Dag 8 - It's a beautiful day!

Hiwasa, zaterdag 7 juli

Om 5 uur op en nauwelijks geslapen. Het was zo ontzettend benauwd hier 's nachts. Raam open brengt alleen maar warmte binnen, airco's werkten als waaier (fan) en niet verkoelend. (Nou heb ik toch al een hekel aan die dingen 's nachts, maar deze keer was ie errug welkom geweest!) Het was zweten, maar what else is new in this country??

We ontbijten om 6 uur bij het open raam in de eetkamer. Het regent. Goed hard. En… onweer! Bliksem en donder boven de zee en haven. Oeps…

Terwijl de regen er even uitplenst ebt het onweer toch weg.
Jean vertelt dat ie besloten heeft vandaag toch alleen te lopen, en ik zeg em dat ik dat heel goed begrijp. Ik zou ook zoiets als een afsluiting alleen willen hebben. Het is goed zo.
Misschien dat we elkaar nog in Hiwasa zien. Hij heeft mijn hotel daar nog gereserveerd dus weet waar ik zit. Bij het treinstation en ik bied aan om mijn douche te gebruiken voordat ie vertrekt als ie wil.

Ik geef hem een 20 minuten voorsprong. Dan ga ik. Mijn tas voelt licht. En mijn lijf wil ook wel. Hoe bijzonder hoe dat van de ene met de andere dag zo kan verschillen! ;o)
Het is droog inmiddels en ik loop langs Tainohama Beach. Blij dat ik hier niet een dagje blijf. Hoe zal het andere plaatsje zijn? Want daar ga ik toch echt mijn rustdag nemen.

Eerst een stukje door een groene asfaltweg om in een nieuw vissersplaatje en haventje te komen, Kiki. En als ik het dorpje inkom buigen 2 vrouwtjes vol respect voor me, om me vervolgens te wenken en breakfast te roepen! Oh wat aardig, maar o nee, ik zit zo vol… met gebarentaal erbij leg ik uit dat ik alleen engels spreek, no japanese. Werkt altijd! Opvallend grappig is hoe ze toch altijd druk Japans tegen je blijven praten in de hoop of veronderstelling dat je het toch wel verstaat. :D

Het ene vrouwtje rent haar huis in. De ander loopt de hoek om. Even later komen ze terug. Die uit het huis heeft een warme pizzapunt in foli, een grote rijpe tomaat en een pakje melk; de ander een banaan. Ze stoppen het in een tasje en binden het aan mijn rugzak. Ik geef ze ieder klompjes… Ohhhh Hollanda! Wat vinden ze dat toch leuk! En ik ook!
En ik loop weer met een warm hart door…
De reacties van de mensen hier, het blijft zo bijzonder!

Ik vervolg de asfaltweg lichtelijk omhoog. Hij slingert door het groen. Ik loop heerlijk en vind het eigenlijk ook wel lekker in mijn eentje!
De weg is rustig en mooi. Het loopt heerlijk. En af en toe zijn er prachtige uitzichten op de kust! Cool!
Ik merk dat er al een hele tijd geen tekens zijn, maar weet dat het deze weg volgen is. Blijkt later dat ik een afsnijding door de bossen heb gemist, maar ik vind het niet erg. Misschien korter, maar daardoor in de bossen is het steiler omhoog. Ik vind het wel lekker zo.
Bij een houten huisje neem ik even pauze en zie dat het pad hier de bossen in omlaag gaat. Nou ik vind de weg wel fijn. Maar het boekje laat zien dat de weg nu toch wel heel erg om is en dit pad maar een kilometer. Dat is wel de moeite waard. Ik eet de banaan en inmiddels koude pizzapunt die nog heerlijk smaakt.

Het pad naar beneden is prettig en voordat ik het weet ben ik weer op de weg. Hij gaat nu lichtelijk omlaag met veel zicht op zee. Ik kom langs een groot blauw hotel en zie de baai van Hiwasa liggen. Een verlaten strand, alweer… Wat is dat met die Japanners. Het is heet, en het is zaterdag!

