Trekkingdag 16 Tatopani - Ghorepani

woensdag 23 december 2009

Vandaag voelde als een tweede Thorung La dag!! Maar dan zonder sneeuw, en zonder zuurstoftekort... maar wel in het laatste uur even kapot gegaan!
8 uur stijgen... Alleen maar stijgen. Traptreden, rotsen, los grind, dorpjes, bossen. Er kwam vandaag geen eind aan! Steeds weer een nieuwe bocht, een nieuwe stijging, en weer een, en weer een...
Maarrr... het was ook erg mooi!! :D

Na gisteravond 3 (kleinere) spinnen op de kamer (waarvan 1 bijna in mijn broek die op bed lag) toch maar weer met licht aan geslapen. Lekker sfeervol... TL licht.
Na het ontbijt lopen we samen met onze kudde schapen en geiten het dorp uit. Eerst nog een stukje over "de weg" (de staking is voorbij en er komt al 1 busje langs, kuch kuch). Dan de brug over en omhoog.
De benen voelen goed, het stijgen gaat lekker, de spier is minder pijnlijk, en de verkoudheid bijna verdwenen. In korte tijd gaan we flink steil omhoog. We hebben mooi zicht op de rijstvelden en dorpjes in de zon boven ons (weet ik dan nog veel...).
Via dorpjes vol kleur gaan we verder omhoog. Het is mooi, weelderig en lekker warm. En ook pittig!

Na 4 uurtjes lunchen we op een lekker plekje waar we in een zonnige tuin kunnen zitten. De rijstvelden die ik eerst ver boven me zag, zie ik op de helling tegenover me op ooghoogte. De toppen van Annapurna South, Nilgiri South, Dhauligiri en Bharha Chuli zouden te zien zijn, maar zijn overwegend in de wolken.
Met mijn buikje vol lig ik lekker languit in de zon op het houten bankje met mijn rugzak als hoofdsteun. Lekker zoom met luie hondjes en drukke kippen om me heen.

Na de lunch nog een paar uurtjes naar Ghorepani te gaan (weet ik dan nog veel...). Dus up we go!!
Bij de lunch hebben we de andere fles appelsap van Tukuche opengemaakt en opgedronken. En als we op weg gaan gebeurt hetzelfde als vorige keer. Saila blijft maar kletsen en lachen. En Sancha en ik lachen om hem. Het is zo komisch en vrolijk. Hij lijkt weer een beetje dronken, haha.

De weg is mooi, het pad slingert tussen de vele kleine dorpjes hier, en is overwegend van een ruw soort ongelijke stenen traptreden. In een dorpje staat ineens een grote kraanwagen op het opengebroken pad. En ik vraag me af hoe deze in hemelsnaam hier terecht heeft kunnen komen?! Echt, er loopt geen pad waar iets met meer dan 2 wielen - laat staan rupsbanden - naar boven kan komen. Erg vreemd!
Voor ons uit loopt steeds een wit paard met 2 manden op zijn rug vol mandarijnen. De Groenteboer! Hoe verder omhoog hoe leger de manden, en ook wij kopen er en smullen weer van de vitamientjes.
We lopen een uurtje op met een groep schoolmeisjes dat naar huis gaat. Iedere schooldag lopen zij dit pad 2 uur omlaag en weer omhoog. Ze kletsen en giechelen met mijn mannen en lachen samen heel wat af! Dat maakt het stijgen wel wat vrolijker en makkelijker. De meisjes haken af en wij lopen verder op. We lopen inmiddels wat in de wolken en het is killer geworden. De vermoeidheid begint toe te slaan en er komt geen eind aan. Geen een keer gaat het omlaag of is het vlak. Het is steeds stijgen, en flink ook. Dan even stoppen bij een guesthouse. Niet even tegen een muurtje leunen, maar voor thee. Dat betekent dat we zeker nog een uur te gaan hebben. Inmiddels zijn dezelfde rijstvelden nu ver onder ons... Hoe hoog we al zijn gekomen.

Terwijl we verder gaan wijst Saila blij omhoog. "Daar ligt Ghorepani". Shit... Nu weet ik nog hoe ver we moeten gaan. Steeds heb ik zo fijn zonder horloge, zonder tijd gelopen. Ik heb nooit gevraagd of het nog ver was, of we er bijna waren of iets van dien aard... want soms kun je het maar beter niet weten. Dan is de verrassing des te groot als je er onverwacht bent, en is het geen teleurstelling als je wel weet hoe ver het nog is... Dus nooit doen! Helaas heeft Saila het in zijn onschuld wat zwaarder gemaakt.
In het laatste uur zit ik halverwege voor het eerst even in een loopdip. En vraag me voor het eerst af waarom ik dit ook al weer doe?! Maar realiseer me ook dat ik dat helemaal niet meen. :D

En eindelijk... na 8 uur in totaal stijgen komen we tegen 17 uur aan in Ghorepani waar we na de laatste zware traptreden in ons guesthouse aankomen. I have made it!! Again :D
Het is snel donker en er is weer een lekkere stoof! Snickers, thee, en vooral niet douchen. Het is hier weer heel erg koud en kil, een centrale doucheruimte, ik ben moe, en mijn kleren stinken toch al, dus die ene dag kan er nog wel bij!

Morgen is het kerstavond... vreemd...

Puffende-kusjes

Statistics
1190m Tatopani
2860m Ghorepani
8 uur lopen
Afstand 12 km
The Hungry Eye Guesthouse