Trekkingdag 15 Gosainkunda - Ghopte

zondag 19 december 2010

Op pad naar het laatste gebied van onze trekking: Helambu gebied. Weer een stukje dichter richting Kathmandu.

Bij het ontbijt genieten we weer van de mysterieuze geluiden van het meer... De zon straalt op het koude water en ijs. Heerlijk om naar te luisteren. Bij vertrek zit de goeroe al weer in zijn hol in de zon te mediteren. Hij begroet ons met bombombom en wuift ons na...

Het eerste uur lopen we hetzelfde pad als gisteren omhoog. Op naar de Laurabina pas op 4610 meter. We passeren de verschillende meren, lopen onze bergtop van gisteren voorbij en werpen bij de gebedsvlaggen op het hoogste punt van de pas nog een laatste blik op de westelijke bergmassieven die we nu achter ons zullen laten... Een nieuw gebied, een nieuwe uitdaging, een nieuwe ontdekking ligt voor ons. De wind is op dit punt nog fel, maar toch al merkbaar minder koud dan de dag ervoor.
Over de pas kijken we uit over de vallei die we de komende dag zullen doortrekken. Grote grillige granieten bergwanden omringen ons. Eerst daarlangs omlaag. Later zullen we de bergflank en bergrug voor ons naar rechts afbuigen en volgen. Bebosde berghellingen. Het zal weer andere wereld zijn. En net als vorig jaar bij Annapurna circuit bekruipt me het gevoel dat dit nog slechts uitlopen is. Over 5 dagen zullen we weer in Kathmandu zijn.

Ik voel me top vandaag. Merkte al bij het stijgen dat de hoogte en het zuurstofgebrek me weinig meer doen, een teken dat ik goed geacclamatiseerd ben en de rode bloedlichaampjes die door mijn aders vliegen goed hun werk doen. Jurg daarentegen heeft niet zo'n fitte dag. Hij blijft wat achter me en ik hoor zijn ademhaling zwaar gaan. Hij heeft de nachten hier slecht geslapen en het koud gehad in zijn slaapzak. Dat is nu merkbaar.

De oostelijke Himalaya strekt zich voor ons, de lagere mysterieuze bergruggen in de ochtendmist. Een prachtig gezicht van licht en schaduw. Ik geniet volop en fluit de weg naar beneden. De vele stroompjes hier zijn weer bevroren. En tot onze verrassing steekt er weer een flinke gure wind op. Weer van voren! Dachten we het eindelijk achter ons te hebben gelaten... lucky us! Opnieuw een gevoelstemperatuur van -10. Brrr.
Hoe verder we dalen hoe steiler de rotwanden naast ons en hoe hoger de toppen en de pas achter ons als ik over mijn schouder kijk. Langzaam trekt de lucht boven de pas dicht met wolken en de toppen van de bergwanden spelen met de wolken. Langzaam laten we de grillige kale bergwereld achter ons en lopen we tussen kniehoge struiken. Het pad smal en steil omlaag en het is hard werken op de rotsachtige oneffen paden.

Op 3700m lunchen we en Jurg knapt er zichtbaar van op. Zijn energie komt terug. Het schouwspel van zon en wolken is fascinerend. We zien het pad wat we vandaag nog verder zullen volgen. Verrast en verschrikt! Eerst zullen we nog flink omlaag gaan, om daarna met flinke steile stukken omhoog te gaan. Het dakje halverwege is niet Ghopte zoals ik dacht. Nee, dat ligt nog achter de bergrug die we zien. Slik...

We lopen omlaag. Pittig en soms glad door het ijs. Na zo'n 700 meter dalen komen we op een soort bodem terecht en hier komen waterstromen als watervallen naar beneden. Drie keer is het een pittig stukje dalen, via rotsblokken of boomstammen de waterstroom over en weer stijgen. We lopen inmiddels weer tussen bomen her en der verspreid. Vanaf hier begint de lange steile klim weer omhoog. Ze zijn zo steil dat de paden meer landslides zijn, weggeslagen stukken wand. Via gravel, stof en zand lopen we in een gecontroleerde en gefocuste pas omhoog. Omdat ik me vandaag sterk voel en de ademhaling goed is gaat het me een stuk makkelijker af dan gedacht. Terugkijkend ligt de bergpas tussen de hoogste toppen ver achter ons. Wat zijn we vandaag ver gekomen! Aan de overkant kijken we uit op een wand waar in 1992 een boeing is neergestort. Geen overlevenden. Een moeilijk te bereiken plek.

We komen om de bocht van de bergrug en zien Ghopte liggen. Maar het pad er naartoe is nog lang en constant omhoog en omlaag, over grote keien en rotsen, met grote passen steeds weer opletten. En uiteindelijk om 16 uur met de laatste zware stappen omhoog zijn we er!!!
Moe en voldaan van een prachtige dag, een wandeldag in de bergen zoals ik ze van vorig jaar kende. Hard werken, max genieten!!

Al snel genieten we van weeer een prachtige rode zonsondergang!! En dan weer op naar de stoof. Tegen de tijd dat we naar onze bedjes gaan zijn we net gerookte zalmpjes... een schoorsteen die niet goed trok en een eetkamer mistig van de rook met prikkende ogen. Och... je moet wat over hebben voor een beetje warmte... ;)

Knikkende-knietjes-kusjes

Statistics
4400m Gosainkunda
3440m Ghopte
3,5 en 3,5 uur lopen
300m stijgen, 1600m dalen
constant op en af
en weer 700m stijgen, 200m dalen
Afstand 15 kilometer
Namaste Lodge