Ineens weer alleen
Door: Natasja
Blijf op de hoogte en volg Natasja
24 Februari 2010 | Nepal, Pokhara
vrijdag 25 december 2009
Ons kleine taxietje brengt ons van Nayapul naar de andere grote stad in Nepal, Pokhara. Een oud en klein toyotaatje die het eerste stuk over een weg rijdt die eigenlijk voor jeeps bedoeld is. Het is een avontuur. Maar hoe vreemd ineens na 18 dagen in een autootje over een weg te rijden.
Rond 13 uur komen we het hotel in Pokhara aan. Sancha en Saila zorgen voor de laatste zaakjes en zullen na een laatste gezamenlijke lunch met een lokale bus terug naar Kathmandu gaan.
Snel mijn tassen op de kamer gooien, spulletjes en dikke tips voor mijn trouwe begeleiders pakken en naar de lunch. Een afscheid na zo'n intensief samen optrekken is dan toch weer vreemd... schuchtere Saila en stoere Sancha. Voordat ik het weet zijn ze weg. Terug naar huis, de komende maanden waarschijnlijk zonder werk vanwege het winterseizoen. En daar sta ik dan, ineens weer alleen... raar.
Een beetje onwennig naar mijn kamertje. Een grote luxe kamer met een groot tweepersoonsbed, een zithoekje met tv, een ruime blinkende badkamer met ligbad. Daar sta ik dan, te drentelen en te draaien, niet goed wetend wat met deze onverwachte luxe te doen...
Mijn middag breng ik door met wat rondslenteren door dit toeristische gedeelte van Pokhara, dat bestaat uit hotels, restaurantjes en heel veel toeristenwinkeltjes. De stad is in een nepperige kerstsfeer gedompeld. Hmm... is het echt vooral niet.
Na ontspannen mijn schriftje schrijven op een terrasje aan het Pewameer (kleine 18 graden hier, lekker warm ;-)) wat eerste kadootjes voor thuis kopen, een internetcafeetje (heel raar na al die tijd). En tegen beter weten in kijk ik wat rond of ik bekenden zie. En loop ik zowaar 3 van de Australiers tegen het lijf. Grappig hoe iedereen nu niet op zijn plek lijkt in deze stad.
Na een heerlijke douche is het tijd voor het kerstdiner. Eenzaam en alleen :D Maar ik voel me heeeeerlijk. Lekker bij een knapperend haardvuur geniet ik van het eten... en zit ik in een heerlijke gelukzalige flow!! De trekking loop ik in gedachte weer na. Het hartje loopt over...
En dan volgt een heerlijke ontspannen nachtrust in een zacht en warm bed waar ik bijna in verdwaal...
Morgenvroeg een laatste blik op de bergen...
Gelukzalige-kerst-kusjes
Ons kleine taxietje brengt ons van Nayapul naar de andere grote stad in Nepal, Pokhara. Een oud en klein toyotaatje die het eerste stuk over een weg rijdt die eigenlijk voor jeeps bedoeld is. Het is een avontuur. Maar hoe vreemd ineens na 18 dagen in een autootje over een weg te rijden.
Rond 13 uur komen we het hotel in Pokhara aan. Sancha en Saila zorgen voor de laatste zaakjes en zullen na een laatste gezamenlijke lunch met een lokale bus terug naar Kathmandu gaan.
Snel mijn tassen op de kamer gooien, spulletjes en dikke tips voor mijn trouwe begeleiders pakken en naar de lunch. Een afscheid na zo'n intensief samen optrekken is dan toch weer vreemd... schuchtere Saila en stoere Sancha. Voordat ik het weet zijn ze weg. Terug naar huis, de komende maanden waarschijnlijk zonder werk vanwege het winterseizoen. En daar sta ik dan, ineens weer alleen... raar.
Een beetje onwennig naar mijn kamertje. Een grote luxe kamer met een groot tweepersoonsbed, een zithoekje met tv, een ruime blinkende badkamer met ligbad. Daar sta ik dan, te drentelen en te draaien, niet goed wetend wat met deze onverwachte luxe te doen...
Mijn middag breng ik door met wat rondslenteren door dit toeristische gedeelte van Pokhara, dat bestaat uit hotels, restaurantjes en heel veel toeristenwinkeltjes. De stad is in een nepperige kerstsfeer gedompeld. Hmm... is het echt vooral niet.
Na ontspannen mijn schriftje schrijven op een terrasje aan het Pewameer (kleine 18 graden hier, lekker warm ;-)) wat eerste kadootjes voor thuis kopen, een internetcafeetje (heel raar na al die tijd). En tegen beter weten in kijk ik wat rond of ik bekenden zie. En loop ik zowaar 3 van de Australiers tegen het lijf. Grappig hoe iedereen nu niet op zijn plek lijkt in deze stad.
Na een heerlijke douche is het tijd voor het kerstdiner. Eenzaam en alleen :D Maar ik voel me heeeeerlijk. Lekker bij een knapperend haardvuur geniet ik van het eten... en zit ik in een heerlijke gelukzalige flow!! De trekking loop ik in gedachte weer na. Het hartje loopt over...
En dan volgt een heerlijke ontspannen nachtrust in een zacht en warm bed waar ik bijna in verdwaal...
Morgenvroeg een laatste blik op de bergen...
Gelukzalige-kerst-kusjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
