Dag 14 - Lopen met een Japanse monnik
Door: Natasja
Blijf op de hoogte en volg Natasja
22 Juli 2012 | Japan, Shimonokae
Shimonokae, vrijdag 13 juli
Vandaag weer een wandeldag! In twee etappes naar tempel 38, langs de kust. Ik heb er zin in!
Vanmorgen aan het ontbijt met Myousyou, de monnik. Ik ben wat stil want heb nog slaap en heb ook niet zo’n honger. We besluiten samen te lopen. Ik waarschuw dat ik misschien wat langzaam ben, maar hij heeft last van zijn linkervoet en is ook niet zo snel. Hij wil een kilometer of 30 lopen, ik een kilometer of 20 à 25. Op het laatste stuk is een lange tunnel van 2,5 kilometer. No way dat ik minstens een half uur door een tunnel ga lopen! Ik heb al besloten daar de bus te nemen.
Om tien voor 7 lopen we aan. Het weer is perfect! Het is bewolkt, droog en een graad of 25. De weg is voorlopig vlak met af en toe een klein op en afje. En zo gaat ie lekker! Ik heb er veel zin in en mijn rug lijkt zich redelijk te houden. Mijn tas voelt lekker. Jep, alles zit een keertje mee! ;)
We praten niet veel. Hij kan niet zo goed engels en dat maakt een gesprekje wat moeilijk. Wat ik weet is dat hij 61 jaar is, gepensioneerd na werken in de staalindustrie, hij is getrouwd en heeft een zoon van 18. Hij is ook een boeddhistische monnik, en loopt in eenvoudige kleren. Op mijn vraag waarom hij de O'Henro loopt antwoordt hij voor boeddhistische training. Vanmorgen heb ik em horen chanten of bidden, zachtjes en rustig geluid. Ook houdt hij van popmuziek. Van de beatles, abba, rolling stones, beegees, carpenters. En hij houdt van zingen want ik hoor hem onderweg steeds neuriën. Het blijkt dat hij het beetje engels door de muziek kent.
Na even wat door bebouwde wereld te hebben gelopen komen we langs de zee te lopen. Surfdudes liggen op het water, te wachten op de ideale golf. Het oogt nog wat rustig. Na een uur en 3 kwartier nemen we een bankje en een banaantje. Hoe vreemd dat het lopen met iemand samen fijner lijkt en je meer en beter je rustmomenten neemt.
Het regent een paar druppels maar zet gelukkig niet door. Dan buigen wij af van de zee en komen bij de weg uit. Het is best een drukke weg. Een afslag en een wat rustigere weg. We lopen gestaag omhoog en omlaag, een kruising over en nog een keer wat langzaam op. Mijn benen gaan lekker. Ik ben nu eindelijk aan het genieten van de inspanning zelf. Alle klachten lijken ver weg. Eindelijk... Als ik naar de bergen verderop kijk dan hoeven die voor me even niet.
We nemen na 3,5 uur weer even een pauze op de rand van een brugje. En als we doorlopen steken we de
lange brug over de Shimanto-gawa-rivier over. Een grote groene mistige rivier. Mistige bergen op de achtergrond. Dit is echt prachtig!
Deze rivier is de langste van het eiland en de laatste ongedamde rivier van Japan. Myousyou zegt dat het de mooiste is. Met zonnig weer moet ie nog prachtiger zijn.
We hebben dan bijna 17 kilometer in de benen en het is half 1. Wow, dat is snel gegaan! En ik zou nog wel meer kunnen en willen, maar hier komt de bus. En ik wil niet in de tunnel lopen!
Myousyou loopt wel verder, nog een kilometer of 13. Ik neem 10 minuten later de bus. We hebben een minshuku gereserveerd aan de kust. Ik stap in het dorpje ervoor uit en loop dan nog even de laatste 2,5 kilometer.
