Dag 26 - Verstand op nul en lopen...

Takamatsu City, woensdag 25 juli

Ik zit tegen half 7 op het trapje buiten op Myousyou te wachten. De zon staat laag, net op, maar voelt nu al warm. 30 graden op mijn horloge. Jeeeeetje, wat moet dat vandaag toch worden. Misschien is mijn plan toch niet zo’n goed plan… ;o)

Na een kwartiertje zijn we al bij tempel 77 ( Doryuji) die hier om de hoek ligt. Het is er nog stil. Van de dame van de stempel krijg ik 2 cakejes als osetta, mooi, dat komt straks met eten mooi uit. En dan 7,4 kilometer naar tempel 78. De paraplu op en op pad langs de lange weg door de bewoonde wereld. Ik probeer alle schaduw die er is mee te nemen. Van huizen, van bomen. Alles is welkom. Ik kijk nauwelijks op mijn horloge en loop gewoon. Dom lopen. En dan is de warmte beter te hebben. De stad komt op gang. Mensen gaan naar hun werk, de jeugd in hun uniformpjes naar school. Dan krijgen we een lang stuk met veel schaduw. Van de hoge gebouwen en van een bomenlaantje. Het lopen gaat nu heel lekker. De benen en voeten kunnen en willen wel. Dat zit wel goed!

En voordat we het weten zijn wij bij tempel 78 (Goshoji). 2 uurtjes later, niet slecht. We doen ons ding en puffen daarna nog wat uit. Myousyou zegt nog wat stijf te zijn van de dag van Mount Ishizuchi. Niet gek!
Dan 5,7 kilometer naar tempel 79. We komen door een lange smalle winkelstraat, die nu nog rustig is. Het loopt wel lekker. Dan door een kilometer lange passage met winkels waar alleen lopers en fietsers mogen komen. Grappig.
En dan weer de lange straat verder. En dan wordt het langzaam zwaarder. Er is gewoon geen wind, de zon neemt toe in kracht, en het laatste half uur is het stik en stikheet.

Dit zijn onze laatste wandeldagen... besef ik me. Het voelt raar nu het einde in zicht is. Raar, dat als ik vanwege de hitte nu opgeef, het voelt als moeten opgeven. Gedwongen worden. Dat het gewoon niet te doen is. Terwijl het over de andere boeg gooien voor mij niet als opgeven voelt. Dat is gewoon een bewuste beslissing vanwege het maken van andere keuzes en omdat het geen landschap is waar ik 2 maanden in wil lopen. Dat voelt niet als opgeven. Dit zou het wel zijn.

Dat de omgeving niet insprirerend is, wordt nog eens bevestigd. Want we lopen echt alleen maar door bebouwde wereld. Alles van hetzelfde. Laten we eerlijk zijn, wat is daar nu aan, lopen door een kokende stad. Het is gewoonweg dom lopen...
Heel graag had ik heel veel kilometertjes in die maand gemaakt, maar het worden er minder dan ik hoopte... :(

Tempel 79 (Tennoji) is klein maar leuk, en het is 35 graden. Alle japanners zuchten ook dat het to hot hot hot is.
Het is 12 uur en we bepraten wat we doen. Ik leg uit dat mijn benen en voeten okay zijn om te wandelen, sterk zijn. Maar ik de hitte niet kan verdragen. Mijn hoofd kookt dan. Vanaf hier is de trein te nemen, anders is het 6,7 kilometer lopen. Zeker 2 uur. En de hitte zal alleen maar toenemen in de middag. Ik zeg dat als hij wil lopen ik em wel zie bij tempel 80 of bij de overnachtingsplek. Ik overweeg nog een kilometer of 3 naar het volgende station mee te lopen, maar zie er vanaf. Tegen wie of wat wil ik mezelf bewijzen…

Myousyou besluit te gaan lopen. Wat een gek, maar ook bewondering. Het is een taaie. Ik stap op de trein en ben er 10 minuten later. Half kilometertje verder loop ik tempel 80 (Kokubunji) binnen. Een groot complex, maar wel rustig en ik loop te genieten. Ik zie een andere O ‘Henro de tempel binnenlopen, een Japanse vrouw.
Na het stempelen praten we even. Zij heeft alles gelopen, dit is haar 45e dag. Wow! Respect! Ik leg uit dat ik er 1 maand voor heb genomen en het ook met trein en bus doe. Zij gaat nu nog naar tempel 81. 500 meter klimmen, in deze hitte, op het heetst van de dag. Respect of gekkenwerk?!? En ik voel me een watje…

Maar als ik de straat op loop, onder mijn paraplu en de zon voel zonder een zuchtje wind, dan ben ik liever een watje dan dat ik nu nog een berg oploop… ;)

Om half 2 ben ik bij de slaapplek, maar hij is pas om 15 uur open. En er is geen ontkomen aan de hitte. Dan maar naar de Macdonalds, de airco in. En alvast mijn dagboek schrijven met een lekkere macshake. :)
Om 15 uur kom ik tegenlijk met Myousyou aan bij het slaaphuis. Ik vraag of ie okay is, hij zegt ja, maar is erg hot en sloom. Ik vind het echt gekkenwerk!

Vanavond nog een boodschapje gedaan en dan kijk ik naar die bergen. En ik zou nog zo graag willen… maar ik weet dat het te zwaar is en niet bevredigend. En wat zou ik graag tempel 88 binnen zijn gelopen en vandaar uit naar tempel 1. Maar ook dat is niet zo... Hoort bij de les loslaten hier op Shikoku...

Watjes-versus-gekken-kusjes

Statistieken
Gelopen van 6.30 tot 12.00 uur
Netto 3,25 uur
Afstand 13,2 kilometer
> 44 meter < 22 meter

Daarna trein en nog eens 3.7 kilometer gelopen.

Weer:
Heet, blauwe lucht, 35 tot 40 graden in de stad.

@ tante Astrid, het gaat nu zo snel omdat we nu alleen nog maar door stedelijk gebied lopen en de laatste 25 tempels allemaal dichtbij elkaar liggen. :)