Thorung La Pas - Muktinath
Door: Natasja
Blijf op de hoogte en volg Natasja
22 Januari 2010 | Nepal, Muktināth
We beginnen onze afdaling naar Muktinath... nog een lange weg 1700 meter omlaag. In de verte kijken we in de Kali Gandaki Vallei. Een nieuwe vallei aan de andere kant van de pas. Een droge kale woestijn omringt door witte reuzen. Tibet ligt hemelsbreed zo'n 10 kilometer verderop. Een bijzondere gedachte dat we daaronder door een Tibetaans landschap zullen lopen...
We hebben zicht op het hele keten van de Dhaulagiri Himal en haar toppen in het spel van zon en wolken.
Van links naar rechts zien we:
Nilgiri South (6839m) Central (6940m) en North (7091m)
Dhaulagiri (8167m) eindelijk... De Witte Berg zoals ie in het Sanskriet heet is de op 6 na hoogste berg van de wereld!
Tukuche Peak (6920m)
Thopa Peak (6012m)
en Sechi Lak (5981m)
We lopen nog wat over besneeuwde en beijsde paden. Soms goede paden, soms alleen maar glijden over een deken van losse stenen. De vlaggetjes van de pas laten we achter ons. Hoge bergwanden aan beide kanten. De ene besneeuwd, de ander droog met een immense gletsjer. Zo bizar! IJsvelden voor ons in schitterende vormen.
Omlaag en omlaag... nog vol verwondering over het feit dat ik het gehaald heb... En zo blij dat ik nu alleen nog maar hoef te dalen, en niet meer te stijgen. Onderweg af en toe een soort ijzeren palen die een
weg omhoog/omlaag markeren. Dan weer op gladde stukken, dan weer wat ijs, vooral smalle steile paden, alsmaar lager.
We hebben een snickerpauze om ons energieniveau weer aan te vullen. Te zien is hoe verradelijk het weer in de bergen kan omslaan als de Dhaulagiri Himal verdwenen is in donkere wolken met forse sneeuwval. Wat een geluk dat het daar blijft hangen en niet onze kant op komt.
We dalen verder, zijn de Suisse boys voorbij gegaan die op een ander punt rusten en komen de helft van de groep Australiers tegen. Al dalend en terug omhoog kijkend zijn ze slechts miniscule puntjes tegen de helling... Wat nietig zijn we en wat stellen we hier weinig voor...
Halverwege is ineens een huisje waar we wat drinken. De frisdrank is half bevroren en stilzittend is het snel weer koud en guur. We zitten in het laatste restje zonnestralen voordat de zon in de wolken verdwijnt...
Als we verder gaan wordt het pad minder steil en wat vlakker. De wind waait nu flink en guur in onze gezichten. Achter ons de steile weg die we afgelegd hebben. De pas is al lange tijd niet meer zichtbaar...
Muktinath is al in zicht. En als we dichterbij komen zien we eerst het grote klooster en tempelcomplex. De reden voor de vele hindoeistische en boeddhistische pelgrims om Muktinath te bezoeken. Het laatste stuk lopen we door Muktinath, een grauw, kil, stoffig en saai dorpje. En... ineens met crossmotors...
We zijn er! De wandeldag zit er op... we zijn weer op 3760m. Hoewel de afdeling een verademing was na de zware beklimming, slaat de vermoeidheid flink toe...
We stoppen bij het Northpole Guesthouse. Het is inmiddels bijna 13 uur. Ik krijg een koude kamer maar met een eigen badkamertje. Een zittoilet (jippie!) en een hete douche (nog meer jippie!).
Eindelijk... na 3 dagen niet wassen, een heeele lange en heeele hete douche! Gruwelijk lang en geweldig lekker! (Daarna wel bibberen als de kraan dichtgaat...)
Met een loom gevoel boven naar de zonkamer - erg winderig en weinig zon - voor een stevig bord eten. Het is lang geleden sinds het ontbijt en slechts een cracker en snicker. Frietjes en spaghetti!! En een flinke pot thee!
