Trekkingdag 1 Besi Sahar - Bhulbhule
Door: Natasja
Blijf op de hoogte en volg Natasja
09 Januari 2010 | Nepal, Bhulbhule
dinsdag 8 december 2009
Nepal is een land voor de zintuigen!!
Rond kwart voor 8 rijden we weg uit Katmandu. Het duurt wel een uur voordat we Kathmandu echt uit zijn. En het is weer een drukte van jewelste. Verkeer dat een chaos is - alles kriskras door elkaar - maar waar iedereen zijn plek lijkt te weten. De stad uit rijden we flink bergaf, terwijl de vrachtwagens met veel moeite de berg op proberen te komen. De weg is dan ook aan flarden gereden.
De rit naar Besi Sahar duurt zo'n 5 uur (harder dan 60 km per uur halen ze hier niet) en ik kijk mijn ogen uit! Zoveel soorten Nepalezen, de drukte en het leven dat zich langs de weg afspeelt, de kinderen in hun schooluniformen, de handeltjes op straat, de bontgekleurde vrachtwagen met de zwarte uitlaat- gassen (waar andere weggebruikers bijna van stikken; geen wonder dat men hier niet oud wordt...), de oude en volgepropte bussen, de kindjes die langs de drukke weg spelen, de honden, kippen en geiten, de huisjes en de vrouwen die hun net gewassen lange zwarte haar in de zon laten drogen... Opschriften op de vrachtwagens als "King of the Road" "Follow me if you can" en "No time for love". Kortom, prachtige chaos.
Rond 13 uur zijn we in Besi Sahar en nemen we afscheid van auto en chauffeur. Een snelle lunch, een protestmars van de maoisten komt voorbij, en dan... De start van de trekking! De eerste stappen op het Annapurna Circuit!!
Onwetend en ontzettend nieuwsgierig!
We lopen door een vroeg berglandschap stroomopwaarts langs de Marsyangdi Rivier. Het landschap is vol begroeid en met veel landbouw. We lopen over een hobbelige droge zandweg waar af en toe lokale busjes over heen rijden in een lekker zonnetje met een kleine 20 graden.
Een beetje vreemd nog. Daar loop ik met mijn eigen dagrugzak, Sancha met zijn rugzak voor of naast me, en Saila met de grote witte zak op zijn rug. Hij lacht en zegt dat het goed gaat.
We lopen door kleine dorpjes met slechts een paar stenen huisjes. We lopen door het Gurung district met de Gurung bevolking. Wat Indiaas ogende mensen. De weg gaat een beetje af en op.
Na 2,5 uur komen we bij checkpoint Bhulbhule, en betreden we het ACA - Annapurna Conservation Area - een Nationaal Park waar natuurbehoud, toerisme, educatie en inkomsten voor de bevolking bij elkaar komen. Gedurende de trek zullen we ons steeds melden bij de checkpoints op de route, zodat men weet dat we oke zijn, in het ACA lopen, en er ook weer veilig uit komen.
We steken een lange loopbrug over met een fors stromende Marsyangdi. En zijn om 16 uur in ons eerste Guesthouse. En... geen andere toerist/trekker gezien. Lekker! Zo aan het einde van het trekkerseizoen van deze populaire route.
Na wat drinken loop ik terug de brug over het dorpje in. Ik zie een familie vrouwen voor hun huis, en 3 kleine peutertjes die een spelletje doen, en vraag of ik een foto mag maken. De kindjes gaan keurig recht staan, wat nu net niet de bedoeling is. Dan maak ik een filmpje terwijl ze hun spelletje doen, terwijl een van de kindjes achter me meekijkt en hilarisch begint te roepen en te lachen. Om de slappe lach van te krijgen. Het ijs is dan ook onmiddelijk gebroken, en iedereen wil kijken of zelf voorzichtig op de foto, zelfs oma. Ik zit op het muurtje en de kleine kinderen zijn zo ontwapenend, knuffelend in mijn nek, hangend of leunend tegen mijn knieen, totaal geen verlegenheid. Met handen en voetenwerk probeert een tienerdochter wat engels te praten. En als Sancha en Saila na een half uurtje eens komen kijken moeten ze lachen zoals ze me daar zien staan. Gelukkig kunnen ze nu wel vertalen. En adressen worden uitgewisseld als ik beloof de foto's naar ze toe te zenden. Wat een prachtige ontmoeting op deze eerste dag!
Daarna naar mijn primitieve kamertje om spullen te pakken voor een eerste primitieve douche, terwijl het schemerig wordt en daarmee ook een stuk kouder. De douche en toilet zijn in een gebouwtje buiten, en nadat ik me aangekleed heb is er een powercut, de stroom valt uit (en zal dat hier regelmatig doen). Gelukkig net na het douchen en mijn hoofdlampje bij, want het is pikkedonker ineens (de schemeringen gaan hier ontzettend snel) en Sancha komt polshoogte nemen of alles in orde is.
Dan mijn eerste bordje macroni, wat kletsen met de mannen, en om 21 uur te bed. In mijn koude kamertje, maar lekker warme donzen slaapzak die bestand is voor temperaturen tot min 30. Dat merk ik in het midden van de nacht, als het zweet me in mijn mummyslaapzak uitbreekt van de hitte... en er even flink gelucht moet worden... :D
"Zelf een mars van duizend mijl begint met de eerste stap" - Lao Tse
Eerste-kilometertjes-kusjes
Statistics:
1300m Kathmandu
760m Besi Sahar
840m Bhulbhule
2,5 uur lopen
Afstand 9 kilometer
Arjun Guesthouse
Nepal is een land voor de zintuigen!!
