Dag 21 - Mist over zee...

Imabari-shi, vrijdag 20 juli

Wat een prachtige ochtend!
En het weer…. We hebben het vandaag allemaal gehad!

Vannacht een paar keer gedroomd en wakker geworden. Slaapkamers en tempels door elkaar halend, afvragend waar de raam en waar de deur zit. Verwarrend haha. En volgens mij heb ik het ook nog horen onweren…
Ik heb vandaag een lekker fruitontbijtje! Kiwi’s, banaan, pruimen en mandarijntje. Vitaminebom! Lekker!

En om 7 uur gaan we op pad. Een dag langs de kustlijn. En jippie... Het is bewolkt! Een lekkere aangename 25 graden. Het plan is langs de kustlijn te lopen tot we kunnen en zin hebben en dan met de trein verder te gaan naar een plekje waar we kunnen slapen.
We beginnen met een stukje langs de grote weg en dan snel naar het rustige pad langs de kust.
De zee… wat is ie bijzonder! Er hangt een mist over het water die de eilanden erachter deels verhuld! Het is een prachtig gezicht en bijzonder de boten te horen, maar de boten niet te zien!
En zo lopen we langs de kustlijn. Het water is rustig, de mist trekt op en terug, maar blijft de zee geheimzinnig maken. Het is prachtig… af en toe is er een klein mooi geel strandje.

Na anderhalf uur een pauze. Even zitten en eten. Lekker aan de zee.
De hele ochtend blijft het bewolkt en mistig. We maken snel veel kilometers. Eindelijk! Aan het eind van de ochtend neemt de bewolking vanuit de bergen richting zee toe en het begint te regen. Na 5 minuten begint het echter te hosen!! Een kwartier lang valt het met bakken uit de hemel. De voorbij razende vrachtwagens proberen ons te ontzien en de plassen in de sporen wat te ontwijken.
Maar… na regen komt zonneschijn! En zo lopen we even later tegen het middaguur in de zon. Het geel van het strand en het blauwgroen van het water kleurt prachtig op. Maar wij hebben het meteen weer zooo heet. 17 kilometer hebben we nu met gemak gehaald, en ik had er zo graag een kilometer of 25 van gemaakt vandaag. Maar die zon...
We besluiten eerst tot een lunchpauze op het nabij gelegen stationnetje waar we in de schaduw op een bankje ons eten binnenwerken.

We nemen het routeboek en maken ons plan. Het is 13 uur. Ik stel voor vanaf hier de trein te nemen. De trein komt over een uur pas, kunnen we mooi onze benen de rust geven. Gaan we 3 stationnetjes verder en lopen we 3 kilometer naar tempel 54 en dan nog es 4 kilometer naar tempel 55. Daar zijn heel veel plekken waar we kunnen slapen. In gedachten heb ik een rustdag voor morgen (zaterdag) of de dag erna.
En zo doen we het. Lekker achterover op een bankje, Myousyou zijn kleren en tas drogend want die was al zeiknat voordat ie zijn poncho aan had (ik zeg em dat ie een paraplu moet kopen, veel handiger). Lekker even muziekje in mijn oren.

Loom gaan we het treintje in van Asanami tot aan Onishi, en als we weer beginnen te lopen is het alweer f*cking heet! Half 3 en 3 kilometer voor de boeg. Paraplu omhoog, nu tegen de zon. En lopen maar. En na een rustig tempo komen we bij tempel 54 (Enmeiji). Uitzweten, veel drinken, en naar de volgende. 4 kilometer door de grote stad Imabari City. En ik kijk uit naar een dagje rust, vluchten uit de hitte en hoop op een goed hotel met wifi waar ik lekker een dagje verhaaltjes kan schrijven.

Net voor 17 uur komen we tempel 55 (Nankobo) binnenlopen. Eerst mijn stempels voordat het kantoortje gesloten is. En ik heb een hele vrolijke man voor me. Hij probeert wat engels en heeft er lol in. Ik geef hem een klompje ‘from Hollanda’. Dan de tempel bekijken.
Myousyou heeft ondertussen een reclame bij de tempel gevonden voor een hotelletje voor maar 3000 yen. Oh oh… een lage prijs betekent vaak... En als we de hoek omlopen, zien we aftandse gebouwen tussen hoge moderne gebouwen. Ik zie een hoog modern gebouw, een hotel, maar we lopen het voorbij. En jawel, mijn voorgevoel wordt bevestigd, we lopen zo’n klein dingetje binnen…

