Trekkingdag 4 Tal - Thimang

vrijdag 11 december 2009

Rond 8 uur zijn we weer aan de wandel. We volgen de rivier, die nu weer smaller wordt en daarmee weer wilder. Enorme rotsblokken liggen her en der langs of in de rivier. De vallei wordt bijna zo smal als de rivier, en de wanden gaan steil omhoog. Toch is er ergens een pad omhoog om weer een brug over te gaan.

Sinds gistermiddag is het landschap bijna ongemerkt veranderd. Er is duidelijk geen sprake meer van de subtropen. De bergen waar ons pad door en langs loopt zijn al hoger en grimmiger van structuur. Granieten wanden soms steil omhoog. Rijstterrassen zijn er niet meer, en doordat de vallei smaller en steiler is, is er sowieso sprake van weinig landbouw. De kleine dorpjes volgen elkaar niet meer zo snel op. En alhoewel het in de zon nog lekker warm is, is het in de schaduw al aardig fris en koel. De bevolking oogt niet meer zo Indiaas, maar heeft al de mooie uiterlijke trekken van de stammen uit de bergen. Verweerde gezichten, rode wangen.

Na een tijdje komen we bij een checkpoint. Daarbinnen hangt een triest bericht van een bergbeklimmer die sinds een jaar vermist is, een teken van hoe gevaarlijk en onoverwinnelijk de bergen zijn.

In een zijvallei hebben we ineens weer uitzicht op een tipje van de Manaslu in de verte. En als we vervolgens een koude bocht omgaan, ligt voor ons, in de verte, ineens de witte top van de Annapurna II (7937m), stralend in de zon.

Tijd voor de lunch!!
Uit de wind en in de zon is het heerlijk! De Duitser en zijn grappige gids arriveren, als ook Jurg en Peter. We proberen uit hoe Saila mijn en zijn bepakking draagt, met hoofdband, terwijl Saila op onze wijze de backpack van Peter omgesjord krijgt. De Nepalese stijl ziet er zwaarder uit dan het lijkt, alhoewel ik niet geloof dat onze nekjes daarvoor getraind zijn...

Als de wandeling vervolgt, verdwijnt Annapurna II weer achter de lagere bergen. Als we een zijvallei naar links inlopen wordt het weer zwaar. De lange, steile klim naar onze overnachtingsplek is begonnen.
Hoe hoger we komen hoe kouder het in de namiddag wordt. We lopen in de schaduwkant van de Markhu Danda rug, en het pad is hier lichtelijk bevroren, terwijl hoog boven ons de rug licht besneeuwd voor ons ligt.
Wat een overgang weer van natuur en temperatuur...
We komen aan in Thimang, een klein niet toeristisch en erg koud schaduwdorpje met maar 1 guesthouse. We hebben hier schitterend uitzicht op de volledige toppen van de hoge Manaslu (8163m), een van de 14 achtduizenders op de wereld...

We genieten van een schitterende zonsondergang op deze prachtige berg. Indrukwekkende sneeuwkappen op granieten toppen, kappen die abrupt in sneeuwwanden eindigen en daarmee laten zien hoe immens groot ze wel niet moeten zijn. Terwijl ze langzaam roze kleuren. Ik voel me klein, koud, en ontzettend gelukkig...

En de nachten zijn eindelijk wat ik me herinner van Nepal 2 jaar geleden... Erg koud, maar met een immense sterrenhemel!! En het is de eerste nacht dat ik 's nachts niet wakker word van de hitte, maar de uurtjes behaaglijk in mijn knusse slaapzak wegslaap...

Machtige-Manaslu-kusjes


Statistics
1700m Tal
2160m Bagarchhap
2270m Thimang
6,5 uur lopen
Afstand 10 km
Royal Garden Guesthouse