Trekkingdag 2 Dunche - Thulo Syabru

maandag 6 december 2010

Na een koude eerste nacht in Dunche genieten we in het milde ochtendzonnetje van ons eerste ontbijtje. De nacht was zoals herkenbaar van vorig jaar nogal wisselvallig... koud-warm-slapen-warm-wakker-koud wisselen elkaar in deze eerste nacht nog af. :D

Als we rond half 9 vertrekken op onze eerste echte wandeldag wordt er overal al hard gewerkt aan de weg. Voor het grove werk worden machines ingezet die de grote brokstukken van opgeblazen rotswanden weghalen. Voor al het andere werk is sprake van alleen handwerk. Muurtjes langs de weg worden "gemetseld" met de stenen die van de opgeblazen rotswanden bruikbaar zijn en worden met de hand in elkaar gepuzzeld. De voegers maken de gebruikelijke patronen als ze de gepuzzelde muur voegen. Anderen vlechten met de hand vliegensvlug ijzerwerk (vangnetten) in elkaar. En weer anderen voeren de stenen en andere materiaal met de hand aan of proberen het op maat te maken. Ondertussen zorgt de truck die voorbij komt voor een zandstorm en moeten we onze dassen snel als stofmasker gebruiken.

Na een stuk op de stofweg komen we door het dorpje Barkhu en gaan we van de "weg" af, slaan een pad in en gaan een berg op... euh correctie een heuvel op. Sancha moet altijd weer lachen als ik namen vraag van bergen van 3000m, 4000m en zelfs vaak 5000m. "Dat zijn geen mountains, dat zijn hills". En Nepal heeft te veel 5000ers om ze allemaal een naam te geven!

We gaan al snel omhoog en wandelen door bossen met eikenbomen, dennen en rodondendrons. In het westen laat Ganesh Himal haar witte toppen zien en in het noorden zien we de witte toppen van Tibet. Bijzonder ze zo dichtbij te hebben.
De bossen ruiken heerlijk en ineens zien we hoog in de bomen Langur apen, zwarte met wit omlijste gezichtjes.

In de zon is het al behoorlijk warm met de inspanning van het stijgen en we kunnen met gemak in hemd en korte broek lopen. Da's even wat anders dan de sneeuw thuis! (Ja ja nu lach ik, maar het lachen vergaat me als de mensen thuis in hun warme huisjes zitten en ik van armoei om 20u in mijn slaapzakje kruip omdat het daar tenminste warm is. En als ze thuis een lekkere hete douche nemen en ik 5 of 6 dagen moet wachten op een "hete" douche...) ;D
Maar als we in de schaduwzijde lopen is het rillen als de rijp nog op de grond ligt en zich prachtige ijsbloemen vormen! De verschillen tussen warm en koud zijn groot hier!

We lunchen op een prachtig zonnig plekje, een gehuchtje met de naam Brabal dat slechts uit 3 huisjes bestaat. We genieten van de familie waar we eten, van het 3 jarig jochie met bevroren snot op zijn gezichtje, van de 2 zussen die met de hand de schaapswol aan het spinnen en klossen zijn, van de opa die met zijn grote mes dunne lange bamboe stelen splijt... terwijl een derde zus onze noodlesoep bereidt.

Na de lunch lopen we verder omhoog en is het af en toe flink puffen omdat de benen weer even moeten wennen om met een kilootje of 5 op de rug flink omhoog te gaan. En weten dat ze dit de komende 20 dagen nog veeeeeeel zullen moeten doen...!
Ondertussen laten de toppen van Langtang II (6561m) en Langtang Lirung (7225m) zich weer zien!

In de namiddag lopen we Thulo Syabru binnen. Een wat groter dorp op 2210m, waar we halverwege de trek weer een nachtje terug zullen zijn op weg naar Gosainkund en Helambu.
Na het installeren dwalen we door het dorpje en genieten van de mensen en hun prachtige klederdracht, een prachtige bergbevolking die toch weer anders is dan de bevolking in Annapurna of Everestgebied.

Na een warme bibberdouche (toch een beetje vergeten hoe koud de warme douches in de bergen van Nepal ook al weer zijn!! Brrrrrrrr) nog even het plaatselijke boeddhistische kloostertje bezoeken om een kaarsje aan te steken op een prachtige trekking en een succesvol einde!
En dan snel naar de houtkachel en een bordje eten om een beetje warmte te voelen tijdens de kille avond!!

Koud-warm-koud-kusjes

Statistics
2030m Dunche
2190m Brabal
2210m Thulo Syabru
4 en 2 uur lopen
Afstand 10 kilometer
Blue Star Lodge