Trekkingdag 12 Muktinath - Kagbeni
Door: Natasja
Blijf op de hoogte en volg Natasja
24 Januari 2010 | Nepal, Kāgbeni
zaterdag 19 december 2009
Ik ontwaak uit een heerlijke droom... Een paradijselijk eiland, een prachtige baai met tropisch blauw water, omringd door hoge kliffen, in bikini, lachend met Sancha en Saila om de Australiers die duiklessen in de baai krijgen, de Suisse boys met cocktails onder de palmen... wat een komische maar koude douche als je dan in dit steenkoude tochtige kamertje uit je warme slaapzakje moet kruipen... :D
Voordat we vandaag verder wandelen bezoeken we eerst het tempelcomplex van Muktinath. Om 7 uur 's ochtends... :-S Ondanks dit vroege tijdstip voel ik me toch redelijk herstelt en uitgerust na de dag van gisteren (zou de droom geholpen hebben?). Ik heb Jurg en Peter ook meegevraagd en bibberend lopen we met vijven door de koude schaduw naar het ommuurde complex.
Muktinath is een historische bedevaartsplaats voor boeddhisten en hindoeisten. Veel pelgrims leggen de weg naar het dorp af om het beroemde tempelcomplex te bezoeken. Binnen de muren vinden we tempels van beide religies. De oude boeddhistische tempel is volgens de overlevering 1500 jaar oud en herbergt de eeuwig brande vlammen van Muktinath. Sancha laat me een nis zien waar een kleine vlam danst op rotsen. In een andere nis zien we hoe een kleine vlam op water danst. Het klinkt twijfelachtig - en ziet er eerlijk gezegd zo ook een beetje uit - maar de wetenschappelijke theorie erachter is een natuurlijke waterbron en een natuurlijke gasstroom die het eeuwige brandende vuur vormen. Deze vreemde combinatie van aarde, water en vuur is de reden voor de religieuze bekendheid van Muktinath!
Half bevroren lopen we terug naar ons guesthouse voor een warm ontbijt. Koude tenen, koude vingers en een schraal gezicht.
Als Sancha, Saila en ik een uurtje later Muktinath uitwandelen vangen we de eerste zonnestraaltjes die ons lekker opwarmen. Ons pad ligt droog en stoffig voor ons, geleidelijk omlaag naar Kagbeni. We kijken op de hoge Nilgiri en Dhaulagiri stralend in de zon terwijl we door het bijzondere kale woestijnland lopen. Deze zijde van de top van Dhaulagiri is bijzonder mooi... Zo moet de perfecte top eruit zien!
We komen nu ineens andere trekkers tegen die juist omhoog gaan. Even een andere gewaarwording. In de andere vallei ging iedereen met hetzelfde doel omhoog. Omlaag was geen goed teken... Hier is het anders. Wij lopen de circuit nog 8 dagen uit tot aan Nayapul. Nu komen we trekkers tegen die de ook bekende maar kortere Jomsom trek lopen, omgekeerd van Nayapul naar Muktinath. (De pas wordt vanaf deze zijde nauwelijks overgegaan omdat dat veel zwaarder en moeilijker is.)
We lopen via de "weg" die hier tot aan Muktinath is aangelegd. Een hobbelige zanderige weg. En voor veel trekkers van de Thorung La Pas een reden om het circuit niet helemaal af te lopen omdat ze vinden dat trekking hiermee aan charme heeft ingeboet. Toch merken we er nog niets van omdat er geen verkeer is, en Sancha en Saila kleine paadjes weten die ons wat van deze "weg" wegvoeren. We komen langs het mooie historische dorpje Jarkot, en langs mooie her en der verspreide huisjes waar kinderen en dieren spelen op de erfjes.
Af en toe kijk ik over mijn schouder naar de bergen waar we vandaan komen. En zie dat het die nacht daarboven op de pas nog gesneeuwd moet hebben als de droge Yakwakang nu ineens witte flanken heeft. Het wekt een speciaal gevoel in me op... eigenlijk een niet onder woorden te brengen gevoel. Een soort bewustzijn van de eeuwige aanwezigheid van de berg, onveranderlijk, fier en standvastig. Maar juist steeds weer veranderlijk. Omstandigheden die haar er steeds weer anders uit laten zien, die haar steeds weer anders vormen...
Haast ongemerkt lopen we in een paar uurtjes 1000 meter omlaag. De zon is lekker maar fel. Feller dan in de andere vallei lijkt het. Daar lieten we haar vaak in onze rug, na verrast ze ons constant van voren.
