Het weeshuisje in Nepal: een update

Het is lang stil geweest. En ik kan me heel goed voorstellen dat jullie allereerst benieuwd zijn naar het weeshuisje en hoe het gaat met haar bewoners. Dus eerst een update.

Rechtstreeks contact
Eind juni kwam er eindelijk contact met het weeshuis zelf tot stand. Van Topgai had ik een ander mailadres ontvangen. En dat werkte. Al snel had ik rechtstreeks contact met Nirmal, de zoon van Endu Didi.

Nirmal bevestigde gelukkig opnieuw dat Endu Didi en de kinderen ongedeerd waren. Ook na de tweede grote aardbeving. Hun huisje was inderdaad te zwaar beschadigd en daardoor onbewoonbaar geworden. Noodgedwongen moesten zij verhuizen. De huurbaas wil het huis weer opbouwen, maar de vraag is wanneer. Daarvan zijn ze afhankelijk.
Nu wonen zij in een ander huurhuisje, wat duurder, ouder en met minder voorzieningen. Dat geeft wat zorgen, dus ze kijken vooral om naar een ander huis. De kosten kunnen ze op dit moment nog dragen. De kinderen zijn gezond en gaan naar school.

Nirmal en ik mailen elkaar af en toe en op die manier hou ik een vinger aan de pols. Nirmal is kort van schrijven, maar kan wel Engels. Op de Nepalese manier dan. Dus de communicatie is soms wat verwarrend, maar het lukt ons.

Hoe verder
Het geld dat iedereen doneerde, staat veilig op een aparte rekening. De spulletjes die jullie gaven en ik afgelopen mei mee zou nemen, staan nog steeds in grote tassen klaar.

De bedoeling was dat Wendy en ik onze reis in het najaar opnieuw zouden maken. Het weeshuisje redde zich op dat moment. Dus was het doel nog steeds om geld en spullen als verrassing mee te nemen en persoonlijk zonder tussenkomst van anderen te brengen. De tijd vloog immers.

Midden in de zomer kwam helaas het bericht dat onze reis in het najaar opnieuw niet mogelijk is. De omstandigheden laten het nog niet toe. (In mijn volgend bericht daarover meer.)
Opnieuw is er uitstel, nu tot aan het voorjaar.
Opnieuw is een bezoek binnenkort niet mogelijk.

Ik blijf in contact met Nirmal en volg het weeshuis op die manier. Als er nood komt, help ik ze tussentijds. Anders hoop ik het opnieuw persoonlijk te brengen. Met de hoop dat ze een ander huisje hebben en het geld eventueel gebruikt kan worden voor de noodzakelijke voorzieningen.

Mocht de reis in het voorjaar opnieuw niet mogelijk zijn, en dat weten we in de komende maanden, dan werk ik aan een andere oplossing om geld en spullen daar te krijgen. Wordt vervolgd …

Natasja