Rond kwart voor 8 rijden we weg uit Katmandu. Het duurt wel een uur voordat we Kathmandu echt uit zijn. En het is weer een drukte van jewelste. Verkeer dat een chaos is - alles kriskras door elkaar - maar waar iedereen zijn plek lijkt te weten. De stad uit rijden we flink bergaf, terwijl de vrachtwagens met veel moeite de berg op proberen te komen. De weg is dan ook aan flarden gereden.
De rit naar Besi Sahar duurt zo'n 5 uur (harder dan 60 km per uur halen ze hier niet) en ik kijk mijn ogen uit! Zoveel soorten Nepalezen, de drukte en het leven dat zich langs de weg afspeelt, de kinderen in hun schooluniformen, de handeltjes op straat, de bontgekleurde vrachtwagen met de zwarte uitlaat- gassen (waar andere weggebruikers bijna van stikken; geen wonder dat men hier niet oud wordt...), de oude en volgepropte bussen, de kindjes die langs de drukke weg spelen, de honden, kippen en geiten, de huisjes en de vrouwen die hun net gewassen lange zwarte haar in de zon laten drogen... Opschriften op de vrachtwagens als "King of the Road" "Follow me if you can" en "No time for love". Kortom, prachtige chaos.
Rond 13 uur zijn we in Besi Sahar en nemen we afscheid van auto en chauffeur. Een snelle lunch, een protestmars van de maoisten komt voorbij, en dan... De start van de trekking! De eerste stappen op het Annapurna Circuit!!
Onwetend en ontzettend nieuwsgierig!
We lopen door een vroeg berglandschap stroomopwaarts langs de Marsyangdi Rivier. Het landschap is vol begroeid en met veel landbouw. We lopen over een hobbelige droge zandweg waar af en toe lokale busjes over heen rijden in een lekker zonnetje met een kleine 20 graden.
Een beetje vreemd nog. Daar loop ik met mijn eigen dagrugzak, Sancha met zijn rugzak voor of naast me, en Saila met de grote witte zak op zijn rug. Hij lacht en zegt dat het goed gaat.
We lopen door kleine dorpjes met slechts een paar stenen huisjes. We lopen door het Gurung district met de Gurung bevolking. Wat Indiaas ogende mensen. De weg gaat een beetje af en op.
Na 2,5 uur komen we bij checkpoint Bhulbhule, en betreden we het ACA - Annapurna Conservation Area - een Nationaal Park waar natuurbehoud, toerisme, educatie en inkomsten voor de bevolking bij elkaar komen. Gedurende de trek zullen we ons steeds melden bij de checkpoints op de route, zodat men weet dat we oke zijn, in het ACA lopen, en er ook weer veilig uit komen.
We steken een lange loopbrug over met een fors stromende Marsyangdi. En zijn om 16 uur in ons eerste Guesthouse. En... geen andere toerist/trekker gezien. Lekker! Zo aan het einde van het trekkerseizoen van deze populaire route.
Na wat drinken loop ik terug de brug over het dorpje in. Ik zie een familie vrouwen voor hun huis, en 3 kleine peutertjes die een spelletje doen, en vraag of ik een foto mag maken. De kindjes gaan keurig recht staan, wat nu net niet de bedoeling is. Dan maak ik een filmpje terwijl ze hun spelletje doen, terwijl een van de kindjes achter me meekijkt en hilarisch begint te roepen en te lachen. Om de slappe lach van te krijgen. Het ijs is dan ook onmiddelijk gebroken, en iedereen wil kijken of zelf voorzichtig op de foto, zelfs oma. Ik zit op het muurtje en de kleine kinderen zijn zo ontwapenend, knuffelend in mijn nek, hangend of leunend tegen mijn knieen, totaal geen verlegenheid. Met handen en voetenwerk probeert een tienerdochter wat engels te praten. En als Sancha en Saila na een half uurtje eens komen kijken moeten ze lachen zoals ze me daar zien staan. Gelukkig kunnen ze nu wel vertalen. En adressen worden uitgewisseld als ik beloof de foto's naar ze toe te zenden. Wat een prachtige ontmoeting op deze eerste dag!
Daarna naar mijn primitieve kamertje om spullen te pakken voor een eerste primitieve douche, terwijl het schemerig wordt en daarmee ook een stuk kouder. De douche en toilet zijn in een gebouwtje buiten, en nadat ik me aangekleed heb is er een powercut, de stroom valt uit (en zal dat hier regelmatig doen). Gelukkig net na het douchen en mijn hoofdlampje bij, want het is pikkedonker ineens (de schemeringen gaan hier ontzettend snel) en Sancha komt polshoogte nemen of alles in orde is.
Dan mijn eerste bordje macroni, wat kletsen met de mannen, en om 21 uur te bed. In mijn koude kamertje, maar lekker warme donzen slaapzak die bestand is voor temperaturen tot min 30. Dat merk ik in het midden van de nacht, als het zweet me in mijn mummyslaapzak uitbreekt van de hitte... en er even flink gelucht moet worden... :D
"Zelf een mars van duizend mijl begint met de eerste stap" - Lao Tse
Eerste-kilometertjes-kusjes
Statistics:
1300m Kathmandu
760m Besi Sahar
840m Bhulbhule
2,5 uur lopen
Afstand 9 kilometer
Arjun Guesthouse
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