Rond het middaguur komen we aan in Kagbeni, gelegen aan de Kali Gandaki rivier die zijn naam geeft aan deze vallei en door een breed stenig rivierbed stroomt. De komende dagen zullen we de rivier stroomafwaarts volgen door deze winderige en stoffige vallei.
Ons guesthouse is vrij nieuw en heeft een prachtige zonnekamer die heerlijk warm is. Zo ook mijn slaapkamertje op de zuidkant, door de zon lekker knus en behaaglijk verwarmd. Voor het eerst geen tochtige kamer! Mijn eigen badkamertje, met toilet en voor het eerst... een spiegel! (Na de constante loopneus gisteren omhoog en de gure winden is mijn neus, oftewel eronder, naar de filistijnen... een groot rotsgebied van schraalheid :D)
Ik neem bij de lunch uitgebreid de tijd om mijn gevoel en ervaringen van de oversteek over de pas in mijn schriftje op te schrijven. Een heerlijk moment.
Na dit rustmoment lopen we door Kagbeni, een bijzonder Tibetaans dorpje. Kleine donkere straatjes, prachtige mensen die samenkomen op de spaarzame
zonverlichte straathoekjes. Heerlijk genieten van deze momenten.
Het was de bedoeling een middagwandeling naar Upper Mustang te lopen. (We zitten nu in Mustangdistrict.) Maar ik heb geen puf. Tijdens de lunch heeft een felle onverwachte verkoudheid me overvallen. Inmiddels voel ik me moe, slap en onbehaaglijk rillerig. Het voelt als een beginnende griep, en dat kan ik nu echt niet gebruiken!
Bij het eten en voor het slapen de nodige paracetamols om een mogelijke griep proberen te onderdrukken.
In ons guesthouse zijn inmiddels ook weer de Australiers aangekomen. Voor het eerst heb ik eigenlijk echt contact met ze (buiten de gebruikelijke begroetingen). Ze lachen als ik ze vertel over mijn droom. En terwijl we met onze benen aan de stoof onder de tafel zitten, verlangen we allemaal een moment naar die tropische warme wateren...
In-tibetaanse-sferen-kusjes
Statistics
3760m Muktinath
2800m Kagbeni
3 uurtjes lopen
Afstand 10 kilometer
New Annapurna Guesthouse
Ik ontwaak uit een heerlijke droom... Een paradijselijk eiland, een prachtige baai met tropisch blauw water, omringd door hoge kliffen, in bikini, lachend met Sancha en Saila om de Australiers die duiklessen in de baai krijgen, de Suisse boys met cocktails onder de palmen... wat een komische maar koude douche als je dan in dit steenkoude tochtige kamertje uit je warme slaapzakje moet kruipen... :D
Voordat we vandaag verder wandelen bezoeken we eerst het tempelcomplex van Muktinath. Om 7 uur 's ochtends... :-S Ondanks dit vroege tijdstip voel ik me toch redelijk herstelt en uitgerust na de dag van gisteren (zou de droom geholpen hebben?). Ik heb Jurg en Peter ook meegevraagd en bibberend lopen we met vijven door de koude schaduw naar het ommuurde complex.
Muktinath is een historische bedevaartsplaats voor boeddhisten en hindoeisten. Veel pelgrims leggen de weg naar het dorp af om het beroemde tempelcomplex te bezoeken. Binnen de muren vinden we tempels van beide religies. De oude boeddhistische tempel is volgens de overlevering 1500 jaar oud en herbergt de eeuwig brande vlammen van Muktinath. Sancha laat me een nis zien waar een kleine vlam danst op rotsen. In een andere nis zien we hoe een kleine vlam op water danst. Het klinkt twijfelachtig - en ziet er eerlijk gezegd zo ook een beetje uit - maar de wetenschappelijke theorie erachter is een natuurlijke waterbron en een natuurlijke gasstroom die het eeuwige brandende vuur vormen. Deze vreemde combinatie van aarde, water en vuur is de reden voor de religieuze bekendheid van Muktinath!
Half bevroren lopen we terug naar ons guesthouse voor een warm ontbijt. Koude tenen, koude vingers en een schraal gezicht.
Als Sancha, Saila en ik een uurtje later Muktinath uitwandelen vangen we de eerste zonnestraaltjes die ons lekker opwarmen. Ons pad ligt droog en stoffig voor ons, geleidelijk omlaag naar Kagbeni. We kijken op de hoge Nilgiri en Dhaulagiri stralend in de zon terwijl we door het bijzondere kale woestijnland lopen. Deze zijde van de top van Dhaulagiri is bijzonder mooi... Zo moet de perfecte top eruit zien!
