Klaar voor vertrek!

Nog minder dan 24 uurtjes en dan zit ik in het vliegtuig. Van Amsterdam via een stop in Kuala Lumpur (Maleisië) naar Kathmandu. Om 12.30 uur kom ik aan, plaatselijke tijd. Bijzonder hoe je in betrekkelijk korte tijd in een totaal andere wereld beland!

De laatste tijd krijg ik de nodige vragen over hoe zo’n trekking dan gaat. Ga ik écht alleen? Moet ik ook in de touwen? Is het wel veilig helemaal alleen? Hoe koud is het? Wat doet de sherpa? Hoeveel loop je? Iedere dag?! En is het dan druk? Is het gevaarlijk? Vind je het niet eng? Waar ga je nu weer aan beginnen?!

Wat staat me te wachten?
Van Kathmandu ga ik per auto naar het plaatsje Jiri, een flinke dagrit, startpunt van de trekking. Op bijna 2000 meter hoogte beginnen we te wandelen. Het is bergwandelen, niet bergbeklimmen. Ik hoef niet in touwen, beugels en ijzers. Maar ik ga wel hoog. Ruim 800 meter hoger dan de Mont Blanc, Europa’s hoogste berg.

Mijn voetjes zullen me over eeuwenoude handelspaden en door Nepalese bergdorpjes voeren. De nachten breng ik door in eenvoudige lodges van steen of hout, in mijn donzen slaapzak die me warm moet houden tijdens nachten van -10 tot -20 graden (op hoogte). Brrr… da’s koud ja. Gelukkig zal het overdag niet zo koud zijn. Met een zonnetje is het al snel +15 graden. In principe wandelen we iedere dag, 27 dagen lang. Omdat ik zoveel dagen heb, is er ruimte voor rustdag of een kortere dag. De meeste dagen zo’n kilometer of 15, waar we 5 tot 8 uurtjes over doen. Na anderhalve week passeren we de 4000 meter grens. De lucht bevat op deze hoogte zo’n 60 procent zuurstof en het lichaam heeft tijd nodig zich aan te passen. Daarom hebben we op hoogte af en toe een acclimatisatiedag voor het voorkomen hoogteziekte.

Of het druk is? Het gebied van Mount Everest is het meest populaire en drukke van de Himalaya. In oktober en november is het op deze paden ontzettend druk. Maar december is het naseizoen en zal het rustiger zijn. Prettiger. En een week na mij sluiten de hoogst gelegen lodges vanwege de intredende winter. In de lodges zal ik af en toe andere trekkers tegen komen. Hoeveel en of het dan nog druk is? Ik heb geen idee!

Douchen is er niet echt bij. Op lagere hoogte met nog redelijke temperaturen wil dat nog wel es lukken. Een klein douchekopje met wisselende stralen. Het water is echter koel voordat het je lijf raakt. Toch is er af en toe een uitzondering met redelijk warm water en douchekop. Soms is het op de hurken onder een krantje. Andere keren is het een emmertje heet water om mezelf en mijn haren mee te wassen.
De toilet is vaak buiten. 4 wandjes, een dakje en een gat in een houten of betonnen vloer. Soms gebouwd tegen de lodge zodat je binnendoor kunt, meestal buiten langs. Even rennen vanwege de kou en vooral even blijven staan om naar de eindeloze sterrenhemel te kijken.
Hoe heerlijk de eerste echte hete douche en een zittend toilet na de trekking weer is! Da’s pas ware luxe!

De sherpa is mijn berggids. Hij zal me door de bergen en over passen loodsen en mee toezien op mijn welzijn. Mijn ervaring is dat het prachtige mensen zijn! Mijn backpack wordt door een drager van lodge naar lodge gebracht. Dus hoef ik alleen mijn dagrugzak te dragen. Toch nog altijd een kilo of 5 à 6 (noodmateriaal, extra kledinglagen en drinken).

En dan resteert er niets anders dan stappen en genieten, beleven en voelen!

Ik voel me hieper de pieper, zing joepie de poepie, en ben heppy de peppy!!
Straks lekker slapen en dromen van hoge toppen! (En toch ook wel koude nachten …)

Happy-kusjes
Natasja


Statistieken: Zeeniveau