Dag 1 - De Start

Awa, zaterdag 30 juni

Vanochtend om 7.50 uur bij tempel 1.
Het gaat beginnen…
Hoe zal ik hier over 60 dagen staan…

Bij tempel 1 steek ik een kaarsje op. Voor iedereen die ik liefheb, voor degenen die te jong gestorven zijn, voor degenen die ziek zijn om weer gezond te worden en voor alle anderen om gezond te blijven.
Ik laat een kaartje achter met wat ik hoop dat ik tijdens de reis mag ontvangen of ervaren. Kracht. Wijsheid.

Het eerste stuk gaat langs de grote weg. De eerste stappen worden gezet.
Giel heeft me geadviseerd om bij tempel 6 te blijven slapen. Dat zou al na een kilometer of 12 zijn.
Hiro heeft me gewaarschuwd tegen het buiten slapen en ook vertelt dat vrije accommodaties bij tempels geen vrouwen toelaten of niet veilig zijn. (Wat door anderen weer wordt bestreden, blijkt later.)
Ik heb gisteren ook Hiro's tweede guesthouse gezien tussen tempel 9 en 10. Dat zou op een kilometer of 22 zijn. Dat is het proberen waard. Of zou het teveel zijn voor het begin…
Ik zie wel hoe het gaat. We spreken af dat ik Hiro bel als ik besluit door te lopen.

Het is bijzonder om de eerste keer mijn boek en rol af te geven en te zien hoe ze de kalligrafiestempel zetten. Even later sta ik al met de föhn in mijn hand, de stempel droog te blazen. :D Ik geef de dames een klompje uit Nederland wat ze erg grappig vinden en waarderen.
Dan even de tempel rondkijken. Ik weet nog niet goed wat ik er mee moet. Ik ben geen boeddhist, en om nu steeds sutra’s op te zeggen of gebedjes te doen... Ik zal er nog wel achter komen wat mijn weg hierin is. Voor nu, gewoon genieten van wat te zien is en van de mensen hier.

De meesten komen binnen met meerdere boeken en rollen of zelfs shirts. Allemaal wel met de auto of bus. 3 keer kom ik vandaag andere Japanse O'Henro's (pelgrims) tegen, maar ze komen me tegemoet gelopen, ze lopen hem omgekeerd wat vaak betekent dat ze em al meerdere keren gelopen hebben.
Ik heb mijn witte shirt aan dat ik gekregen heb als osetta bij mijn boek en rol. Eerst voelt het een beetje als verkleedpartij, maar eigenlijk is het wel fijn. Beschermd mijn schouders op deze manier ook. En zoals zal blijken, herkenbaar als pelgrim. Hoed en stok moet ik van Hiro pas bij tempel 10 kopen, daar is het een stuk goedkoper. ;)

Een osetta is een gift die mensen aan een O'Henro geven. Men gelooft dat als men iets aan de pelgrim geeft, dit ook aan Kobo Daishi gegeven wordt. Deze traditie gaat al honderden jaren terug en is belangrijk voor de cultuur hier. Men gelooft dat deze goede daad geluk brengt en het is dan ook erg onbeleefd en not done om een osetta te weigeren.

Van tempel 2 naar 3 en weer naar 4.
Het is overal vrij rustig. Af en toe zie ik een groep Japanners, een eigen voorzanger erbij en tourleaders die ondertussen hun boeken laten tekenen. Allemaal als pelgrim verkleed. Iedereen groet vriendelijk, sommigen nieuwsgierig en sommigen spreken me in het Japans aan. Een paar keer stelt iemand me in het Engels de vraag waar ik vandaan kom, of ik alleen ben en of ik em loop (gezien mijn grote rugzak). Om vol bewondering Ohhh te zeggen.
Ik krijg hier mijn eerste Osetta van een 70 jarige man die zegt dat ik een nice girl ben. Hihi.

Bij tempel 4 word ik op weg naar buiten aangesproken door een 60 jarige japanner die zacht engels spreekt. Zijn oudere moeder loopt erbij. Hij vraagt waarom ik O'Henro loop. Ik leg het uit. Hij vraagt waar ik vandaan kom. En of ik al een slaapplek heb. Volgens mij willen ze me uitnodigen. Hoe bijzonder. Maar ik wil graag tot tempel 9 komen. Nu is het nog niet tegen de middag. De moeder stopt me 1000 yen in de hand (zo'n 10 euro). Als osetta voor de lunch! Wat bijzonder… en wat moeilijk. Normaal gesproken zou ik dit weigeren alhoewel zeer gewaardeerd. Maar hier zou dat beledigend zijn. Dus ik moet het aannemen. Ik geef ze een klompje uit Nederland, wat ze leuk vinden.