Als ik Hiwasa inloop word ik door een vrouwtje aangesproken en gewenkt een gebouwtje in te komen. Er staat nog een vrouwtje en het blijkt een welkomspunt voor O’Henro. Er zit een man die net het register inschrijft. Ik krijg koude thee (afgrijselijk met koffiesmaak, hap slik weg brrr) en koekjes (snel er achter aan). Het is een mooi gebaar. Ik vul het register in en geef ze klompjes. De ene vrouw zegt wacht en rent weg om even later op de fiets terug te komen. Heeft ze 3 paar klompjes bij en een tulpenbosje, allemaal uit Holland. We moeten erg lachen! Erg origineel dus... hahaha. Maar ze vinden het blijkbaar nog steeds leuk, hihi.

Dan loop ik weer door, het laatste stukje door het warme plaatsje. Het is rond het middaguur. Ik besluit – als een goede O’Henro betaamt – eerst naar de tempel te gaan. :D Nummer 23. Yakuji.
Vanaf de straat is de kleurige toren al tegen de heuvel te zien.
Het tempelcomplex is een mooie! Een mooie aanlooproute, hoge trappen omhoog, om bij een mooie rustige plek met beschutting uit te komen. Bij een mooie vrouwelijke boeddha. Ik loop wat rond, maak wat foto’s. Steek een kaarsje aan en bedank voor de dag. En geniet van het prachtig zicht over het stadje, de haven en zee. Wat mooi…
Vervolgens zie ik Jean. Die al even hier blijkt te zijn. We besluiten samen te lunchen. En vinden een leuk plekje voor Udon Noodles. Dat gaat er wel in. Mijn hotel straks heb ik zonder eten gereserveerd, die japanse diners en ontbijten mogen wel even afgewisseld worden, en het scheelt 20 euro of meer.

Om half 2 ga ik naar mijn hotelletje. Een klein keurig kamertje met een gewoon bed in plaats van futon (dun matrasje) op de grond. De raam open en lekker laten waaien. Even douchen en schone kleertjes aan. Meteen erop hoor ik Jean roepen. Hij heeft me gevonden.

Ik laat hem douchen en geef hem zijn privacy en ga buiten onder de grote boom op het pleintje zitten. Wat lekker zo! Jep, hier hou ik het wel een extra dagje uit! We kletsen hier nog even en dan gaat Jean op de trein en ben ik weer op mezelf. Terug op mijn kamer eerst even een dutje. Door de warmte en korte nacht bekaf.
Na een uurtje ga ik op verkenning. En loop langs de haven. Ik loop over de brug naar het andere gedeelte van de stad naar het strand. Even inspecteren.
Het is hier lekker, maar ook weer van dat gekke kleurige zand en een hoop aangespoeld hout. Nou ja, ik weet mijn plekje voor morgen!

Op de terugweg even een boodschapje doen en eten halen voor vanavond. Niet veel, een salade, want ik zit nog vol, en een broodje voor morgen. En dan... heb ik op mijn kamer wifi, en kan ik verhaaltjes plaatsen op internet! Jippie!!
Even mijn mails checken. Hè heb de voetbalpoules niet gewonnen haha en heb er met liefst 3 meegedaan...

En dan slapen. Morgen mag ik uitslapen!
Alle dagen om 5 uur op hakt er ook wel in. :)

En... vooral mijn zere voetjes eindelijk hun broodnodige rust geven!

Korte-dag-kusjes

Statistieken:
gelopen van 7.54 – 12.00 uur
netto 3.22 uur
10,5 kilometer
< 156 meter > 167 meter

Bewolkt en 28 graden


16 juli 2012 13:31 | Door: Inez
Heerlijk om elke keer je verhalen te lezen, hou vol meid met af en toe een helpende hand. Die kortere route of lift etc. komt niet zomaar op je pad, dan heeft het zo moeten zijn xxx

16 juli 2012 14:10 | Door: Astrid
Hai! Lekker een rustdag op het (verlaten...) strand inlassen! Gewoon genieten (ook helemaal zen, toch?)! Vind het super knap wat je allemaal doet!

16 juli 2012 20:52 | Door: geert
go natasch go!

17 juli 2012 09:02 | Door: Marian
Ha die Natasja,
Prachtig die verhalen van jou!!! Ga nou boeken schrijven over jouw mooie vakantie-ervaringen!! Iedereen is zo geboeid door jouw reisverslagen. Iedere ochtend als ik Outlook opstart hoop ik weer een mooi verhaal van jou te kunnen lezen. Echt geen woorden voor zo mooi! Geniet van alle dagen daar en doe wat jezelf het beste vindt. We houden contact.
Groetjes vanuit een zeer regenachtig Hellimond.
Marian van den Nieuwenhof.