24 uurtjes Bangkok

Bangkok, 18 december 2008

Bangkok was weer even heerlijk!! Alhoewel een ruime 24 uurtjes, toch van alles kunnen doen.

Donderdag
Op mijn kamertje eerst even bellen met Christel en Laura met onze nieuwe Thaise nummers. Ze zitten breeduit op Ko Lanta, een eiland in het zuiden waar we elkaar zullen treffen. De eerste berichten zijn dat er weinig te doen is. De toeristen laten Thailand na de vliegveldstaking, relletjes en de economische crisis links liggen. Tuurlijk verschrikkelijk voor de Thaise mensen. Op Ko Lanta zijn veel zaken gesloten en er is weinig leven. Ook is het er overwegend islamitisch zo blijkt. Het Thailand zoals wij het hebben leren kennen, is daar niet zo aanwezig. We overwegen dan ook elkaar ergens anders te treffen.
We will see.

Het was mijn bedoeling tot 14u te slapen, en dan snel op pad te gaan. Echter, op het alarm van mijn mobiel totally verward wakker geworden. Huh, waar ben ik? Wat is dit nou? Huh Huh? Met wie ben ik hier? Ehm... denk na!
Anjo Kok? Anjo Kok? Op mijn mobiel? Wie is dat? Moet ik die bellen?? 'Anjo Kok' blijkt als ik beter op mijn mobiel kijk 'Alarmklok' te zijn... :D
Hmm, toch nog maar even doorslapen.

Om 17u op pad.
Chinatown nu maar niet, op weg eerst naar MBK, een van de grote en goedkope malls hier in Bangkok. Moet een nieuwe schoudertas kopen, en waarom een dure in Nederland als het hier goedkoop kan. Slaag me goed met een blitse Betty Boop. Nog een broek gekocht en vooral veel gekeken. Shoppen is toch niet hetzelfde zonder Christel :-). (Lag vorige keer dus toch aan jou Chris dat ik met al die tassen rondliep!! ;-) )
Daarna lekker hapje sweet and sour met rijst en spring rolls. Jammie jammie!
En weer met de bus terug naar Cozy.

Het openbaar vervoer is zo heerlijk en makkelijk hier. Awel, ze zijn krakkemikkig, maar kost niets, alles is goed te doen, gewoon op de goeie nummers letten, de Thai vinden het erg boeiend en grappig ons in die bussen te zien, en je ziet de spannende wereld in de lucht van de uitlaatgassen aan je voorbij komen. Het is zo geweldig! Maar geen toerist die het doet! Snap er niets van.

Snel mijn camara gehaald en weer door, om 21.30u weer op de bus springend.
Op naar de rivier. De vertrouwde busroute door Chinatown. Man, hier is alles zo laat 's avonds helemaal omgebouwd. En het is nog een drukte van jewelste!! Overal eetstalletjes en geimproviseerde straatrestaurantjes. Tja... de winkel is misschien van de eigenaar, maar de stoep is van iedereen!
Ook de straat van de bloemenmarkt is super druk en levendig! Leek vorige keer overdag al heel wat... Niets vergeleken met nu!!

Ik stap bij What Pho uit. Om een stukje naar de pier te lopen. Ik wil een bezoekje brengen aan What Arun, de tempel van de dageraad (uhm, wat doe ik daar dan 's avonds laat??) Sui van Cozy raadde me aan om 's avonds te gaan, als ie prachtig aangelicht is. De boel is er wel erg verlaten (gelukkig ben ik niet helemaal alleen). Maar Sui heeft niets te veel gezegd. Hij is prachtig, daar aan de overkant van de rivier... Echter...geen ferry meer op dit uur.

Met de bus weer terug naar Cozy. Om heerlijk deze eerste dag in mijn dromen te verwerken!!

Vrijdag
Een wazige nacht, alweer... 4 uur slapen, vervolgens 3 uur klaarwakker, en dan uit diepe nieuwe slaap niet wakker kunnen worden. (Hoezo jetlag...)

Na alvast uitgecheckt te hebben, en mijn spullen in de opslagruimte, ga ik eerst met de bus naar het Quantas office. Daar moeten we nog wat administratief afhandelen vanwege onze overboeking van de vorige reis. Mijn eerste kerstboom met gekleurde lichtjes en cadootjes gezien !!

Overigens ook mijn eerste westerse bedelaar in Thailand. Op een voetbrug, best bizar. Tussen enkele misvormde Thai, een westerse man, van pak em beet 60 jaar, vermagert, eenzaam met een bedelbekertje voor zich. Hmm... als ik doorloop blijf ik er aan denken. Wat voor verhaal zal hier achter zitten? Best schrijnend. Op de terugweg eens zien, misschien een praatje? Maar dan is ie verdwenen...

Dan verder met de bus, een nieuwe poging om What Arun te zien te krijgen.
Het verkeer is een drama. Heel de stad zit dicht. Vooral in Chinatown een grote traffic jam. Ik kijk verlangend uit het raam naar alle drukte en handel in de straatjes en steegjes van Chinatown. Toch snel even uitstappen en een uurtje hier slenteren (wat betekent steeds aan de kant geduwd worden en tenen trappen). Heerlijke bedrijvigheid en geuren hier (alhoewel niet altijd, haha).
De bus verder, en dan wel met de kleine houten boot naar de overkant.

What Arun is mooi, heel bijzonder. Helemaal ingelegd met keramiek, bordjes, potjes, scherven, en ook schelpen. Maar, wel weer de zoveelste tempel hier in Thailand. Op dat gebied is het niet meer zo verrassend. Bijzonder aan deze is dat ie zonder goud is...
De trappen omhoog zijn voor eigen risico. Jeetje, ik heb veel tempels beklommen, met de meest rare en moeilijke traptreden. Maar deze lijkt het te overtreffen! Trap af is echt gevaarlijk!!
Ik tref de nodige monniken, in hun mooie gele gewaden, vriendelijk knikkend en lol makend.
Wat heerlijk weer! Wat een heerlijk land!

Terug bij Cozy komt na een half uurtje mijn taxi. Op naar de Southern Busstation, voor een nachtbus naar het zuiden van Thailand. Om 21u vertrek ik... Op naar zon, zee en strand. Zal nog een krakkemikkige nacht worden, maar dan eerst even heerlijk vakantiegevoel krijgen, en een paar dagjes uitrusten, in lijf en hoofd...

'Niks doen'... terwijl ik op reis ben. Op een of andere manier heb ik het geleerd. Ik kijk er naar uit!!

Bussssss-kusjes

19 december 2008 12:31 | Door: Christel Verschuren
Hey! Jij zit tegelijk met ons te internetten! Ik weet in welk internetcafe jij nu zit, grappig!
En die kerstboom bij de Charn Issara Tower hebben wij ook gezien. Bedelaar trouwens ook ... :-(
Goede busreis maatje! Have fun in Khao Lak en doe ze de groeten daar! Als je Tobi ziet wil ik het graag horen!
xxx

19 december 2008 16:41 | Door: Anjo Kok
Jammer dat je m'n oproep gemist had ;-)
Awel?!?!?! Need I say more....
Veul plezier nog matje!!
XX, Zien (7 1/2 = 41)