Dag 17 - Kadootjes

Muden, maandag 16 juli

Ik ben me er erg van bewust dat de eerste week gewoon het pittigst was. Ik moest nog inlopen. Mijn voeten waren ontploft en zijn nu weer grotendeels herstelt. Mijn voeten masseren doet nu tenminste geen pijn meer. :) Mijn tas zit lekker. Het weer heeft de afgelopen dagen meegespeeld. En ik zie mijn benen langzaamaan gespierder en slanker worden.
Het is net of Kobi je eerst op de proef stelt. Kun je het wel aan? Lijkt ie te willen zeggen. Vervolgens hebben de paar dagen op een andere manier reizen mijn lijf goed gedaan. Me echter ook doen besluiten dat ik het niet waard vind hier 2 maanden rond te lopen. En dan geeft Kobi me een paar prachtige dagen...

Het gaat hier ook duidelijk om de ontmoetingen…
Eerst Jean, nu Myousyou, en vooral ook de hele lieve vriendelijke mensen onderweg!

Vandaag gaan we weer samen op pad. Eerst een klein stukje met de bus, omdat er weer een tunnel van een kilometer of 2 inzit. Maar eerst naar tempel 40 die hier om de hoek ligt en waar we dan de eersten zijn. Tempel 40 (Kanjizaji) is de tempel die het verst van tempel 1 af ligt. Ik blijf op de achtergrond om niet mee te bidden. Ik vond het een mooie les de afgelopen 2 tempels, maar voel dat ik dat niet bij iedere tempel zo hoef. Ik voel me geen boeddhist op die manier…

Maar hij wenkt me en steekt me het kaarsje toe. Okay dan, op een of andere manier kan ik hem niet teleurstellen. En doe mee.
Ik bedank Kobi in gedachten voor hetgeen gisteren gebeurd is.

Dan stappen we na een kwartiertje in de bus. Tot na de tunnel. En daar hebben we meteen al zicht op de zee en de prachtige kustlijn! Ohhh… wat is het mooi! Zo wil ik de 88 tempelroute wel lopen! Helemaal langs de kust, haha. Hier kan ik geen genoeg van krijgen. En nu schijnt de zon ook nog! Met hier een daar een mooi witte wolkenpluk. Myousyou heeft al gewaarschuwd dat het heet gaat worden. (26 juli: dit is dag 1 van de hitte, wat onwetend was ik toen nog haha)

We beginnen te lopen en het zijn een hele mooie 6 kilometer langs de kust. Van hoog naar laag en weer een stukje omhoog. Uitzichten op de kliffen en rotsen in de verte. Langs een prachtige baai die ver het land inkomt. Een campinkje en naar de kustlijn. Het strand met keien, maar waar verderop 2 gezinnen met kleine kinderen lekker in het water bezig zijn. Ja, hier genieten we samen van!

In de baaien blijken veel parelkwekerijen te zitten en het is bezaaid met drijvende boeien. We lopen door een dorpje langs het water. Houten huisjes half boven het water die overgaan in een soort houten drijfsteigertje met de bootjes. En even later loopt ie een steile loopplank af en spreekt een visservrouwtje in een tja 'schuurtje op het water' aan. Hij wenkt me, maar ik vrees dat ik met tas en al het water inval. Als ik mijn tas af wil doen komt hij met het vrouwtje al omhoog. Ze heeft een schelp in de hand en maakt em met een mes open, frot wat in het vlees en vist er een parel uit. Zo leuk! Ik zet mijn tas op de grond en loop mee de plank af. Daar vist ze 2 soort netten uit het water waar al de schelpen inzitten. Anderhalf jaar hangen ze zo in het water. Het is een mooi kadootje wat Myousyou me hiermee geeft…

We lopen verder en daar zitten 2 vrouwtjes in een soort ateliertje te werken. We kijken door de raam. En zij zijn kleine pareltjes terug in de schelpen te zetten. Hij legt uit dat ze er klein ingestopt worden, het water in gaan voor lange tijd en daar dan groeien tot grotere parels. Apart.