Het is maar 10 minuten met de bus, maar oh wat ben ik blij dat ik em genomen heb. De weg gaat de bergen in, gestaag en lang omhoog om vervolgens de lange tunnel in te schieten. Hij is echt lang en wat ben ik blij dat ik em niet gelopen heb! En och wat moet dat monnikje nog zwaar lopen.
Als ik de bus uitstap doe ik bij 2 verschillende winkeltjes inkopen en bij allebei krijg ik een flesje groene thee als osetta. Ik kan het gebaar niet afslaan, maar drink het zelf niet. Ik bewaar het voor Myousyou, maar draag het ondertussen wel mee. Mijn tas ineens weer 2,5 kilo zwaarder. Oef… dat ben ik niet meer gewend en wat ben ik blij dat ik dat niet meer hoef. Wat heb ik me toch aangedaan de eerste dagen van deze tocht... ;D
Als ik begin te lopen begint de zon te schijnen. Al lopende langs een redelijk drukke weg heb ik af en toe prachtige uitzichten. Dit is wel ontzettend mooi! Ik kom langs het hotel dat voor het onze ligt. Wauw! Hoog gelegen heeft het prachtig uitzicht over de baai tot aan cape Ashizuri-Misaki waar tempel 38 ligt. De zon maakt het water zoooo mooi. Jep, dit is een erg goeie dag! En wat jammer dat we dit hotel niet hebben.
De weg loopt naar beneden naar een klein dorpje. Daar is het onze. Ik ben er om 14 uur terwijl Myousyou er de komende uren nog niet zal zijn. Een heel vriendelijk vrouwtje heet me welkom. Ze lacht voluit maar spreekt geen engels. Boven een leuk kamertje met uitzicht op zee. Uitzicht op de kaap waar we gisteren waren. Maar het strandje hiervoor is weer niks. En blokken beton liggen weer als brekers in het water. Het blijkt dat ze ook hier in het verleden op verschillende plekken op het eiland tsunami’s hebben gehad.
Ik maak mijn bedje in orde, doe de was, ga lekker douchen en rust wat. Lekker zo! Rond half 4 wil ik gaan lopen en het is me toch donker boven de bergen langs me. En jawel, het begint me toch te plenzen en te waaien! Het dendert eruit. Van de baai is niets meer te zien dan een grijze regenmassa. Ik denk aan Myousyou en heb medelijden met hem. Die loopt daar nu ergens. Hoop dat ie kan schuilen…
De bui trekt over zee weg en valt leeg. Spectaculair dat wel.
En dan loop ik even wat op. En daar komt hij aangelopen. Half 5. Wat een bikkel! 30 kilometer gelopen met een pijnlijke voet.
Bij het avondeten vraagt Myousyou naar mijn plannen van morgen. Hij stelt voor de 20 kilometer naar tempel 38 te lopen en dan de bus verder te pakken. Ik weet niet… had eigenlijk gedacht om daar te blijven slapen. Op de kaap. Het lijkt me wel een mooie plek. Hij wil volgens mij echt graag samen. Maar ik weet niet, wil liever mijn handjes vrijhouden voor de mogelijkheden met de trein en bus. Ik vertel hem opnieuw dat ik niet alles loop, maar hij bekent hij ook niet. Dat hij ook de bus neemt af en toe. We spreken af dat we morgen lopen en wel zullen zien.
Ik ben wel benieuwd hoe hij de tempel ervaart en wat zijn ritueel is...
Tunnelvrees-kusjes
Statistieken
Gelopen van 6.51 uur tot 12.30 uur en van 13.12 – 14.00 uur
Netto 4.41 uur en 0.48 uur
Afstand 16.8 en 2.9 kilometer
> 131 m < 125 m en > 16 m< 22 m
Weer:
Bewolkt, 25 graden , lekker wandelweer, eindelijk. Af en toe een buitje met lopen. Grote bui in de middag.
23 juli 2012 10:52 | Door: tante astrid
mooie foto's meissie! xxxx
-
23 Juli 2012 - 10:52
Tante Astrid:
mooie foto's meissie! xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley