Trekkingdag 5 Thimang - Chame
Door: Natasja
Blijf op de hoogte en volg Natasja
15 Januari 2010 | Nepal, Chame
zaterdag 12 december 2009
Om half 7 sta ik gewassen en gestreken buiten voor de zonsopkomst. Nog even was er twijfel of ik em vanuit mijn slaapzak zou kijken, want ik heb de kamer met het beste uitzicht. Maar, ik laat me niet kennen, dus in de freezing kou naar buiten. En dat na een late avond met de Zwitsers. Ondanks de zeeeer ongezellige, koude, kitscherige eetkamer hebben we tot 23u zeeeer gezellig zitten kletsen (wij koud in de eetkamer; de Nepalezen lekker bij het vuur in de keuken :D). Terwijl Nepalese bedtijd toch echt een uur of 21 uur is, uiterlijk. De Duitser hebben we inmiddels omgedoopt tot "The Sjerman" zoals in "Allo Allo".
Steve de American was er ook weer, maar lag verstandig genoeg wel op tijd in bed.
Zoals verwacht is de zonsopkomst op Manaslu aan de achterkant, dus echt heel spectaculair is ie niet. En het is echt te koud om lang buiten te staan. Toch is het geheel in 360 graden rondte wel groots.
We lopen na het ontbijt rond 9 uur aan, en het zal vandaag een kortere dag worden. Als we even in de zon lopen is het meteen een stuk warmer. Maar het is van korte duur. We laten de Manaslu achter ons... Voor ons zijn er met dennenbomen begroeide bergen. Het is koel in de schaduw en de modder en plasjes op de grond zijn bevroren. We komen door een traditioneel dorp, zonder guesthouses en winkeltjes. Het is vrij groot, maar ook wat grauw van kleur. Het is bijzonder om door een dorpje als dit te lopen. De winter staat voor de deur en de kleur is ook uit het landschap verdwenen. De rijstvelden zijn voorbij, en hierboven zijn de kale aardappel- en kolenvelden en de kale appelbomen. We zijn inmiddels in Manang district gekomen, zoals aan de bevolking te zien is.
Al verder lopend laten Lamgjung (6983m) en de ontzagwekkende Annapurna II (7937m) zich weer stralend in de zon zien. Wat een sneeuwkappen en gletsjers zijn er weer te zien! Ohhh, hoe zal het straks daarboven zijn? Dichterbij al die hoge toppen...
Rond 12 uur komen we in Chame aan. Chame is het districtscentrum van Manang, en is goed uitgerust met trekkersvoorzieningen. Want alhoewel het in december rustig op het pad is en wij het alleen maar delen met een enkele andere trekker en voor de rest lokale bevolking en vele dieren, is het in oktober en november hier een topdrukte.
Chame ligt grotendeels in de koude schaduw en ik bibber al bij de gedachte hier de halve dag en nacht te zijn. Maar... aan het eind van het dorp, aan de overkant van de rivier, liggen 2 guesthouses onderaan een steile wand, prachtig in de zon. That's where we stay!!
Steve, Jurg en Peter volgen ons graag naar deze plek voor de lunch. In de zon met een heerlijk briesje, en Lamjung pal voor de deur! Een ideaal moment ook voor de eerste kleine was! Dus, hop, net als de Nepalezen alles onder de kraan met echt ijskoud water!! Bibbberrrrr! Binnen een minuut doen mijn vingers ontzettend pijn van de kou en zijn ze kei rood, en dan, och, is het goed...zijn ze gewoon ijskoud en gevoelloos. :D
Familie Marcus is er ook! 4 vrouwen en 1 man zitten om 12 uur al te kaarten, een soort jokeren maar dan met meer kaarten, en de rupees wisselen gretig van eigenaar. Saila kijkt verlangend toe en ik vermoed dat hij graag mee wil doen, maar misschien niet het geld er voor heeft. Ik wil hem wat geld toestoppen, maar vraag me af of ik hem daarmee misschien beledig in bijzijn van de anderen. Toch stop ik em na enige tijd 200 rupees in zijn hand, en zeg dat hij maar voor mij moet spelen aangezien ik geen Nepalees ken. Hij neemt het aarzelend aan, en speelt even later mee.
De zwitserse jongens lopen door, omdat ze morgen een zijroute op een hoger gelegen stuk nemen. Eindelijk eens tijd om mijn schriftje te schrijven!! Sancha en ik besluiten naar het hogergelegen deel van het dorp te lopen. Het klooster daar is helaas gesloten. Wel zien we een kleine legerkazerne en een kleine gevangenis. Een groot hek en flink prikkeldraad voor de crimineeltjes uit dit berggebied. Toch zitten sommigen hier wel 25 jaar, legt Sancha uit. Voor diefstallen (kleine straffen) maar ook voor uit de hand gelopen vechtpartijen of doodslag (hier in de bergen?!). Een tochtige plek waar je echt niet wilt zitten, lijkt me. Maar we zien een paar "inmates" lekker een spelletje buiten in de zon doen, terwijl de bewaker rustig toekijkt.
We lopen naar het lagere deel van het dorp, langs een tempel en een politieterrein met een bewaker in de ingang. Er tegenover een aanplakbord met Nepaleze posters. Ik vraag aan Sancha wat er op staat en grap: "Sancha, wanted dead or alive..." en hoor de bewaker achter me hard lachen.
Als we in de late middag terugkomen is het erg koud geworden, en verkassen we naar binnen. Ook de kaarters gaan naar de warmte van de keuken om door te gaan (echt familie Marcus door niets of niemand tegen te houden). Een Zweedse ruwe bolster van 60 en zijn Nepalese vriend uit Phokara komen letterlijk binnen gewaaid.
We hebben weer de gebruikelijke powercuts en zitten af en toe met kaarsjes aan. Voor het eerst gaat er een houtkachel aan in de eetkamer en iedereen kruipt er knus bij. Een Nepalees meisje zit te breien, terwijl haar jongere broertje grapjes met haar maakt. Na een lekkere spaghetti word ik heerlijk slaperig. Lekker knus. En ik voel me rustig en lekker blij. De dagen zullen nog zwaar worden, maar oh, wat is het al mooi...
Wasdag-kusjes
Statistics
2270m Thimang
2670m Chame
3 uur lopen
Afstand 8 km
New Tibetan Guesthouse
Om half 7 sta ik gewassen en gestreken buiten voor de zonsopkomst. Nog even was er twijfel of ik em vanuit mijn slaapzak zou kijken, want ik heb de kamer met het beste uitzicht. Maar, ik laat me niet kennen, dus in de freezing kou naar buiten. En dat na een late avond met de Zwitsers. Ondanks de zeeeer ongezellige, koude, kitscherige eetkamer hebben we tot 23u zeeeer gezellig zitten kletsen (wij koud in de eetkamer; de Nepalezen lekker bij het vuur in de keuken :D). Terwijl Nepalese bedtijd toch echt een uur of 21 uur is, uiterlijk. De Duitser hebben we inmiddels omgedoopt tot "The Sjerman" zoals in "Allo Allo".
Steve de American was er ook weer, maar lag verstandig genoeg wel op tijd in bed.
Zoals verwacht is de zonsopkomst op Manaslu aan de achterkant, dus echt heel spectaculair is ie niet. En het is echt te koud om lang buiten te staan. Toch is het geheel in 360 graden rondte wel groots.
We lopen na het ontbijt rond 9 uur aan, en het zal vandaag een kortere dag worden. Als we even in de zon lopen is het meteen een stuk warmer. Maar het is van korte duur. We laten de Manaslu achter ons... Voor ons zijn er met dennenbomen begroeide bergen. Het is koel in de schaduw en de modder en plasjes op de grond zijn bevroren. We komen door een traditioneel dorp, zonder guesthouses en winkeltjes. Het is vrij groot, maar ook wat grauw van kleur. Het is bijzonder om door een dorpje als dit te lopen. De winter staat voor de deur en de kleur is ook uit het landschap verdwenen. De rijstvelden zijn voorbij, en hierboven zijn de kale aardappel- en kolenvelden en de kale appelbomen. We zijn inmiddels in Manang district gekomen, zoals aan de bevolking te zien is.
Al verder lopend laten Lamgjung (6983m) en de ontzagwekkende Annapurna II (7937m) zich weer stralend in de zon zien. Wat een sneeuwkappen en gletsjers zijn er weer te zien! Ohhh, hoe zal het straks daarboven zijn? Dichterbij al die hoge toppen...
Rond 12 uur komen we in Chame aan. Chame is het districtscentrum van Manang, en is goed uitgerust met trekkersvoorzieningen. Want alhoewel het in december rustig op het pad is en wij het alleen maar delen met een enkele andere trekker en voor de rest lokale bevolking en vele dieren, is het in oktober en november hier een topdrukte.
Chame ligt grotendeels in de koude schaduw en ik bibber al bij de gedachte hier de halve dag en nacht te zijn. Maar... aan het eind van het dorp, aan de overkant van de rivier, liggen 2 guesthouses onderaan een steile wand, prachtig in de zon. That's where we stay!!
Steve, Jurg en Peter volgen ons graag naar deze plek voor de lunch. In de zon met een heerlijk briesje, en Lamjung pal voor de deur! Een ideaal moment ook voor de eerste kleine was! Dus, hop, net als de Nepalezen alles onder de kraan met echt ijskoud water!! Bibbberrrrr! Binnen een minuut doen mijn vingers ontzettend pijn van de kou en zijn ze kei rood, en dan, och, is het goed...zijn ze gewoon ijskoud en gevoelloos. :D
Familie Marcus is er ook! 4 vrouwen en 1 man zitten om 12 uur al te kaarten, een soort jokeren maar dan met meer kaarten, en de rupees wisselen gretig van eigenaar. Saila kijkt verlangend toe en ik vermoed dat hij graag mee wil doen, maar misschien niet het geld er voor heeft. Ik wil hem wat geld toestoppen, maar vraag me af of ik hem daarmee misschien beledig in bijzijn van de anderen. Toch stop ik em na enige tijd 200 rupees in zijn hand, en zeg dat hij maar voor mij moet spelen aangezien ik geen Nepalees ken. Hij neemt het aarzelend aan, en speelt even later mee.
De zwitserse jongens lopen door, omdat ze morgen een zijroute op een hoger gelegen stuk nemen. Eindelijk eens tijd om mijn schriftje te schrijven!! Sancha en ik besluiten naar het hogergelegen deel van het dorp te lopen. Het klooster daar is helaas gesloten. Wel zien we een kleine legerkazerne en een kleine gevangenis. Een groot hek en flink prikkeldraad voor de crimineeltjes uit dit berggebied. Toch zitten sommigen hier wel 25 jaar, legt Sancha uit. Voor diefstallen (kleine straffen) maar ook voor uit de hand gelopen vechtpartijen of doodslag (hier in de bergen?!). Een tochtige plek waar je echt niet wilt zitten, lijkt me. Maar we zien een paar "inmates" lekker een spelletje buiten in de zon doen, terwijl de bewaker rustig toekijkt.
We lopen naar het lagere deel van het dorp, langs een tempel en een politieterrein met een bewaker in de ingang. Er tegenover een aanplakbord met Nepaleze posters. Ik vraag aan Sancha wat er op staat en grap: "Sancha, wanted dead or alive..." en hoor de bewaker achter me hard lachen.
Als we in de late middag terugkomen is het erg koud geworden, en verkassen we naar binnen. Ook de kaarters gaan naar de warmte van de keuken om door te gaan (echt familie Marcus door niets of niemand tegen te houden). Een Zweedse ruwe bolster van 60 en zijn Nepalese vriend uit Phokara komen letterlijk binnen gewaaid.
We hebben weer de gebruikelijke powercuts en zitten af en toe met kaarsjes aan. Voor het eerst gaat er een houtkachel aan in de eetkamer en iedereen kruipt er knus bij. Een Nepalees meisje zit te breien, terwijl haar jongere broertje grapjes met haar maakt. Na een lekkere spaghetti word ik heerlijk slaperig. Lekker knus. En ik voel me rustig en lekker blij. De dagen zullen nog zwaar worden, maar oh, wat is het al mooi...
Wasdag-kusjes
Statistics
2270m Thimang
2670m Chame
3 uur lopen
Afstand 8 km
New Tibetan Guesthouse
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
