.. maar het blijkt onverwacht lekker. Echter het idee van rauwe vis te eten. Brrr.....

Jean en ik hebben een leuk gesprek tijdens het eten. Hij heeft al 4 jaar Japanse les en is hier voor de 3e keer om de taal meer eigen te maken. Voor mijn gevoel spreekt hij al een eindje weg en dat klinkt grappig uit de mond van een blanke hihi. Hij weet al veel van Japan en legt me van alles over het eten uit.

Moe sluit ik om 22u mijn ogen en ik kan maar met moeite wakker worden om 5 uur 's morgens.

My-feet-are-killing-me-kusjes

Statistics:
gelopen van 7.35 tot 15.30 uur
netto 6 uur gelopen
afstand 20 km
stijgen 111 meter
dalen 103 meter

Het weer:
Grauw bewolkt. Af en toe een bui. In de middag zonnig en heet! Erg heet. 25 tot 30 graden en vochtig!

Eten:
Japans ontbijt met rijst en gebakken zalm en noodlesoepje
Zoute chips, cakeje en bananen tussendoor
Veel water en een colaatje
Japans diner om 18.30 uur