Dag 24 - Tempels overslaan en een moeilijk besluit

Mitoyo City, maandag 23 juli

Vandaag weer op de wekker opstaan. Hè wat jammer! En ik voel me nog slaperig ook. Om 7 uur op pad. De eerste 8 kilometer liggen er 4 tempels op ons te wachten.

We gaan eerst met de trein 2 stationnetjes verder. En lopen 1,5 km naar tempel 61 (Kouonji). Jeeeeee, wat is dit?!? Een grote betonnen blok met een balkon moet de tempel voorstellen. Lelijk!! En volgens het boekje staat er “De moderne betonnen hoofdtempel is een uniek element van deze tempel”. Jeah wright! Lelijk!

Binnen voelt het als een kerk, klapstoeltjes en een groot altaar. Ik heb er niks mee. En ben weer heel snel naar buiten. Mijn stempels halen. En ik krijg van het vriendelijke vrouwtje 2 Japanse zoetigheden, ingepakt in een mooi papiertje. Ik bewaar ze voor ons voor straks.

We lopen de 1,5 kilometer terug naar het stationnetje waar nummer 62 (Hojuji) ligt. We zijn allebei sloom en hebben het vandaag niet in de benen. Van hem kan ik het goed begrijpen, maar van mezelf… het is net of die rustdag de benen lam gelegd heeft. En ik loop alweer onder de paraplu. En voel de zon op het parapluutje branden.
Ook deze tempel stelt niet zo heel veel voor. En weer verder, 1,5 kilometer verderop naar nummer 63 (Kichijoji). Ook niet speciaal. En dan 3,5 kilometer naar nummer 64. Onderweg stopt er een auto naast ons, en de man geeft ons ieder een flesje drinken door het raam. Osetta.
Tempel 64 (Maegamiji) ligt mooi in het groen en heeft mooie elementen. Als ik mijn stempel laat zetten krijg ik van een man een verpakt broodje. Osetta voor lunch. Haha.

En omdat we hier ons plan verder moeten trekken hebben we eerst onze pauze. Ik deel de osetta’s met Myousyou. Het broodje vindt hij niet lekker en ik ook niet. Dus weg ermee. Het drankje vind ik niet te pruimen! Hij wel dus mag ie het mijne ook hebben. Maar het zachte fruitsnoep… jaaaa dat gaat er bij Natasja wel in!

We zweten en puffen uit en praten over ons plan. Tempel 65 en 66 liggen hoog in de bergen. Op 400 en op 800 meter. Met deze hitte gewoonweg niet te doen. En openbaar vervoer gaat er niet heen. En zo komen we terug op het idee dat Myousyou 2 dagen geleden al opperde. Vanwege de hitte stelde hij voor zijn auto bij tempel 1 te halen en de rest met de auto te doen. Ik wilde daar nog liever niet aan. Ik wil ondanks de hitte toch zoveel mogelijk proberen te lopen. En combinaties met trein en bus te maken om het binnen een maand af te ronden. Maar toch ook echt lopen. Een kilometer of 600 hoop (hoopte) ik binnen een maand te moeten halen.

Maar het wordt moeilijk. De extreme natte hitte maakt zware inspanningen als de bergen gewoon ontzettend ongezond. Ik wil dit ook nog overleven...
We besluiten samen een tussenvorm. 1. We slaan de hooggelegen tempels op deze hete dagen over. 2. Lopen zoveel mogelijk als we kunnen op vlakke stukken. 3. Halen daarna zijn auto bij tempel 1 op. En 4. Vandaar gaan we met de auto de moeilijke tempels nog doen.

Ik vind het jammer. Ik vind het slap van mezelf, ik had er meer van verwacht, ik had nog zeker flinke bergetappes willen doen. Maar…. Het zit er écht niet in met deze hitte. Ik moet bekennen dat ik dat écht niet zou kunnen. Ik zou het besterven...
En so be it…. We slaan ze over.

Naar het station van Ishizuchijama om daar de trein van – alweer – 12 uur te nemen. In het kwartiertje wachten val ik bijna tegen mijn tas in slaap. De warmte maakt zo loom...
Eenmaal in de trein komen we weer langs de zee. En als je dan in deze koele trein zit en die zee ziet, dan denk je alleen maar, jeetje, ik wil lopen, ik wil 25 kilometer per dag maken, waarom kan dat niet?! Maar als we tegen 14 uur de trein uitstappen de hete hete stad in, dan weet je het weer. Niet te doen… :(

Door de stad lopen we naar tempel 68 en 69 (Jinnein en Kan-onji). Ze liggen op 1 complex. En de stad gaat gedrukt onder de hitte. Pal in de zon. Geen zuchtje wind. We zien temperatuurmeters van 40 graden. En daar lopen wij in… gekken! Wat is dit een tegenvaller…
Tempel 68 en 69 zijn wel bijzonder zo samen. De hoofdtempel van 68 is wat minder, ook een strakke moderne blok. Maar de combinatie maakt het wel mooi. Ook de grote oude boom. En voordat we door gaan puffen we hier nog even flink uit. Dit was een stukje van anderhalve kilometer, nu een sprong van 5 kilometer naar tempel 70 en waar we zullen slapen… We zijn er niet klaar voor maar zullen moeten.

