Kerstgevoel in de Ardennen

Helmond, 16 december 2008

Ik ben heftig aan het aftellen nu...
Aan het ontstressen en onthaasten...

Ik lees de berichtjes van Christel en Laura, mijn reismaatjes, die sinds zaterdag al in Bangkok zijn... zucht... Door de verhalen van Chris lijkt het of ik alweer terug ben.

Na een heftige maand op het werk, met veel avondwerk en veel gejaag, kan ik er afgelopen vrijdag eindelijk de knip opgooien. Nog even doorhaasten, want om 16.00 uur richting de Ardennen, terug naar Bagimont. Nog even op het EHBO outdoor weekend!!
Veel bijgeleerd!! Allemaal dingen die we in Nederland (en Belgie) niet mogen doen. Hahaha. Hier is de hulp namelijk binnen een kwartier aanwezig. Neeee... wij hebben dingen geleerd die we wel mogen (en moeten) doen als er een aantal uren geen hulp komt. In de middle of nowhere...
Re-animeren? Forget it. Ga maar met je armen achterover staan, geen redden meer aan. ;-)
Maar Chrisje, ook goed nieuws... als jij gebeten wordt door een slang weet ik precies wat te doen (na eerst heeeeel hard lachen... :-P !!)
Helaas, ze hebben me niets kunnen leren wat jij moet doen als ik aangevallen word door een beer :-D

Lekker in het autootje van Anke naar Bagimont gereden. Koud, met een laagje sneeuw, en kleine knusse dorpjes met allerlei kerstverlichting.
Heerlijk, toch een beetje kerstgevoel!!
Na de lange, boeiende en gezellige cursusdagen (dank jullie wel Danny en Wim, ik heb veel om jullie gelachen!!) ook heerlijke borrelavonden met vrienden van Geert.
Vrijdags onverwacht met Jurgen zitten filosoferen. Zaterdag tot 1 uur lekker borrelen en diepzinnige gesprekken met Patrick. En zondag op bezoek bij de boerderij van Brigitte met al haar dieren en een heerlijk hapje uiteten.

Loop ik zaterdagavond naar Patrick, dwarrelen er kleine vlokjes sneeuw uit de lucht.
Na een paar flinke borrels, loop ik om 1 uur weer terug...
Aangenaam verrast... de hele wereld wit geworden! En sneeuwen doet het nog steeds. De wereld is stil. Aan het einde van de straat kerstverlichting aan de gevels, de straat onaangeroerd. En in het vage licht van die ene lantaarnpaal huppelt en springt een blond meisje... de eerste voetstapjes makend op de weg, met haar gezicht naar de lucht voor de sneeuwvlokjes... dromend van Thailand over een aantal dagen.
Hoe onwerkelijk ver weg, en toch bijna zo dichtbij.
Van dit winterse heerlijke kerstgevoel... naar het zonovergoten 30 graden warme Azië... Hoe bizar.

Wat een heerlijk innerlijk gevoel...
Na die stressmaand, even rust...

Lieve-kerstgedachten-kusjes-voor-jullie-allemaal