Thee bij de monniken
Door: Natasja
Blijf op de hoogte en volg Natasja
15 Januari 2010 | Nepal, Kathmandu
Trekkingdag 6, zondag 13 december 2009
Alhoewel ik er een beetje tegenop zie het guesthouse te verlaten voor een winderige wandeling naar Upper Pisang, weet ik dat het de enige manier is om toch een beetje warm te worden.
Als we op pad gaan zien we de groep Australiers die verderop slapen. We steken de brug over en lopen in een langzaam tempo de stenen trap omhoog. Lekker warm nu :D
Upper Pisang is compleet Tibetaans van uiterlijk, stenen huizen dicht op elkaar, platte daken met houtstapels en gebedsvlaggen. Te bedenken dat vanaf Thorung La hemelsbreed Tibet een kilometer of 10 naar het noorden ligt. Een mooie gedachte eigenlijk wel...
De Namaste's zijn ook veranderd in Desidalai... Tibetaans voor goedendag.
We lopen langs de lange Mani, een lange gebedsmuur, en draaien de vele gebedsmolens in de wand terwijl we mantra's neurien (Om mani padme um is het enige wat ik ken... je weet maar nooit waar het goed voor is in deze hoge bergen en de lange weg die we nog te gaan hebben :D)
We lopen door het dorpje naar het hogergelegen boeddhistische monnikenklooster. 8 mannen en jongens verblijven hier. De tempel wordt voor ons geopend en Sancha en Saila praten uitgebreid met de hoogste en oudste monnik hier. Terwijl ik dit kleine mooie tempeltje met 3 goudkleurige boeddha beelden bewonder. Het is okee dat ik met een wierookstokje een kaarsje aansteek... mijn eerste sinds mijn ongeval in Thailand een jaar geleden. En kort ben ik in gedachten terug, toch dat of degenen bedankend die op dat moment over me waakten. Zoals altijd denk ik nooit negatief of angstig aan dat moment terug.
Weer buiten het tempeltje, inmiddels afgekoeld van onze wandeling, is het bar en boos in de wind. Het uitzicht is echter fascinerend. Door de laaghangende sneeuwbewolking verdwijnen de witte toppen ongemerkt in de witte lucht. Van links naar rechts zien we uit over het scala van bergen, en ik vraag me af hoe het hier op een zonnige dag er uit moet zien. Toch maakt dit weer het ook bijzonder.
Sancha is ondertussen het verblijf van de monniken ingelopen, terwijl Saila en ik bescheiden buiten blijven. Ineens roept hij dat we de keuken in kunnen komen, we krijgen thee van de oudste monnik. Huh?! Mag dat wel voor een vrouw? No problem!
Wat een heerlijk moment om die zwartgeblakerde keuken in te lopen met die blinkende pannetjes, bordjes en kopjes tegen de muur. De wand vol potjes en kommetjes met kruiden en sapjes. De stenen oven met open houtvuur waar een pan heet water op staat. Een donkere keuken, met warm licht van het vuur, en de raam open om de rook er uit te laten en frisse lucht binnen te krijgen. Ha, lekker knus en warm op een houten bank bij het vuur met een hete mok thee in mijn handen. Er komen nog 2 jonge monniken bij.
En daar zitten we dan... Ik kan niets anders doen dan naar het Nepalese gesprek luisteren. Ze spreken geen Engels en tja, Sancha legt wel wat uit, maar kan tuurlijk niet constant aan het vertalen zijn. Ik vang steeds Boeddha en Lama op, en het lijkt steeds over het boeddhisme te gaan. Het is een heerlijk moment... En ik besef dat ik zonder mijn mannen hier nooit had kunnen zitten...
Na een uurtje vertrekken we weer en lopen op ons gemak terug. Sancha en Saila praten nog steeds over de Lama. Ineens roept iemand achter ons, en als we omkijken zien we Steve groetend uit een raampje zwaaien. Het zal de laatste keer zijn dat we hem ontmoeten.
Terug snel mijn spulletjes pakken en buitenlangs voor een hele hete douche in een hele koude ruimte... Niet prettig als de kraan uitgaat. Maar een lekker gloeiend gevoel als ik bij het inmiddels aangestookte houtvuur zit. Met een pot thee en gebakken kruidige aardappelen een leuk gesprek met een jong engels stel, dat dezelfde route die wij in 5 dagen doen in 3 dagen heeft gedaan (2 dagen later blijken ze hoogteziekte verschijnselen te hebben... haastige spoed werkt niet op hoogte) en de Zweed en Nepalees. De laatste heeft een hotel in Phokara en dit is de eerste trekking die hij loopt.
Met zijn allen rond de kachel. En dan vroeg naar bed naar mijn als een zweedse sauna afgetimmerde kamertje in mijn knusse slaapzakje nagenietend van deze koude maar mooie dag!
Wat zal de morgen ons weer brengen...?
