Happy New Year!!! (alsnog...)

Helmond, 1 februari 2009

Happy New Year!!!
Tja, omdat het op 1 januari 2009 niet mogelijk was jullie dit toe te roepen... nu dan maar alsnog op 1 februari 2009!!!
:D :D :D :D :D :D :D :D :D

Mijn boodschap voor 2009 zou voor jullie zijn: Spring, Vlieg en Duik 2009 in!!
Voor mij werd dat wel heel letterlijk!! ;-)
Dat het voor mij een bijzonder jaar zal worden en nu al is, is wel overduidelijk...
Ik hoop dat 2009 jullie zal brengen wat jullie allemaal hopen of wensen.

Inmiddels alweer 3 weken thuis.
Time flies when you're having fun...
Eigenlijk zouden Christel en ik pas 2 dagen geleden teruggekomen zijn van onze reis. Hmm, was een beetje vreemd die dag.

Inmiddels heb ik veel van jullie al weer gezien of gesproken. Jullie lieve steun, kaartjes, bloemen, emails en berichten waren hartverwarmend en zeer gewaardeerd!
Degenen die verder afvragen hoe het nu met me gaat...eigenlijk wel heel goed!
Het is verrassend en wonderlijk hoe snel een lichaam zichzelf weet te genezen (ben ik toch nog gezonder dan dat ik dacht...hihi).

Het gat in mijn kop is goed genezen. Een klein korstje nog.
Een knieband is nog wat stijf. De bloeduitstorting op mijn heup zowat vervaagd.
En mijn schouder komt langzaam weer in beweging. Begonnen met fysio, nu 2 keer per week. Eerst werken totdat ik weer een grote armzwaai kan maken, dan werken aan het terugkrijgen van de kracht. Dan is het weer tijd voor een nieuwe, minder ingrijpende, operatie om het Thais ijzer uit mijn schouder te halen. Voorlopig dus even niet backpacken voor mij... hopelijk aan het eind van het jaar weer. Want het bruist wel in me.

En geestelijk...? Nog steeds erg positief! Blij dat het zo goed afgelopen is. Het besef hoe het had kunnen zijn... Het laatste bericht op de site van christel (christelv.waarbenjij.nu) over wat zij en Laura gezien en gevoeld hebben... het liegt er niet om. En het besef van de goede afloop maakt gelukkig! Ik kan het allemaal navertellen!! Herinneringen aan de klap zijn gelukkig niet gekomen. Ook niet in mijn dromen (alhoewel de eerste nachten een paar dromen dat ik steeds viel en mijn hoofd botste op een stenen trap...). Ik heb straks alleen mijn Khao Lak tattoo als herinnering.

Ik denk dankbaar terug aan de lieve zorg en attenties, aan het verwerken van dit ongeval, en aan het bijzonder en intense proces dat we met 3en en later met 2en doorgemaakt hebben. Liefdevol denk ik aan de wijze waarop Christel en Laura daar voor me waren. En ze kunnen dan wel luchtig opmerken dat dit toch vanzelfsprekend is, dat je dat doet in zo'n situatie, en dat dat van nature gaat... toch is het niet niks en waren ze daar, zonder twijfel, vol overgave, met veel warmte en zorg. We hebben er nog veel over gesproken, en het is iets dat we altijd zullen delen. Ook het Thais ijzer (maar dan anders, haha).
Chris en Lau... hier, voor iedereen, nogmaals: Jullie waren super!!

En nu verder...
Na een lange logeerpartij bij ons mam, nu vandaag weer overgegaan naar mijn eigen huisje. Bij ons mam was het ook weer erg liefdevol, vol goede zorgen, en vooral ook gezellig. Na de grote schrik voor haar was het volgens mij heel fijn om me te vertroetelen, haha. Mam, je bent zo bijzonder!!
Ik ga het weer op mezelf proberen!!
Gedeeltelijk dan, want koken, afwassen, poetsen, tuinieren, klussen, nou ja, al hetgeen waar je 2 goede armen (schouders) voor nodig hebt, is nog even niet mogelijk. Maar gelukkig brengen mijn benen me overal naar toe... ;-)

En aan mijn beschermengelen in Khao Lak... denk ik regelmatig terug...
Leven!!!

Geluks-kusjes
xxx


2 februari 2009 20:33 | Door: mcpius
goed dat het met je beter gaat, nog ff geduld en dan kan je weer backpacken, sterkte en beterschap met je gezondheid...

3 februari 2009 14:54 | Door: Hans en Ilja
Hoi Natas,
Goed te lezen dat je weer in je eigen huis bent!
Verdere beterschap en een goede revalidatie gewenst.
Groeten.

3 februari 2009 19:38 | Door: Maria
graag gedaan. xxx