Finally home again ...

Hallo iedereen!

Het is heel fijn om weer thuis te zijn! En NL is zoooo moooooooi nu!

Gisterenochtend om 6u stonden we weer op eigen bodem. Het weerzien op Schiphol was fijn. Iedereen weer herenigd in (bijna helemaal voor Natas) goede gezondheid. Dat is veel waard weten we nu weer. En Simoontje was er weer!! Sukkeltje! Om 6u op zondagochtend. Thanks baby ... was heeeeeel fijn!

Onderweg van Schiphol naar huis was de zonsopkomst echt fantastisch!! Daar kan geen Thailand tegenop! Een prachtig besneeuwd plat landje, roze wolken tegen een blauwe lucht en een enorme, roodgloeiende zon die net wakker om het hoekje kwam kijken ... zucht ...

Eenmaal in Helmond had Maria, de mama van Natas, een ontbijtje voor ons allemaal klaar. Was net een wintersportontbijtje. Lekkere broodjes, kaas, gekookt eitje. Hmmmm! Lang geleden! En bijpraten met het thuisfront. Eindelijk het "echte" verhaal kunnen vertellen, zonder dat je je zorgen hoeft te maken hoe het landt en hoe mama's en andere geliefden er op reageren. Lau was er ook bij! Fijn ook om weer even met zijn 3en te zijn.
Daarna eindelijk naar mijn eigen, fijne, heerlijke, superhuisje. Wasje draaien, beetje rommelen en kadootjes uitdelen. Gezellig met papa en mama bijbabbelen en friet eten en met de meiden en mannen en Sjonnie. Met champagne proosten op een nieuw jaar en geluk, gezondheid en het leven.

Ik ben erg blij om weer thuis te zijn. Eigenlijk ben ik nog nooit blijer geweest om thuis te zijn. Zelfs niet na 3 maanden weg geweest te zijn. Raar hoe die dingen werken ...

Aangezien nu iedereen weer veilig thuis is en alles weer helemaal goed komt, wil ik nu toch even wat van mijn hart halen, dat er al 12 dagen op ligt ...
Mijn gedachten:
- hoe akelig het is om te zien hoe een lichaam van iemand die je heel erg na staat met een vreselijke klap de lucht in wordt geslingerd, meters ziet vliegen en misschien nog harder landt op het beton, op haar hoofd en je meteen weet dat het vreselijk mis is ...
- hoe het is om in twee starende ogen te kijken waar geen leven meer in zit ...
- de letterlijke stilte na zo'n klap, omdat alles tot stilstand komt omdat iedereen die het gezien heeft stopt, kijkt en echt zijn adem in houdt ...
- je vervolgens bloed ziet lopen waarvan je weet dat het van haar hoofd komt, maar je niet kan zien waar precies en je je ondertussen vreest dat het uit haar oor komt ...
- het bloeden maar niet wil stoppen ...
- je ondertussen denkt .... schedelbasisfractuur .....
- ....... coma ..............
- ................. neem ik haar nog levend mee naar huis .................................
- je daar zit en denkt dat je niks kan doen omdat je het niet weet, je nog steeds geen EHBO hebt gedaan terwijl je je dat al jaren voorneemt .....
- ze gelukkig weer bij kwam en gelukkig klaagt over pijn aan enkel, knie, heup en schouder en je daardoor weet dat ze het tenminste voelt ...
- je alleen maar weet dat omdat ze ademt, ze verder niet mag bewegen en je je concentreert op haar bij haar bewustzijn te houden ....
- je niet bevestigend wilt antwoorden als ze aan je vraagt of het bloed dat ze op straat ziet van haar is .....
- je bang bent dat ze dan in paniek raakt en gaat bewegen .......
- ze met een heel klein stemmetje zegt dat ze dan toch wel een beetje bang wordt ......
- ze vraagt of je alsjeblieft bij haar wil blijven .......
- dat nog 10 keer herhaalt .....
- je de doodsbange, lijkbleke blik op het gezicht van je andere vriendin ziet, die als aan de grond genageld staat en eigenlijk ook je hulp nodig heeft .............
- je vervolgens in een ziekenhuis terecht komt waar je je bedenkingen bij hebt .....
- daar hoort dat ze ALLEEN MAAR een hoofdwond heeft en een gebroken sleutelbeen, maar dat het geopereerd moet worden .....
- je bedenkt hoe je dit nou toch moet vertellen aan mama die nieuwjaar aan het vieren is in NL .....
- je haar de eerste nacht niet alleen wil laten omdat je denkt dat er met haar hoofd nog van alles kan gebeuren als reactie op de klap, maar je terug moet naar waar het gebeurd is om alle spullen van iedereen op te halen en alles te regelen en betalen omdat de volgende dag Lau naar huis moet ........
- je helemaal verrot bent na een dag, een nacht en weer een dag zonder slaap en waarin je hele gekke dingen hebt beleefd ......
- alles daarna heel snel heel goed begint te komen maar je je begint te beseffen hoe fout het had kunnen gaan ......
- je daarna alleen nog maar wacht op ontslag uit het ziekenhuis en je heel graag naar huis wil, liever dan ooit .....
- het dan nog een week duurt ......
- je van 10 uur 's-ochtends tot 10 uur 's-avonds doorbrengt in een ziekenhuis .....
- het heel jammer is dat je vakantie voorbij is en je deze keer niet in Cambodja en Vietnam zult komen, maar het je niks interesseert en je alleen maar naar huis wilt .....

Sinds 1 januari heb ik alleen nog maar feitelijk geschreven over Natasja's herstel. Ik wilde dit even kwijt, deze keer over mezelf. Nogmaals, alles komt goed, Natasja zal volledig herstellen en er niks aan over houden. Daar ben ik blij om en om nog veel meer. En ik ga nu echt mijn EHBO-diploma halen, zodat ik WEL kan helpen als het moet .....