Sightseeing in Hot Kyoto

Kyoto, zondag 29 juli

Vanuit Koyasan neem ik de trein naar Osaka, waar ik overstap naar Kyoto, een half uurtje verder. Sightseeing! Kijken hoe dat gaat in het very very hotte Japan...

Ik zou eigenlijk een paar dagen naar Hana's familie gaan en vandaaruit nog leuke dingen doen, maar Hana en haar moeder zijn een hele week weg. Een geliefd familielid is ernstig ziek en ze zijn afscheid nemen.
Dus ga ik zelf lekker op pad.

Kyoto is de bakermat van de Japanse geschiedenis en moet je gezien hebben. Dus dat wordt mijn plek de komende dagen. Hiroshima en Tokyo en Mount Fuji zou ik graag willen zien, maar laat ik achterwege. Een retourtje met de trein naar de een in het westen of de ander in het oosten kost al 200 euro op en neer. Tja... Japan is echt erg expensive!

De trein doet er vanuit Osaka een half uurtje over en we rijden alleen maar door stad stad en nog es stad. Osaka gaat zo over in Kyoto. Ik ben er zo verwonderd over!
Tegen half 7 ben ik op het grote en moderne station van Kyoto. Eerst naar het informatiebureau om te vragen waar mijn hostel, K’House Kyoto ligt. Het ligt op 10 minuutjes loopafstand. Ik loop aan met de plattegrond in mijn hand en net voor de deur hoor ik iets van een geroep en kijk om. Komt er een jonge vrouw met mijn O’Henro stok aangerend. Ik ben hem voor het eerst vergeten! Ze lacht en geeft em aan mij en ik krijg een dikke respectvolle handdruk met wat Japanse woorden. Grappig!

En dan de stad in. Moderne gebouwen, veel mensen en... toeristen! Een andere wereld! Hmmm, misschien wel goed dat ik toch hierheen ben gekomen! Het is wel heet en benauwd en ik heb me voorgenomen vanavond heel vroeg naar bed te gaan en morgen helemaal niets te doen! Slapen uitrusten internet.
Het is een druk stuk waar ik loop en ik zie de nodige jonge backpackers. Wat apart om zoveel westerlingen te zien, na 5 weken bijna geen. K’House is om de hoek en het ziet er kei leuk uit. Een cafeetje erbij, een leuke backpackersfeer, spontaan personeel met goed engels. Fijn! Jep... not bad at all! ;o)
En dan eindelijk op mijn eigen kamertje. Het volgende hoofdstuk!

Douchen en eten! En in de loungeruimte van het hostel internetten. Overal wifi... ideaal! Zit ik net even met mijn lonely planet, hoor ik ineens "he, ben jij Nederlandse?" Het is even onwennig om Nederlands te horen en het is die aziatische jongen met wie ik eerder in de lift stond. Hij leest de woorden op mijn plastic tas en is ook Nederlands. Grappig! En we raken aan de praat. En het klikt ontzettend goed. Steve uit Maastricht. We praten over Japan en over wat hij doet en over wat ik gedaan heb. Hij is hier 2 weken en doet de steden. Ik vertel dat ik vandaag van Koyasan vandaan kom.
Naast zijn werk is hij ook professioneel met fotografie bezig. Hij laat gave dingen zien! Cool! Hij heeft morgen nog 1 dag en vertrekt dan weer naar Tokyo. Ik leg uit dat ik eigenlijk heel vroeg naar bed had gewild – het is inmiddels half 12 haha – en uit wil slapen en waarschijnlijk helemaal niets doe. Maar we besluiten morgen samen op pad te gaan. Ik zeg dat ik totaal niet voorbereid ben dus hij de weg moet leiden. Jeetje ik doe het hier in Japan echt allemaal anders! Haha!

Geen probleem. Hij stelt half 10 bij de receptie voor, even rustig koffietje en broodje te doen en dan met de bus naar de Gouden Tempel te gaan en vandaar uit weer verder te zien. Prima! Half 10 klinkt zalig!!

En zo rol je van de ene ontmoeting in de andere...
En ik ben heeeel blij dat ik naar Kyoto ben gekomen!

I-feel-alive-kusjes!