En ik besef dat als ik alleen was geweest ik alleen maar aan het lopen van de dagelijkse afstand gedacht zou hebben. Het gaat ook hierom, om de uitstapjes onderweg. Om het contact en te kijken wat er overal te doen is. Nou is het wel makkelijker dus als je Japans spreekt en leest… :)
Maar ik ben em dankbaar voor deze les…

Zo lopen we nog even langs het water, een korte tunnel door, en dan nog een laatste keer langs de zee.

Het is de hele ochtend erg heet. De wind is lekker, maar de zon heel heet. En maar af en toe een wolk. Dus veel met de hoed op lopen.
Hij stelt voor de bus te nemen. Heeft het over tempel 41, 42 en 43 te doen en daar te slapen. Ik zeg dat het veel te veel is voor vandaag. Het pad van 41 en 42 gaat over 2 bergtoppen. Daar moet ik me even op voorbereiden. En ik zeg dat het lopen nu lekker gaat, en stel voor te lopen zover het gaat, en dan de bus te pakken richting tempel 41.
En zo doen we het.

Het loopt lekker, en ik merk dat ik een stuk beter tegen de hitte kan dan een week geleden. Want heet, dat is het ondertussen heel erg. Weg van het water waait het minder en brandt de zon. Het uitzicht op de bergen is heel mooi. Ze lijken hier nog groter en de zon schijnt er op. Bij een rustpauze vertelt ie dat dit het heetste seizoen is en het zwaarste om em te lopen. Ik vertel hem dat ik em over 2 à 3 weken gedaan wil hebben. En zeg dat hij zijn eigen plan daarin moet trekken. Hij blijft zeggen same as you. Wil hij me iets leren of hij heeft het gevoel dat ik hem iets leer? Of heeft ie gewoon het gevoel dat ie voor me moet zorgen? Vanwege het feit dat ik geen Japans spreek?
Het blijkt dat ie O’Henro 13 keer heeft gedaan. 12 keer met de auto, en 1 keer helemaal lopend. Het is voor hem dus geen must em nu helemaal te lopen. Hij heeft zelf ook al stukjes met de bus gedaan. Het gaat hem nu om het bidden bij iedere tempel.

We lopen lekker door en zien rond een uur of 12 een minisuper. Even rusten en een ijsje. En weer verder. We laten de bus van half 2 schieten en besluiten nog een uurtje door te lopen. Dan komen we op ongeveer 18 kilometer uit. En we lopen nu door een grote stad. Ineens voel ik dat mijn lichaam steeds minder goed de warmte kwijt kan. Ik heb al zonnebrand op, maar mijn armen voelen heet. Mijn hoofd voelt heet met die hoed op, en ik weet dat het verstandiger is nu te stoppen. Op 16 kilometer stoppen we bij de bushalte waar we nog een half uurtje moeten wachten.

Dan met de bus verder, 3 kwartier verderop. Naar de trein die al klaarstaat en zo komen we rond half 5 in het plaatsje Muden aan. Anderhalve kilometer van tempel 41.
We bellen de minshuku's hier, maar er is geen plek. Ik heb er een in mijn boekje staan die hij niet heeft. En daar is plek. Hij is opgelucht! En in de hitte lopen we het kleine stukje naar ons plekje…
En het blijkt een prachtig plekje. Een schitterend huis. De bergen ver achter ons, brandend in de zon. Een mooie tuin, keurig besnoeid. En leuke kamertjes, allemaal verbonden door schuifwandjes! Het is een heel mooi plekje… en ik ben blij met deze dag!
Hij was heet, maar mooi!

Dank je wel Myousyou…

En morgen… dan zien we wel…
Ja, Shikoku is wel verrassend…
Wat heb ik hiervan te leren…

What-is-next?-kusjes

Statistieken
Gelopen van 8.30 uur tot 14.30 uur
Netto 4.25 uur
16, 3 kilometer en 1 kilometer in de ochtend
> 91 meter < 73 meter

Begonnen met de bus, een 20 minuten.
En om 15 uur met de bus en trein tot kwart over 16.

Weer:
38 graden in de zon met witte wolkenplukken. Behalve boven ons…
Heet in het binnenland