Ondertussen is ook Pascal voor het eten aangeschoven. We praten na over deze bijzondere dag. Hij heeft ondertussen zijn gids gebeld. Het blijkt dat zijn trekkingsmaatje met een helicopter in Manang is opgehaald met ernstige hoogteziekte. Niet mis...
Jurg en Peter checken ook in, en in de late namiddag zijn we met z'n allen weer bij de onder-de-tafel-stoof in het kille Muktinath. Opvallend is dat er verschillende andere mensen zijn. Mensen die niet over de pas zijn gekomen, maar van de andere kant deze richting op zijn gelopen, gevlogen of gereden.
Ik zit naast een Japanse jonge vrouw met haar vader. Hij blijkt een Japanse bergbeklimmer te zijn. Ze komen hier ieder jaar om een goede vriend van hem te herdenken en te eren die hier een aantal jaren geleden bij het bergbeklimmen om het leven is gekomen en om de mensen die geholpen hebben te bedanken. Op onze vragen vertelt hij dat hij vele toppen beklommen heeft, waaronder een aantal achtduizenders als de Dhaulagiri, en zelfs op de top van de Everest heeft gestaan!! Wow, wow, wowww! Hij heeft 6 keer op de Mont Blanc gestaan! Onze hoogste berg in Europa, als voorbereiding. Cool! Een vreemd besef iemand in levende lijve te ontmoeten die op de top van de Everest heeft gestaan!! Ik heb zoveel vragen en tegelijkertijd weet ik niet hoe ze te stellen. Mijn geest is gretig maar tegelijkertijd zo vermoeid en verdoofd...
Ik ga zielsgelukkig naar mijn bedje. Lekker met een hete kruik diep in mijn slaapzakje en kan niet laten even ons mam te bellen om mijn juichstemming en emotie te delen!!!
Wat een dag, wat een dag... een grens bereikt... en overwonnen!!
De hoogste-bergpas-ter-wereld-kusjes!!
Statistics
4450m Thorung Phedi
4925m High Camp
5416m Thorung La Pas
3760m Muktinath
5 uur stijgen, 2,5 uur dalen
Afstand 16 kilometer
Nothpole Guesthouse
We hebben zicht op het hele keten van de Dhaulagiri Himal en haar toppen in het spel van zon en wolken.
Van links naar rechts zien we:
Nilgiri South (6839m) Central (6940m) en North (7091m)
Dhaulagiri (8167m) eindelijk... De Witte Berg zoals ie in het Sanskriet heet is de op 6 na hoogste berg van de wereld!
Tukuche Peak (6920m)
Thopa Peak (6012m)
en Sechi Lak (5981m)
We lopen nog wat over besneeuwde en beijsde paden. Soms goede paden, soms alleen maar glijden over een deken van losse stenen. De vlaggetjes van de pas laten we achter ons. Hoge bergwanden aan beide kanten. De ene besneeuwd, de ander droog met een immense gletsjer. Zo bizar! IJsvelden voor ons in schitterende vormen.
Omlaag en omlaag... nog vol verwondering over het feit dat ik het gehaald heb... En zo blij dat ik nu alleen nog maar hoef te dalen, en niet meer te stijgen. Onderweg af en toe een soort ijzeren palen die een
weg omhoog/omlaag markeren. Dan weer op gladde stukken, dan weer wat ijs, vooral smalle steile paden, alsmaar lager.
We hebben een snickerpauze om ons energieniveau weer aan te vullen. Te zien is hoe verradelijk het weer in de bergen kan omslaan als de Dhaulagiri Himal verdwenen is in donkere wolken met forse sneeuwval. Wat een geluk dat het daar blijft hangen en niet onze kant op komt.
We dalen verder, zijn de Suisse boys voorbij gegaan die op een ander punt rusten en komen de helft van de groep Australiers tegen. Al dalend en terug omhoog kijkend zijn ze slechts miniscule puntjes tegen de helling... Wat nietig zijn we en wat stellen we hier weinig voor...
