Het gaat op en af...

...met ons geluk...

Wij worden om 5 uur wakker. Dolfijnen!... schiet het door mijn slaperige gedachten!! Maar ook het geluid van regen, keihard tegen het raam :( oh oh... het zal toch niet...

Het regent dat het giet, het is donker, het is koud en het waait...
We zijn om 6 uur aan de haven bij het office, vrezend voor slecht nieuws, en zo niet dan vrezend voor het koude zeewater in dit slechte weer. En jawel... slecht nieuws. De regen is nog niet zo erg (volgens hun) maar buiten de baai is te zee te wild om uit te varen. Shit, daar gaan we weer!! Alweer is het slechte weer spelbederver...

Nou ja, niets aan te doen.
Om 5 over 6 dus weer naar onze cabin (sleutel wel al ingeleverd maar handdoeken nog niet) waar we even nog een snelle douche en omkleedbeurt doen (bikinis namelijk al aan, haha).
En om kwart voor 7 zijn we al aan het rijden. Door de stromende regen!

We zijn onderweg naar Mount Cook, met 3754 meter de hoogste berg van Nieuw Zeeland. Via een prachtige route langs Lake Tekapo, waar de beroemde Church of the Good Sheperd aan de rand van het meer staat... Een klein stenen kerkje beroemd om de prachtige foto's ervan aan het grote gletsjermeer van turkoise blauw water omringt door bergen met witte pieken...

Rond 9 uur een stop bij een tankstation voor een beker thee en een sandwich. We vervolgen onze weg door een middelgrote plaats al kletsend over die rustige grote brede wegen. Ik rij en let niet zo op de kilometerteller. Je zit in deze auto's ook zo aan een goede lekkere snelheid. Op het moment dat ik weer een bordje 50 zie en gas terug wil nemen (ik rij dan rond de 80 op een weg 2 keer zo breed als bij ons de Traverse... en we weten allemaal hoe moeilijk het is daar 50 te rijden) komt er een politieauto tegemoet, die aan de andere kant van weg stopt en jawel, omdraait en met zwaailichten achter ons aan komt... Ohohh, we kijken elkaar een beetje benauwd lachend aan... In onze spiegels kijken of het voor ons bedoeld is, wat toch echt het geval is!!

Ik stop, raampje open (en nee, geen bloesjes losser knopen...:D) en kijk meneer agent aan. Of ik wel wist dat ik 84 kilometer reed?! (In de ene plaats mag je 50 en in de andere 70 of zelfs 80...kumtter nog maar es wijs uit!) Dus ik bied mijn verontschuldigingen netjes aan en leg uit dat het bij het wegrijden bij het tankstation echt per ongeluk is gegaan en niet met opzet. Hij kijkt over de auto, en weer terug, allang gezien dat het een huurauto is, en zegt dat we het dan deze keer als een waarschuwing mogen beschouwen!! Zou hij nog het kerstgevoel hebben?! Want dat is toch wel supercool van em! Ik kan em bijna kussen... hahaha. Thanks, en bye bye...!
Wat een ervaring. Pech dus is de vroege ochtend, geluk in de late ochtend!

En het gaat de goede kant op. De regen is gestopt, de lucht wordt lichter, en zelfs af en toe wat blauw. En we rijden weer een prachtige weg landinwaarts in, op weg naar het Lake Tekapo...

Daar aangekomen valt onze mond open van verbazing!! We rijden al door de bergen, maar alle toppen zijn in de wolken. Door de Tasmangletsjers op Mount Cook is dit immens grote meer ontstaan en gevuld met turkoise water! En als de zon doorbreekt is de kleur van het water nog onwerkelijker! En daarbij staat dan het echt schitterend lieflijke kerkje... Zo geweldig mooi...

We lopen hier de prachtie Mount John track, een wandeling van een kilometer of 12. Eerst steil door de bossen, daarna door grasland omlaag en uiteindelijk langs het meer. De
de bewolking is opengebroken en kleurt het meer spetterend blauw, de bergen met witte pieken die zich laten zien, waar het in de verte nog boven regent. Wat een spectaculair gezicht!! En we voelen ons overdonderd...

Laat in de middag rijden we door naar ons onvernachtingsplekje Twizel en door de grote droge vlakte rijdend valt onze mond weer open van verbazing als we het nog onwerkelijkere blauwe water van Lake Pukaki zien.
Voor we het meer kunnen zien, zien we een helder aquablauwe weerspiegeling in de witte wolken die blijkbaar boven het meer hangen. Dat ziet er heel raar uit, maar we kunnen niks anders bedenken dan dat dat de reden moet zijn van die rare blauwe wolken. Eenmaal de hoek om krijgen we werkelijk zo'n fantastisch, prachtig landschap op ons netvlies, dat ik me in een sprookje waan! Onwaarschijnlijk mooi! En zo surrealistisch...
Ik loop naar het water, zo vreemd van kleur, en steek mijn hand er in. Vreemd, niet zo koud als dat het er uit ziet!

Mijn hartje bonkt weer van geluk!!!
Wat is reizen heerlijk... al die prachtige ervaringen!! En wat is Helmond, Nederland, werk en jullie allemaal ver weg... :D

Pech en geluk gaan hier echt hand in hand....

Onbeschrijvelijk-blauwe-geluks-kusjes

"A rewarding life is not the result of being dealth the best cards, but of playing any hand well" - Mr. Murphy