Later op de dag word ik door een man gewenkt. Hij heeft een krat bij zich en er blijken pruimen in te zitten. Hij laat me proeven en ze zijn echt superlekker! Zijn vrouw komt met een tasje en voor ik het weet heb ik een tas vol! En een dikke perzik ook! Als ik geld wil geven accepteren ze dat niet. Dan snel een klompje, wat ze dan ook weer leuk vinden.
Met een grote lach loop ik door. Wat is dit bijzonder!
Bij tempel 6 neem ik pauze en peuzel wat pruimen op en besluit de dames van de kalligrafie ook wat pruimen te geven. Ze lachen vrolijk en stoppen mij een cracker en wat zuurtjes in de hand. Grappig!

Het laatste uur begint mijn tas toch wel heeel zwaar te voelen. Ik heb em inmiddels 3 keer thuis en 2 keer hier ingepakt en alles wat ik denk te kunnen missen is er al uit. Maar toch… wat is ie nog zwaar. Het laatste uur voelt als zeulen en ik begin me af te vragen of ik er goed aan doe om meteen deze eerste dag zoveel te lopen. Morgen wordt ook een zware dag over de eerste heuveltop heen.
Hiro is al gebeld en weet dat ik onderweg naar zijn andere guesthouse ben… doorlopen dus.

Om 10 voor 5 loop ik tempel 9 binnen en laat eerst mijn stempel zetten. Er zit een dame en een jonge monnik.
Nadat ik de tempel heb bekeken zit ik nog rustig wat te eten bij mijn tas. De jongeman komt naar me toe en zegt voorzichtig in het engels dat als ik nog geen overnachtingsplek heb ik welkom ben om hier te kamperen binnen het tempelterrein. Jeee! Wat bijzonder ook weer. Ik leg uit dat ik verderop slaap, maar dat ik het erg waardeer. Ik vraag of hij vindt dat het veilig zou zijn, gezien de waarschuwing van Hiro. Hij zegt maybe. Het is hier zo vredig dat ik me haast niet kan voorstellen dat het hier ’s nachts anders zou zijn… maar je weet nooit.

En dan ben ik er. Mijn slaapadresje. Snel even met Hiro de dingen hier doornemen, want ben op mezelf aangewezen hier. Het is een onbemand huis. En even later zit ik dan op het fietsje in Japan in de regen. Hoe gek kan het gaan! Even naar de winkel van tempel 10 om een hoed en stok te kopen. En als osetta krijg ik er een doekje voor mijn hoofd bij!
Dan nog door naar de supermarkt. Ik neem spaghetti, wat salade en meloenstukjes als avondeten.

Terug hier een lekker hete douche, eten en eindelijk bijkomen.
Wat een enerverende dag is dit al…
Morgen om 6.30 uur starten met eerst een flinke klim naar tempel 10, dan 10 kilometer naar tempel 11 en dan met een flinke klim naar tempel 12. Ik zie er wat tegenop met die zware tas... maar het is niet anders. We maken er gewoon het beste van!!

Tempel-race-kusjes

P.S.1. via mijn horloge kan ik de statistieken van mijn wandeltocht bijhouden. De netto tijd is de wandeltijd zonder rustpauzes en zonder de tijd die ik bij de tempels doorbreng.

Statistics:
gelopen van 8.10 tot 17.30 uur
netto 6.13 uur gelopen
afstand 23,6 km
stijgen > 148 meter
dalen < 170 meter

Het weer:
Een bewolkte dag. Goeie dag om te beginnen. Schat zo’n 26 graden met 1 buitje van een half uur en een flinke bui van een uur. Recht naar beneden dus met paraplu.
Lekker maar oogt wat somber.

P.S.2. Ik wist niet dat kleine mugjes zo’n akelige muggenbulten konden geven. Ben bij een stukje bos ineens aangevallen. Mijn benen flink gestoken. Ai. 4 bulten bedekken heel mijn onderbeen! Iedere bult zo groot als een mandarijn. Niet normaal! En 's nachts jeuken als een gek...

P.S.3. Jaja ik weet het... dit is geen kort verhaaltje geworden. Heb toch maar mijn dagboekverhaal gebruikt en wat aangepast. :D



8 juli 2012 11:31 | Door: Maria
Hoi Natasja, ik heb al een aantal smsjes van je gekregen om ons te vertellen hoe het gaat ,maar wat we nog niet weten is WAT HEB JE UIT JE RUGZAK GEDAAN? wat kon je nu wel missen? Osetta kusjes uit Helmond ,xxx

8 juli 2012 11:38 | Door: Natasja Marcus
@Maria: Dat zal ik binnenkort vertellen! :D xx

8 juli 2012 19:55 | Door: GGGiel
Natasja, je bent al een echte pelgrim. Het is een geweldig gebaar je o-settai te delen met anderen. Dit zal men zeer waarderen. Weet naast wat je over o-settai al hebt aangegeven dat mensen ook een o-settai geven omdat zij zelf niet in staat zijn de route zelf te lopen. met het accepteren van een o-settai draag je een stukje van hun denkbeeldige pelgrimsroute met je mee. Daarom accepteren zij natuurlijk geen geld. De klompjes is een prima gebaar.