Halverwege is ineens een huisje waar we wat drinken. De frisdrank is half bevroren en stilzittend is het snel weer koud en guur. We zitten in het laatste restje zonnestralen voordat de zon in de wolken verdwijnt...
Als we verder gaan wordt het pad minder steil en wat vlakker. De wind waait nu flink en guur in onze gezichten. Achter ons de steile weg die we afgelegd hebben. De pas is al lange tijd niet meer zichtbaar...
Muktinath is al in zicht. En als we dichterbij komen zien we eerst het grote klooster en tempelcomplex. De reden voor de vele hindoeistische en boeddhistische pelgrims om Muktinath te bezoeken. Het laatste stuk lopen we door Muktinath, een grauw, kil, stoffig en saai dorpje. En... ineens met crossmotors...
We zijn er! De wandeldag zit er op... we zijn weer op 3760m. Hoewel de afdeling een verademing was na de zware beklimming, slaat de vermoeidheid flink toe...
We stoppen bij het Northpole Guesthouse. Het is inmiddels bijna 13 uur. Ik krijg een koude kamer maar met een eigen badkamertje. Een zittoilet (jippie!) en een hete douche (nog meer jippie!).
Eindelijk... na 3 dagen niet wassen, een heeele lange en heeele hete douche! Gruwelijk lang en geweldig lekker! (Daarna wel bibberen als de kraan dichtgaat...)
Met een loom gevoel boven naar de zonkamer - erg winderig en weinig zon - voor een stevig bord eten. Het is lang geleden sinds het ontbijt en slechts een cracker en snicker. Frietjes en spaghetti!! En een flinke pot thee!
Ondertussen is ook Pascal voor het eten aangeschoven. We praten na over deze bijzondere dag. Hij heeft ondertussen zijn gids gebeld. Het blijkt dat zijn trekkingsmaatje met een helicopter in Manang is opgehaald met ernstige hoogteziekte. Niet mis...
Jurg en Peter checken ook in, en in de late namiddag zijn we met z'n allen weer bij de onder-de-tafel-stoof in het kille Muktinath. Opvallend is dat er verschillende andere mensen zijn. Mensen die niet over de pas zijn gekomen, maar van de andere kant deze richting op zijn gelopen, gevlogen of gereden.
Ik zit naast een Japanse jonge vrouw met haar vader. Hij blijkt een Japanse bergbeklimmer te zijn. Ze komen hier ieder jaar om een goede vriend van hem te herdenken en te eren die hier een aantal jaren geleden bij het bergbeklimmen om het leven is gekomen en om de mensen die geholpen hebben te bedanken. Op onze vragen vertelt hij dat hij vele toppen beklommen heeft, waaronder een aantal achtduizenders als de Dhaulagiri, en zelfs op de top van de Everest heeft gestaan!! Wow, wow, wowww! Hij heeft 6 keer op de Mont Blanc gestaan! Onze hoogste berg in Europa, als voorbereiding. Cool! Een vreemd besef iemand in levende lijve te ontmoeten die op de top van de Everest heeft gestaan!! Ik heb zoveel vragen en tegelijkertijd weet ik niet hoe ze te stellen. Mijn geest is gretig maar tegelijkertijd zo vermoeid en verdoofd...
Ik ga zielsgelukkig naar mijn bedje. Lekker met een hete kruik diep in mijn slaapzakje en kan niet laten even ons mam te bellen om mijn juichstemming en emotie te delen!!!
Wat een dag, wat een dag... een grens bereikt... en overwonnen!!
De hoogste-bergpas-ter-wereld-kusjes!!
Statistics
4450m Thorung Phedi
4925m High Camp
5416m Thorung La Pas
3760m Muktinath
5 uur stijgen, 2,5 uur dalen
Afstand 16 kilometer
Nothpole Guesthouse
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