En met weinig woorden onderweg lopen we de lange rechte weg naar de tempel. Geen zuchtje wind. Niks. Hitte, zon, schroeien en branden.
En dan zijn we er… we hebben goed doorgelopen. Gewoon vanwege het feit dat we er klaar mee willen zijn.
Tempel 70 (Motoyamaji) is een mooie. Een mooie hoge tempeltoren. En een oude man die het gras aan het knippen is met een klein schaartje… (!) Hij heeft al een groot stuk gehad. Volgens mij is ie daar de hele dag mee bezig. Bizar!!

Dan een slaapplekje zoeken en we vinden er een om de hoek. Zoals altijd worden we warm welkom geheten. Onze kamertjes in, douchen, was aan zetten, en dan... Op naar MacDonalds!! Die zit hier vlakbij… en wat is dat toch dat we af en toe vette fastfood hap willen als we de kans hebben! En het smaakt heeeeerlijk!! Een lekker aardbeien milkshake. Jammie!! :D
(Myousyou overigens niet, want die eet als boeddhist geen vlees...)

We maken ons plan voor morgen. Het begint met 12 kilometer naar tempel 71. Dan een paar kleine stukjes, maar in totaal 20 kilometer naar tempel 75. De geboorteplek van Kobi. En Myousyou wil er graag slapen. Ik dacht eerst dat ik dan ergens in een hotelletje slaap, maar het blijkt dat ik ook in de tempel zou kunnen slapen. Ervan uitgaande dat er plek is, want het is een belangrijke toeristische trekker.
Ik wil de 20 kilometer heel graag lopen. Maar dan wel om 5.30 uur starten om de hitte een beetje voor te zijn. Myousyou denkt dat het te veel is. En er is geen bus. Dus als ik ga lopen, moet ik lopen. Wel kunnen we eerst de trein 1 of 2 stationnetjes pakken waardoor we een aantal kilometers eraf halen. Ik besluit het maar te doen. 20 kilometer zou ik graag willen, maar is denk ik niet verstandig nee. We maken er op deze manier 15 van.

Ik ben benieuwd morgen naar tempel 75.
De gedachte dat ik alleen verder zou moeten heb ik sinds Dogo Onsen al losgelaten. Ik vind het wel prima zo, het gaat leuk tussen ons, en het einde is toch al in zicht. Hij wil me graag Koyasan laten zien, dus laten we het zo maar doen.
Hij zegt dat we morgen en woensdag nog een wandeldag kunnen hebben. De rest ligt teveel in de bergen en lijkt hem ook niet verstandig. Hij zegt dat we die het beste met de auto kunnen doen… Dat gaat ineens wel heel snel… Jammer maar ik denk wel het verstandigste…

Teleurgestelde-vanwege-moeilijke-beslissing-kusjes

Statistieken
Gelopen tussen 7 uur en 12.00 uur
Afstand 8,5 kilometer
> 28 meter < 34 meter

Dan met de trein verder

Gelopen tussen 14.01 en 16.30 uur
Afstand 6.5 kilometer
> 15 meter < 13 metrer

Weer:
‘sochtends en ’s avonds 30 graden. Overdag 40 graden gemeten in de zon in de stad


31 juli 2012 15:20 | Door: tante astrid
Hoi lieverd, wat een keuzes! heb ik bij je vorige verhaaltje nog het gevoel gehad van wat n bofferd; feitelijk krijg je zo alles wat je wilde en nu...de moeilijke keuze om praktisch met je energie en mogelijkheden om te moeten gaan om dat te kunnen krijgen wat je wilde. Alle stempels voor de o'henro! Voel met je mee. Dat beslissen is niet leuk maar accepteren dat het niet ander is. Wel erg boeddhistisch: alles laten gebeuren wat toch gebeurt en accepteren dat is wat is...lekker moeilijk in een westerse omgeving waar we denken dat we alles kunnen "maken"...euh nee dus..ook niet in Japan.
Lief dat je maatje een auto heeft, en dan loopt ie al die tijd...krijg steeds meer het gevoel van een man met een missie..of Missie Natasja...haha. Knuffelzoen

1 augustus 2012 19:19 | Door: Maria
Leuk he dat je een Toon city tegen komt. wereld beroemd die vader van je .xx mama