Trekkingdag 9 Manang - Yak Kharka

woensdag 16 december 2009

Vandaag word ik wakker in een winters sprookje!!
De wereld is prachtig wit geworden en de zon kleurt de wereld schitterend...
Nog nooit ben ik in de bergen geweest met sneeuw. Dus... dit winterse bergsprookjesland is helemaal nieuw voor me. Ik kan mijn geluk niet op om dit ook nog te mogen ervaren op deze geweldige trekking!

Dik gepakt in kledinglaagjes (mooi met de gamaschen) wandelen we Manang uit. Zo mooi als de loslopende ezels uitrustend van hun tocht rustig in de sneeuw door het dorp lopen. We lopen door de smalle straatjes (niet breder dan steegjes) door een dikke pak sneeuw. Het dorp is al volop in bedrijvigheid. Overal worden de daken schoongeveegd. Het woongedeelte ligt boven de stallen op de grond en dat wordt eerst sneeuwvrij gemaakt. Ze letten niet op de mensen die beneden lopen, dus is het voor ons opletten voor de sneeuw van boven en voor de dikke hopen op het pad. Het scheelt een haar of Saila krijgt de volle laag. Overal wordt gelachen.

Buiten het dorp worden we getrakteerd op geweldig uitzicht! Alles, overal, wit! De velden en muurtjes, de huizen en vlaggen, de dennenbomen en takken, de hellingen en bergen, het rivierdal uitgesneden door het water, de gletsjer en het meer... alles stralend in de vroege ochtendzon. Zucht...

Jurg, Peter, Sancha, Saila en ik hebben lol. We worden voorbij gelopen door The Sjerman en zijn gids en even later door The Russian. In de verte zien we de Australiers met hun gidsen en dragers. Hmm best druk ;-) relatief gezien dan... De Zweed en Nepalees lopen een stuk achter ons.

Het pad stijgt gestaag en het is een geweldige ervaring hier door de sneeuw te lopen! Aan het einde van de Marsyangdi vallei met voor ons Tilicho Peak (7134) volgen we de vallei rechtsaf en komen in de Jarsang Khola vallei. We hebben inmiddels de boomgrens op 3900 meter bereikt en de hellingen bestaan alleen nog uit struikjes en rotsen.
We steken een brugje over naar de andere kant, en drinken thee in het enige stenen hutje dat er staat, met lekker vers gekookte eitjes. Als ik buiten mijn jas pak, hoor ik het geluid van wat een lawine blijkt van de Ganggapurna gletsjer in de verte achter me. Als ik me omgedraaid heb zie ik alleen nog een wolk stuifsneeuw. Gemist!! Ohhhh, en ik wilde er zo graag een zien... (als ik er maar geen op me krijg op de Thorung La :D)

We lopen verder en zien steeds de bijzondere top van Syagang (6094m) in de verte. Daar rechts van en nog een heel stuk verder zullen we over een paar dagen omhoog gaan over de pas... Het zon- en schaduwspel op de top is prachtig!
We zien weer een prachtige bevroren waterval. Niet zo massief als de anderen die we al op eerdere dagen zagen, maar met zoveel speelse ijspegels... wat is de natuur toch bijzonder in al haar vormen.
De Jarsang Khola Vallei is een stuk smaller dan de andere vallei. De waterstroompjes zijn overal bevroren en de grond is van permafrost... We lopen langzaam maar zeker de sneeuw uit. De sneeuwval heeft deze vallei met rust gelaten. Wat op zich weer positief is voor de dagen die komen gaan.

Rond het middaguur komen we aan in het plaatsje Yak Kharka, wat Yak weideplaats betekent. De ezelkaravaans gaan vanwege de hoogte niet verder dan Manang, vanaf daar worden de Yaks gebruikt voor het vervoeren van vrachten. Sterke forse oerbeesten met dikke vachten, lange horens, en rare korte benen. Omdat de winter voor de deur staat grazen ze nu op de hellingen van de bergen. Grappig hoe deze grote beesten over de steile hellingen lopen alsof het niets is.

Het plaatsje bestaat slechts uit een enkel huis en guesthouse. En is het laatste bewoonde plekje in dit gebied. Hierna volgen alleen nog de stenen guesthouses van het basecamp en highcamp, waar het aanwezige personeel een paar dagen na ons de boel zal sluiten om zelf naar lagere gedeelten te gaan om de winter af te wachten. In Yak Kharka komt iedereen op het pad zo'n beetje bij elkaar vanwege de acclimatisatie. De Sjerman, de Suisse Boys, de Zweed en inmiddels zieke Nepalees, de Australians... allemaal rond de houtstoof. Very crowdy voor het eerst.

Ik krijg een klein houten chaletje - zoet roze geschilderd - voor mezelf met een groot bed en dikke dekens. Leuk, maar niet zo knus als het lijkt omdat de dunne houten wandjes veel meer kou doorlaten dan de dikke stenen muren.
Yak Kharka ligt in de schaduw - het is inmiddels weer helemaal dichtgetrokken met bewolking - en open in de vallei voor de koude winden. Het is hier dan ook gemeen kou! Het is een constant bevroren wereld hier. Wassen is er dan ook niet bij. En zelfs tandenpoetsen is geen pretje, buiten met ijzig water uit mijn drinkfles. Mijn tanden overleven dat wel, maar mijn vingertoppen doen zeer van het even vasthouden van de drinkfles zonder handschoenen :D

In de middag lopen we onze hoogtewandeling... Een smal heel steil paadje omhoog naar waar de yaks staan te grazen. Het is een gemeen stukje stijgen op deze hoogte. We lopen tussen de yaks die ons geleidelijk wat uit de weg gaan. Toch zijn ze schitterend te bewonderen.
Tijdens de hele trekking zien we opvallend veel jonge en pasgeboren dieren - honden, kuikentjes, geitjes, koeienkalfjes en nu yaks. Bijzonder hoe aan het begin van het strenge winterseizoen hier juist nieuw leven begint.

Als we terug naar ons guesthouse gaan, worden de yaks zojuist terug naar de wei op de vlakte gedreven. En zijn ze er tegenlijk met ons. De kleine yakjes staan overal gretig te zogen bij de moeders. En ze laten me rustig dichterbij komen. Ik mag zelfs zo dichtbij zo'n allerliefst bolletje vacht met zijn korte beentjes en prachtige oogjes komen, dat ik em kan aaien. Ohhhhh hoe kan het dat zo'n wollig kleintje zo groot en oersterk zal worden! Ik zou em zo mee willen nemen... lekker warm :D

Dan snel naar binnen, naar een beperkte warmte, lekker eten, en goed gezelschap!

Magisch-wintersprookje-kusjes


Statistics
3540m Manang
4018m Yak Kharka
200 meter stijgen naar de yaks en weer dalen
4 uurtjes lopen
Afstand 9 kilometer
Ganggapurna Guesthouse