Boeddhistische-thee-kusjes
Statistics
2670m Chame
3200m Lower Pisang
3300m Upper Pisang
4 uur lopen
Afstand 14 km
Hill Top Guesthouse
Alhoewel ik er een beetje tegenop zie het guesthouse te verlaten voor een winderige wandeling naar Upper Pisang, weet ik dat het de enige manier is om toch een beetje warm te worden.
Als we op pad gaan zien we de groep Australiers die verderop slapen. We steken de brug over en lopen in een langzaam tempo de stenen trap omhoog. Lekker warm nu :D
Upper Pisang is compleet Tibetaans van uiterlijk, stenen huizen dicht op elkaar, platte daken met houtstapels en gebedsvlaggen. Te bedenken dat vanaf Thorung La hemelsbreed Tibet een kilometer of 10 naar het noorden ligt. Een mooie gedachte eigenlijk wel...
De Namaste's zijn ook veranderd in Desidalai... Tibetaans voor goedendag.
We lopen langs de lange Mani, een lange gebedsmuur, en draaien de vele gebedsmolens in de wand terwijl we mantra's neurien (Om mani padme um is het enige wat ik ken... je weet maar nooit waar het goed voor is in deze hoge bergen en de lange weg die we nog te gaan hebben :D)
We lopen door het dorpje naar het hogergelegen boeddhistische monnikenklooster. 8 mannen en jongens verblijven hier. De tempel wordt voor ons geopend en Sancha en Saila praten uitgebreid met de hoogste en oudste monnik hier. Terwijl ik dit kleine mooie tempeltje met 3 goudkleurige boeddha beelden bewonder. Het is okee dat ik met een wierookstokje een kaarsje aansteek... mijn eerste sinds mijn ongeval in Thailand een jaar geleden. En kort ben ik in gedachten terug, toch dat of degenen bedankend die op dat moment over me waakten. Zoals altijd denk ik nooit negatief of angstig aan dat moment terug.
Weer buiten het tempeltje, inmiddels afgekoeld van onze wandeling, is het bar en boos in de wind. Het uitzicht is echter fascinerend. Door de laaghangende sneeuwbewolking verdwijnen de witte toppen ongemerkt in de witte lucht. Van links naar rechts zien we uit over het scala van bergen, en ik vraag me af hoe het hier op een zonnige dag er uit moet zien. Toch maakt dit weer het ook bijzonder.
Sancha is ondertussen het verblijf van de monniken ingelopen, terwijl Saila en ik bescheiden buiten blijven. Ineens roept hij dat we de keuken in kunnen komen, we krijgen thee van de oudste monnik. Huh?! Mag dat wel voor een vrouw? No problem!
Wat een heerlijk moment om die zwartgeblakerde keuken in te lopen met die blinkende pannetjes, bordjes en kopjes tegen de muur. De wand vol potjes en kommetjes met kruiden en sapjes. De stenen oven met open houtvuur waar een pan heet water op staat. Een donkere keuken, met warm licht van het vuur, en de raam open om de rook er uit te laten en frisse lucht binnen te krijgen. Ha, lekker knus en warm op een houten bank bij het vuur met een hete mok thee in mijn handen. Er komen nog 2 jonge monniken bij.
En daar zitten we dan... Ik kan niets anders doen dan naar het Nepalese gesprek luisteren. Ze spreken geen Engels en tja, Sancha legt wel wat uit, maar kan tuurlijk niet constant aan het vertalen zijn. Ik vang steeds Boeddha en Lama op, en het lijkt steeds over het boeddhisme te gaan. Het is een heerlijk moment... En ik besef dat ik zonder mijn mannen hier nooit had kunnen zitten...
Na een uurtje vertrekken we weer en lopen op ons gemak terug. Sancha en Saila praten nog steeds over de Lama. Ineens roept iemand achter ons, en als we omkijken zien we Steve groetend uit een raampje zwaaien. Het zal de laatste keer zijn dat we hem ontmoeten.
Terug snel mijn spulletjes pakken en buitenlangs voor een hele hete douche in een hele koude ruimte... Niet prettig als de kraan uitgaat. Maar een lekker gloeiend gevoel als ik bij het inmiddels aangestookte houtvuur zit. Met een pot thee en gebakken kruidige aardappelen een leuk gesprek met een jong engels stel, dat dezelfde route die wij in 5 dagen doen in 3 dagen heeft gedaan (2 dagen later blijken ze hoogteziekte verschijnselen te hebben... haastige spoed werkt niet op hoogte) en de Zweed en Nepalees. De laatste heeft een hotel in Phokara en dit is de eerste trekking die hij loopt.
Met zijn allen rond de kachel. En dan vroeg naar bed naar mijn als een zweedse sauna afgetimmerde kamertje in mijn knusse slaapzakje nagenietend van deze koude maar mooie dag!
Wat zal de morgen ons weer brengen...?
Boeddhistische-thee-kusjes
Statistics
2670m Chame
3200m Lower Pisang
3300m Upper Pisang
4 uur lopen
Afstand 14 km
Hill Top Guesthouse
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
