Dag 20 - Door de Grote Stad

Matsuyama, donderdag 19 juli

Het was een hete nacht. Af en toe de airco even aan omdat ik mijn matrasje af zweet. Niet normaal hoe onhebbelijk heet het hier toch is.

Vandaag lopen we nog samen. Een aantal tempels door de stad. We volgen mijn voorstel om te starten bij tempel 51 die hier om de hoek ligt, dan terug te lopen naar nummer 50 en vervolgens 49. Daar ligt het stationnetje van gisteren, en kunnen we op zijn voorstel de trein nemen naar tempel 52, aan de andere kant van de stad, zo'n 12 km verderop.
En zo gaan we om 7 uur samen op pad.

Het regent zachtjes als we aanlopen. Thank god! Eindelijk wat koeler! Maar ook dat valt tegen. Het is een natte warmte als een sauna. En het is binnen een paar minuten weer zweten.
Na 20 minuten lopen we nummer 51 (Ishiteji) binnen. We lopen naar de poort, wassen onze handen. Hij gaat bidden, ik steek mijn ochtendkaarsje en wierookstokje aan en maak foto’s.

Myousyou merkt op dat de tempel niet zo schoon in. Dat klopt. Maar mij valt vooral op dat ie anders is. De gebouwen hetzelfde, maar de aankleding en kleuren heel anders. Veel afbeeldingen, tekeningen. Veel briefjes. En veel kleine bijgebouwen. Heel anders.
We lopen 3 kilometer verder naar tempel 50 (Hantaji). Een niet zo hele bijzondere. Een hele oude man tekent mijn boek. Hij is een beetje dementerend want vergeet dat ik betaald heb, en wil vervolgens voor de tweede keer het wisselgeld teruggeven. :)

Lopend door de stad Matsayuma in de hete regen. En dan 2 kilometer verderop tempel 49 (Jodoji). Deze is ook niet spectaculair. We nemen de trein naar tempel 52. En zo zitten we 20 minuten in het treintje door de stad.
Als we de trein uitstappen bij Takahama, het eindpunt, zijn we weer bij de zee aangekomen! Dicht bij de haven. Hm, een boottochtje is aanlokkelijk… We nemen nog even kort de bus. Verwarring in onze communicatie natuurlijk. Zo simpel engels als mogelijk, en toch snappen we elkaar niet altijd. Zucht, wat is dit af en toe toch vermoeiend…
We eten om half 12 eerst onze banaantjes en broodjes. Klaar om ons op te maken voor een beklimming van 250 meter. Flinke bult op. Inmiddels is het droog. En weer een stukje heter. Had ik vanmorgen nog zin in weer een keer een beklimming. Nu... ik moet er niet aan denken. Die hitte zit al weer in mijn lijf. En ik denk dat ik weer es moet denken aan een rustdag. Een van de komende dagen als we op een goed plekje uitkomen.

We lopen naar het punt waar we de natuur in moeten. Maar het pad is heel onduidelijk. Het lijkt allemaal nergens heen te gaan. Een overwoekert pad met hoog gras. Door een halve jungle, waar geen mens komt dus wie weet hoe het pad er uit ziet… Ik stel voor om te lopen. Dan maar 6 kilometer langer. Maar er is nog een mogelijkheid… de 1500 meter lange tunnel onder ons…

Tja… laat ik het maar doen. Het is de beste optie. En als we erin lopen valt het eigenlijk wel mee. Tenminste deze. Deze heeft een hele brede stoep slash fietspad waar het goed lopen is. Het aantal auto’s valt mee, en ook de luchtgassen blijken goed mee te vallen. En het is er koel! Ook fijn! Toch zet ik de pas er goed in. Het uiteinde is niet te zien omdat er een kleine knik in de weg zit, en halverwege zien we de andere kant pas weer. 20 minuten hebben we er over gedaan. En als we er uit komen… opnieuw die hete zweterige deken over ons heen. Langs de drukke weg lopen we nog es 2,5 kilometer en dan zijn we bij de poort van de tempel. Klaar voor de beklimming… hier een 100 meter omhoog. En wat voor 100 meter! Steil omhoog. Puffend, rode kop, en druipend van het zweet, maar met bewondering van de groep die met de bus is gekomen. En dan zijn we er!

We puffen en zweten hier weer uit. Eten weer wat. En terwijl Myousyou bidt, zal ik vast naar beneden gaan naar het stempelbureau. Maar waar zit het?? Elke gebouwtje omlaag ziet er op slot uit, en is het ook als ik de deuren probeer. Ondertussen komt een fietspelgrim met de fiets omhoogduwend aan de hand, ook half doodgaand, omhoog. Ik zeg dat het niet ver meer is. Ondertussen ben ik halverwege omlaag en durf niet meer verder. Straks heb ik toch iets gemist en moet ik voor mijn stempel helemaal terug. Dus wacht ik…
En 10 minuutjes later komt ie fluitend aan. Blijkt dat ik er al ben, achter mij. Maar dat lijkt helemaal een andere tempel te zijn… wat onnozel!

Myousyou reserveert een minshuku een kilometer of 6 verderop. We lopen 3 kilometer verder langs de weg. De zon is er weer door en schroeit ons weer flink. Ik stop er zo mee! Hier is geen lol aan en geen eer aan te behalen! En dan is daar tempel 53 (Enmoyoji). Een stille stadstempel, niet zo bijzonder. Weer flink drinken en rusten. En dan weer on the move.
20 meter verderop vangen onze neuzen iets op waardoor we allebei stil blijven staan. De heerlijke frisse geur van vers fruit!! Ohhh wat ruikt dat lekker!! De groenteboer!! En ze hebben van alles. Lekker! Pruimen en perziken koop ik, en een rode paprika! Daar heb ik zin in! En wat ruikt het toch allemaal lekker! Mmmmm ieder een tasje en zin om het straks op te picknicken aan zee!
En zo lopen we weer de hete zon door. Lekker tevreden!

Rond half 5 zijn we bij onze slaapplek. We zijn zoals zo vaak weer de enigen. Ik zeg dat ik met het fruit eerst naar zee ga. Of ie zin heeft om mee te gaan, maar hij zegt dat ie moe is.
Ik loop een bochtje om, en daar is ie al… de zee! Een betonnen rand, een haventje, en geelachtig zand, een soort strandje! That’s new! Maar de rand van het strand ligt vol rotzooi. Ik geniet van de zeelucht en het geluid van de kleine golfjes. En ik geniet van mijn paprika, de pruimen en de perzik. Lekker! En zit hier een uurtje. Tot de muggen weer komen…

Weer-blij-met-de-zee-kusjes

Statistieken
Gelopen van 7.15 uur tot 11.00 uur
Netto 2 uur
6.1 kilometer
> 51 meter < 58 meter

Daarmee met de trein naar tempel 52

Gelopen van 12.00 – 16.30 uur
Netto 2.53 uur
10 kilometer
> 142 < 95 meter

Weer:
30 graden in de regen. 38 graden in de zon..


31 juli 2012 14:45 | Door: tante astrid
Wat n leuk katje! En dan al dat rode fruit! Moest meteen aan Marco Borsato denken: vandaag is ROOD..
n dan door de tunnel: dat heb je toch maar mooi gedaan.
Dikke zoenen