White Sand Beach

Khao Lak, 22 december 2008

Mmmmmmmmmm... wat ben ik heerlijk uitgerust ;-)

3 dagen, 3 heerlijke dagen van niks doen... Alleen maar knock out op White Sand Beach, met me, myself and I!!

Jai's is nog niets veranderd!
De bungalowtjes zijn nog steeds shitty, best wel eigenlijk, en de douches nog steeds koud (bleeeeehhhh :-P) Maar, oh, wat voelt het goed om hier weer te zijn!

Een snel ontbijt, zwemspullen pakken, en scootertje regelen!
Om half 11 rijd ik een half uurtje naar het noorden.
Naar de rustige baai, en White Sand Beach... Een plekje met een paar bungalowtjes en een restaurantje. Een plekje dat nog maar weinigen hebben ontdekt.

Deze 3 dagen bestaan slechts uit hetzelfde ritme...
Uitslapen...
Ontbijten...
Scooteren...
Kont in het zand...
Kont in de zee...
Kont op de bamboostoel...
Kont in het zand...
En kont weer in de zee...
Genieten van de zonsondergang...
Scooteren...
Kouwe douche...
Eten... (heeeeerlijke padthai!)
en...
een anderhalf uur durende massage... zzzzzzucht...
en dan weer slapen...
;D ;D ;D

Wat erugggggggg....
Bah, wat een leven!
hihihi.

Oh, ik heb het nodig!
En wat is het lekker!

Ik hoef niets, doe niets, klaag niets.
Dut alleen maar, en laat mijn gedachten op de vrije loop... zzzzzz....

Alles verdwijnt uit mijn systeem...
Alles lijkt hier weer op zijn plaats te vallen.
Alles lijkt zo helder, zo duidelijk.
En zoveel is op dit moment zo ver weg...

Ik voel me tevreden. Ik voel me gelukkig! Hier is geluk zo simpel...

Inzichten... kijkend naar de zee, kijkend naar de blauwe lucht en de groene bladeren boven me, kijkend naar de krabjes en kreeftjes die aan het einde van de dag overal uit het zand kruipen, kijkend naar de zon die rood wegzakt.

In balans? Rust? In ieder geval heel vredig!
Deze simpele maar zalige dingen maken me gelukkig... Daar is het weer! Geluk! Voelen! Intens!

Zo makkelijk als het soms weg gaat, zo makkelijk is het er dan ook weer ineens.
En ik vraag me af... zo werkt het met geluk, werkt het dan ook niet zo met eenzaamheid?? Soms besef je ineens dat het er is, en zo is het ineens weer weg...
Hoe werkt dat? Wat is het?
En ik besef, dat ik met zoveel thuis, met zoveel lieve mensen in mijn leven, met zoveel fijne dingen in mijn leven, me dit jaar soms best eenzaam heb gevoeld...
En hier...? Nu...?
Ergens aan de andere kant van de wereld... helemaal alleen en op mezelf, geen mens die ik ken, en alleen het hoognodige in mijn tas, voel ik me verre van eenzaam!! Ik voel intens, gewoon intens.

Kijk naar mij!!
Kijk eens goed naar mij!!
Ik leef!!
Joehoeeeeeeeee!!

3 dagen... Ze zitten er op...
De reis gaat beginnen.
Ik ben er klaar voor.
Christel en Laura... here I come !!!

Simpele-geluks-kusjes


22 december 2008 14:53 | Door: Anke
Oh God!! De alarmbellen gaan hier alweer rinkelen hoor (en nee het zijn geen kerstbelletjes)...Je hebt je virus alweer te pakken! En dat alweer na een paar daagjes. Ik ben vandaag aan mijn laatste werkdagje bezig en dan vakantie! AUTOOTJE ZOEKEN (ga er morgen eentje bekijken!) :)
Geniet ervan en ik hou je berichtjes wel in de gaten.
Knuf Anke

23 december 2008 11:56 | Door: Zien
Wat een overwinning op jezelf, 3 dagen niks doen.... En er nog van genieten ook. Goed zo!!! En ocherrum die krabjes, 's ochtend nog op het zand, 's avonds op iemands bord... :-)
X

23 december 2008 18:45 | Door: astrid
ha lief nichtje van me.
het gaat je goed! stap maar in, in die rollercoaster die leven heet.. geniet volop en zo te lezen doe je dat. Voor morgenavond mag je je kerstpakket openmaken.. alhoewel je het niet nodig zult hebben want eenzaam voel je je niet. Dikke knuffels van astrid

24 december 2008 13:31 | Door: maria
Je ziet wel niets doen kun zelfs jij, fijn om dat te lezen geniet verder van de reis en raak niet over de top.
tja, moeders!
knuffel van Sammy en mij
xxx