Aankomst in Osaka

Osaka, dinsdag 26 juni

Na een vlucht van 11,5 uur kom ik met een flink slaaptekort in de vroege ochtend aan in Osaka.
Alhoewel erg moe, heb ik toch maar een uurtje slaap meegepikt. Terwijl het thuis nu 2 uur 's nachts is, sta ik hier 9 uur 's morgens Japanse tijd in Osaka.

Het vliegveld oogt klinisch schoon en wit. En daar sta je dan met slaap in je ogen tussen de Japanners en hun gewoonten en onleesbare taal. Beleefd als ze zijn, lopen de bewakers met hun drugshonden, beleefd knikkend en met bescheiden lach, tussen de mensen en hun bagage door... zichzelf bijna verontschuldigend.
De douanebeambte merkt op dat ik lange tijd in Japan blijf, 67 dagen. Ik laat het boekje van Shikuko zien, en met grote lach en bewondering roept ie o'henro! uit. Pelgrim! En een respectvolle hoofdknik volgt. Wow... en ik heb em nog niet eens gelopen.

Van het vliegveld met de bus naar het station dat Hana me opgegeven heeft. Spannend en nieuw, maar wonderbaarlijk makkelijk en vol bescheiden, behulpzame Japanners!
Anderhalf uur in de bus en ik kijk mijn slaperige ogen uit. Moeilijk met een suf hoofd alles op zuigen...
Maar mijn eerste indruk is wat een witte schone stad! Aan de ene kant de zee, aan de andere kant de stad. Maar hoe verder we komen, hoe drukker en ook hoe smeriger (en dat is dan nog steeds relatief!). En het oogt allemaal heel westers!
En ik geloof niet dat ik ooit in mijn leven zoveel immens grote bruggen en viaducten heb gezien! Daar kunnen ze wat van, die Japanners!!

Als we de grote weg afgaan en de stad inschieten blijkt het een vreemde wereld. Nieuwbouw na nieuwbouw, prefab en nepbouw. Veel reclame. Japanse vrouwen met paraplu's op de fiets, handschoenen tot aan de schouders. Alles tegen de zon, niet vanwege huidkanker maar voor een witte huidskleur. Kleine robotachtige autootjes, in een soort blokvorm. En alles beschaafd, bescheiden en kalm.

Dan mijn stop.
Keurig netjes word ik met mijn bagage geholpen en daar sta ik ineens bij de bushalte, alleen, met een plakkerige 25 graden, en een slaaphoofd. 12 uur 's middags... en nog geen Hana.
Nog even wachten...

Onbekende-wereld-kusjes

En... bedankt voor al jullie lieve en komische berichtjes!
Mijn eerste gedachte was dat ik helemaal geen 88 zonden heb... maar bedacht dat ik er misschien wel zelfs meer heb... :D


29 juni 2012 05:21 | Door: Mirjam
O shit, je hebt al een hoop berichtjes gestuurd. Ik had me voor genomen om bij te blijven, maar nu begin ik al met een achterstand. Ik reis wel met je mee Natas, alleen loop ik af en toe iets zachter..