We komen nu ineens andere trekkers tegen die juist omhoog gaan. Even een andere gewaarwording. In de andere vallei ging iedereen met hetzelfde doel omhoog. Omlaag was geen goed teken... Hier is het anders. Wij lopen de circuit nog 8 dagen uit tot aan Nayapul. Nu komen we trekkers tegen die de ook bekende maar kortere Jomsom trek lopen, omgekeerd van Nayapul naar Muktinath. (De pas wordt vanaf deze zijde nauwelijks overgegaan omdat dat veel zwaarder en moeilijker is.)
We lopen via de "weg" die hier tot aan Muktinath is aangelegd. Een hobbelige zanderige weg. En voor veel trekkers van de Thorung La Pas een reden om het circuit niet helemaal af te lopen omdat ze vinden dat trekking hiermee aan charme heeft ingeboet. Toch merken we er nog niets van omdat er geen verkeer is, en Sancha en Saila kleine paadjes weten die ons wat van deze "weg" wegvoeren. We komen langs het mooie historische dorpje Jarkot, en langs mooie her en der verspreide huisjes waar kinderen en dieren spelen op de erfjes.
Af en toe kijk ik over mijn schouder naar de bergen waar we vandaan komen. En zie dat het die nacht daarboven op de pas nog gesneeuwd moet hebben als de droge Yakwakang nu ineens witte flanken heeft. Het wekt een speciaal gevoel in me op... eigenlijk een niet onder woorden te brengen gevoel. Een soort bewustzijn van de eeuwige aanwezigheid van de berg, onveranderlijk, fier en standvastig. Maar juist steeds weer veranderlijk. Omstandigheden die haar er steeds weer anders uit laten zien, die haar steeds weer anders vormen...
Haast ongemerkt lopen we in een paar uurtjes 1000 meter omlaag. De zon is lekker maar fel. Feller dan in de andere vallei lijkt het. Daar lieten we haar vaak in onze rug, na verrast ze ons constant van voren.
Rond het middaguur komen we aan in Kagbeni, gelegen aan de Kali Gandaki rivier die zijn naam geeft aan deze vallei en door een breed stenig rivierbed stroomt. De komende dagen zullen we de rivier stroomafwaarts volgen door deze winderige en stoffige vallei.
Ons guesthouse is vrij nieuw en heeft een prachtige zonnekamer die heerlijk warm is. Zo ook mijn slaapkamertje op de zuidkant, door de zon lekker knus en behaaglijk verwarmd. Voor het eerst geen tochtige kamer! Mijn eigen badkamertje, met toilet en voor het eerst... een spiegel! (Na de constante loopneus gisteren omhoog en de gure winden is mijn neus, oftewel eronder, naar de filistijnen... een groot rotsgebied van schraalheid :D)
Ik neem bij de lunch uitgebreid de tijd om mijn gevoel en ervaringen van de oversteek over de pas in mijn schriftje op te schrijven. Een heerlijk moment.
Na dit rustmoment lopen we door Kagbeni, een bijzonder Tibetaans dorpje. Kleine donkere straatjes, prachtige mensen die samenkomen op de spaarzame
zonverlichte straathoekjes. Heerlijk genieten van deze momenten.
Het was de bedoeling een middagwandeling naar Upper Mustang te lopen. (We zitten nu in Mustangdistrict.) Maar ik heb geen puf. Tijdens de lunch heeft een felle onverwachte verkoudheid me overvallen. Inmiddels voel ik me moe, slap en onbehaaglijk rillerig. Het voelt als een beginnende griep, en dat kan ik nu echt niet gebruiken!
Bij het eten en voor het slapen de nodige paracetamols om een mogelijke griep proberen te onderdrukken.
In ons guesthouse zijn inmiddels ook weer de Australiers aangekomen. Voor het eerst heb ik eigenlijk echt contact met ze (buiten de gebruikelijke begroetingen). Ze lachen als ik ze vertel over mijn droom. En terwijl we met onze benen aan de stoof onder de tafel zitten, verlangen we allemaal een moment naar die tropische warme wateren...
In-tibetaanse-sferen-kusjes
Statistics
3760m Muktinath
2800m Kagbeni
3 uurtjes lopen
Afstand 10 kilometer
New Annapurna Guesthouse
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