De eigenaar is een vriendelijke oude man en ik moet bij het inschrijven mijn naam en datum op een wereldkaart schrijven, tussen de namen van andere internationale wandelaars. Het restaurantje/lobby hier ziet er al plakkerig uit, en in gedachte weet ik al dat dit hier morgen niet mijn rustdag wordt... :)
En als we naar bovengaan is alles een beetje plakkerig. Nou kijk ik nergens meer van op, want heb al aardig wat vreemde slaapplekjes op mijn reizen gehad, maar voor Japanse begrippen is dit het eerste plekje dat niet schoon is. En zo ook mijn kleine kamertje. Het lijkt of er sinds 20 jaar niets meer aan gedaan is… De eigenaren zijn ouder geworden en lijken het niet meer bij te kunnen houden. De muren, de gordijnen, het lampje, de vloer, het is allemaal… tja vies en plakkerig. Ik zucht inwendig… Maar mijn bed en lakens blijken schoon alsook het badkamertje. Altijd het belangrijkste!

Ik plof op bed. 25 kilometer in totaal vandaag, waarvan 8 hele hete. Die 8 zijn zoveel zwaarder dan de 17 van de ochtend. Ik schiet de douche in, en heb de airco in dit plakkamertje aan. De raam kan maar een stukje open, en kijkt uit op een muur een halve meter voor me. Het is een ontsnappingsroute mocht er iets gebeuren, maar verder kun je er niets mee. De raam open brengt alleen maar heel veel hitte binnen…

Ik koop mijn avondeten en ontbijt voor morgen. Een eet mijn eten buiten op een bankje op. Ik ga echt niet op mijn plakkamertje eten. Daar blijf ik zo lang mogelijk weg. En terwijl ik zit te eten, kijk ik verlangend naar het hoge hotel voor me. Na een half uurtje zet de schemer al in en komen de muggen me weer vrolijk opzoeken… ik moet dus wel naar binnen… zucht.

Ondertussen heb ik naar mijn plan gekeken. Eigenlijk komt het wel mooi uit om morgen nog te lopen en zondag een rustdag te nemen. Dan kunnen we mooi tot aan tempel 60 geraken, die vervolgens hoog in de bergen op 800 meter ligt. Daar kunnen we met trein en bus komen, maar zal de nodige tijd vergen. Het mooie is… Myousyou heeft in het begin eens verteld dat ie deze keer graag Mount Ishizuchi-san zou willen beklimmen. Vanuit tempel 60 begint de beklimming de berg op… Dus als ik Myousyou nou eens voorstel dat we morgen tot die tempel te gaan. Ik dan mijn rustdag neem en hij dan mooi de berg kan beklimmen!

Als ik naar mijn kamertje ga leg ik het aan hem voor. Hij lacht erom. Hij weet het nog niet. Misschien moet ie ook uitrusten. Een uitvlucht…? Haha. We zullen zien.

Ik schrijf mijn verhaaltjes op mijn kamertje en dan om 22 uur het licht uit. Ik hou niet van airco’s met het slapen, maar hier heb ik geen keus. Er zit een mug die ik niet gevangen krijg. En zo ga ik een vermoeiende nacht in. Zodra mijn deet een beetje is uitgewerkt, neemt de mug me te grazen. Een laken is zelfs nog te heet om op me te hebben dus beschermt me ook niet. Opnieuw deet. De airco blaast volgens mij alleen maar de ongezonde lucht hier op deze kamer rond en staat recht op mij. Ik ga andersom in mijn bed liggen. Probeer te slapen met de airco uit, maar binnen 5 minuten is het weer 30 graden op de kamer. Terwijl met airco aan het 27 graden is (ik probeer het verschil klein te houden).
En zo heb ik een hele fijne nacht, hier in het hete Japan…

Ik denk na over mijn wandelmaatje. Ik merk dat ik gewend aan hem ben geraakt en het wel prima vind zo. De gedachte dat ik alleen verder moet heb ik een beetje losgelaten. Misschien is het maar goed zo. En in dit soort vreemde slaapplekjes is het wel fijn om iemand bij je te hebben. Hij heeft het goed met me voor. Ik merk dat niet de enige ben die em aardig vind, maar dat hij met iedereen praat en iedereen ontzettend vriendelijk op hem reageert. Och we zullen wel zien…

Sleepless-in-een-plakkamertje-in-Japan-kusjes

Statistieken
Gelopen van 7.01 uur tot 13.00 uur
Netto 4.29 uur
17 kilometer
> 0 meter < 0 meter

Daarmee kort stukje met de trein

Gelopen van 14.23 – 16.55 uur
Netto 2.07 uur
8.2 kilometer
> 19 meter < 11 meter

Weer:
Bewolkt met mist boven zee. 25 graden. Een grote regenbui van een half uurtje. Vervolgens 38 graden in de zon


31 juli 2012 14:52 | Door: tante astrid
Mooie foto's meissie. Inderdaad geheimzinnig heiig...net als je wandelmaatje. Wat n weer! Houden de japanners siesta?